Articles by "ΠΑΜΕ"

Α ΑΔΕΙΑ ΑΔΕΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΑΔΕΙΑ ΑΝΕΥ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΑΔΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΥΓΓΕΝΟΥΣ ΑΔΕΙΑ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΔΕΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ ΑΔΕΙΑ AIDS ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΡΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΑΥΤΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΦΙΣΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΔΕΙΩΝ ΒΙΝΤΕΟ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ Γ ΓΑΜΟΣ ΓΑΜΟΣ ΑΔΕΙΑ ΓΑΜΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΕΝΗΣΗ ΓΕΝΗΣΗ ΑΔΕΙΑ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΔΩΡΟ ΔΩΡΟ ΠΑΣΧΑ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ Ε.Γ.Σ.Σ.Ε ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΙΔΙΚΗ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΔΕΙΑΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΟΑΕΔ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ ΕΡΓΟΣΗΜΟ ΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΛΑΡΚΟ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΟΑΕΔ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΠΑΜΕ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ONLINE
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΜΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Την τραμπούκικη επίθεση «ομάδας απεργοσπαστών με επικεφαλής γνωστό στέλεχος της ναζιστικής συμμορίας στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, εναντίον συναδέλφου δημοσιογράφου που κάλυπτε την απεργία των εργαζόμενων της "Cosco"», καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ
Σημειώνει πως «για άλλη μια φορά επιστρατεύθηκαν τα φασιστοειδή από την εργοδοσία, με την ανοχή των δυνάμεων καταστολής, προκειμένου να μπει στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία, αξιοποιώντας και το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι κυβερνήσεις, τόσο η σημερινή, όσο και και οι προηγούμενες».
Στέκεται επίσης στο γεγονός πως «η τραμπούκικη επίθεση κατά του συναδέλφου έγινε μπροστά στα μάτια των λιμενικών, που άφησαν το δράστη να διαφύγει. Κράτος και τραμπούκοι στην ίδια αντεργατική υπηρεσία ή "κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζε". Η ευθύνη της κυβέρνησης, του κράτους και των υπευθύνων της τάξης που συστηματικά κάνουν πλάτες στα αφεντικά είναι προφανής».
Έτσι επιβεβαιώνεται  ότι θέλουν το λιμάνι του Πειραιά «να είναι ένα εργασιακό γκέτο όπου θα ξεζουμίζονται οι εργαζόμενοι και θα επικρατεί "άκρα του τάφου σιωπή" γι'αυτό χτυπούν τραμπούκικα συνδικαλιστές και άλλους εργαζόμενους, αλλά δεν θα αφήσουμε να τους περάσει. Οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο συνάδελφό μας».
Για το λόγο αυτό καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου «να απομονώσουν και να καταδικάσουν τα αποβράσματα της ναζιστικής Χρυσής Αυγής σε κάθε τόπο δουλειάς, στις εργατογειτονιές και στην παραμικρή εκδήλωσή τους, μέχρι να μην μπορούν να ξετρυπώσουν από τα βρωμερά λαγούμια τους» αλλά και να δώσουν δυναμικό «παρών» «στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, για αυξήσεις στους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, ενάντια στην εργοδοτική και κρατική βία, να αποκρούσουμε τα ψέματα της κυβέρνησης, που από τη μία μεριά κοροϊδεύει ότι δήθεν προστατεύει τους εργαζόμενους και από την άλλη τσακίζει τα δικαιώματά τους».

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Από χθες στελέχη της κυβέρνησης, βουλευτές, κεντρικά και τοπικά στελέχη του ΟΑΕΔ σε αρκετές πόλεις, έχουν πέσει πάνω από τους απλήρωτους εργαζόμενους στην καθαριότητα που εργάζονται στα κτίρια του ΟΑΕΔ και τους εκβιάζουν, τους κοροϊδεύουν, λασπολογούν εις βάρος του ΠΑΜΕ και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Έχουν ως στόχο να τους κλείσουν το στόμα, να μη βγει προς τα έξω η εικόνα της απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας για 4 και πλέον μήνες, ώστε να μη χαλάσουν οι φιέστες και οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης, ιδιαίτερα τώρα ενόψει της ΔΕΘ.

Έχουν ξαμοληθεί και τους υπόσχονται λαγούς και πετραχήλια, αξιοποιώντας κάθε μορφή ψέματος που υπάρχει. Ανάμεσα σε άλλα τους αναφέρουν για τάχα παράταση των συμβάσεων που έχουν υπογράψει, πως ενδεχόμενες κινήσεις που μπορεί να θίξουν τον Οργανισμό θα έχουν ως επίπτωση με καθυστερήσεις στην αποπληρωμή τους, πως κάθε διεκδίκηση των δεδουλευμένων σήμερα είναι καταχρηστική και στρέφεται εναντίον τους. Έφτασαν δε στο αισχρό σημείο να λένε πως αν οι εργαζόμενοι απευθυνθούν στο ΠΑΜΕ, τα σωματεία  που συσπειρώνονται εκεί, θα τους ζητήσουν λεφτά! Είναι οι ίδιοι που έχουν βάλει συνδικαλιστικές οργανώσεις και γνωστούς εργατολόγους μπροστά, για να καλύψουν με νομικές ενέργειες την απαράδεκτη καθυστέρηση των μισθών.

Είναι ντροπή, είναι αίσχος! Η ευθύνη τόσο της απλήρωτης δουλειάς των εργαζομένων μέσα στα κτίρια του ΟΑΕΔ που έχουν να δουν ευρώ από τον Μάη δηλαδή από την αρχή της σύμβασης τους, όσο και των άθλιων παραπάνω πρακτικών, βαραίνει το Υπουργείο Εργασίας, τη Διοίκηση του ΟΑΕΔ και συνολικά την κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι αυτή τη στιγμή είναι όμηροι σε μία κατάσταση που δεν έχουν επιλέξει. Δε φταίνε αυτοί για νομικά-διοικητικά κενά ή τις αθλιότητες των εργολάβων. Εργάζονται καθημερινά για τέσσερις ώρες, βρίσκονται ήδη στα μισά της σύμβασης που έχουν υπογράψει, δεν έχουν πληρωθεί, είναι ανασφάλιστοι, γεγονός που τους οδηγεί να έχουν πρόβλημα με τα ένσημα, έχουν χάσει ρυθμίσεις σε τράπεζες και οργανισμούς, δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τις άμεσες ανάγκες τους.

Η κυβέρνηση να σταματήσει τώρα τους αισχρούς εκβιασμούς, τις απειλές και τα ψέματα, να πληρώσει άμεσα μέχρι το τελευταίο ευρώ, τα δεδουλευμένα των εργαζομένων που δουλεύουν στα κτίρια του ΟΑΕΔ και να συνεχιστεί η εργασία τους.

Το γραφείο τύπου

«Πέταξαν και το τελευταίο φύλο συκής οι ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ στην ΓΣΕΕ», επισημαίνει το ΠΑΜΕ, καθώς όπως αναφέρει, στη σημερινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας οι ηγεσίες αυτών των παρατάξεων «πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη, αφού, αποκαλύφθηκε ότι πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων όλοι μαζί σφιχταγκαλιασμένοι έχουν συμφωνήσει και προχωρούν στην υπογραφή της αθλιότητας των 586 ευρώ και των 511 για τους νέους κατά παραγγελία κυβέρνησης και εργοδοσίας».
Το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωσή του αναφέρει τα εξής:
«Προχωρούν χωρίς να κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Ομολόγησαν ότι διαπραγματεύονται τέτοια σημαντικά ζητήματα που αφορούν στη ζωή της εργατικής τάξης σε δείπνα με τους εργοδότες. Ομολόγησαν ότι είναι στην αντίπερα όχθη με τους εργαζόμενους. Ομολόγησαν ότι ακόμα και τα 751 ευρώ που δήθεν ζητούσαν ήταν όπως είπαν για "τυπικούς λόγους". Κορόιδευαν δηλαδή κατάματα την εργατική τάξη
Συμφώνησαν επιπλέον πέρα από την φτωχοποίηση με τους άθλιους μισθούς στην διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης κάνοντας ένα βήμα παραπέρα. Στη δημιουργία Εθνικού Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, δηλαδή ιδιωτικά ασφαλιστήρια. Οδηγώντας έτσι τους εργαζόμενους στα νύχια της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν. Καμιά ελπίδα από αυτές τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ.
Είναι ανάγκη να τους πετάξουν από το σβέρκο τους.
Η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στην μαζικοποίηση των συνδικάτων, στη συνέχιση της οργάνωσης της πάλης για τις συλλογικές συμβάσεις, όπως έκαναν και συνεχίζουν οι οικοδόμοι, οι μεταλλεργάτες, οι ηθοποιοί - μουσικοί με τα συνδικάτα τους.
Καλούμε τους εργαζόμενους να μπουν σε αυτή τη μάχη στηρίζοντας τους αγώνες στις 27 Μάρτη των συμβασιούχων στους ΟΤΑ για σταθερή και μόνιμη δουλειά, στις 29 Μάρτη την κινητοποίηση των εργαζομένων στο Φάρμακο, την απεργία των εργαζομένων στο Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά στις 29 ΜάρτηΣτις 30 Μάρτη του αγώνα των εκπαιδευτικών για μαζικούς διορισμούς και μόνιμους και σταθερή δουλειά. Στις 25 Απρίλη τον αγώνα των μεταλλεργατών με το Συνδικάτο τους για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς».

Η παρέμβαση της ΔΑΣ

Η παρέμβαση της η ΔΑΣ στην συνεδρίαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ στις 23 Μάρτη για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας 2018, έχει ως εξής:
«Από δημοσιεύματα και διαρροές πληροφορηθήκαμε ότι το προεδρείο της ΓΣΕΕ προχώρησε σε συμφωνία με τις εργοδοτικές ενώσεις για την ΕΓΣΣΕ και μάλιστα πραγματοποιώντας κρυφά συνάντηση μαζί τους. Προχωρήσατε στη συμφωνία χωρίς να κρατήσετε ούτε καν τους τύπους και τα προσχήματα.
Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για το ΔΣ της ΓΣΕΕ, την ΕΕ. Επιδιώκουμε να αποκαλύψουμε την στάση σας, να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι, γιατί τελικά είναι σωστή η διαπίστωση ότι αποτελείτε μέρος του προβλήματος.
Χωρίς καμία ενημέρωση και συλλογική διαδικασία η πλειοψηφία, το προεδρείο συναντηθήκατε και συμφωνήσατε με τις εργοδοτικές οργανώσεις, για να επικυρώσετε εκ νέου το αίσχος των 586 και 511 ευρώ που έχει νομοθετηθεί από κυβέρνηση και εργοδότες.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προκειμένου όπως λέει να διατηρήσει το “θεσμό” της ΕΓΣΣΕ που δεν έχει απολύτως καμιά σχέση ούτε με σύμβαση ούτε με συλλογική, προσυπογράφει και συμφωνεί για άλλη μια φορά την πιο βάρβαρη αντεργατική νομοθεσία της κυβέρνησης, που τσακίζει τις συλλογικές συμβάσεις, τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Από ότι φαίνεται προχωράτε στην δημιουργία επαγγελματικού ταμείου ασφάλισης με τα γνωστά αποτελέσματα.
Το μέγεθος της υποκρισίας και της υπονόμευσης των συμβάσεων ξεπερνά αυτήν την περίοδο κάθε όριο. Δυο μήνες μετά τις αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου που προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων τάχα ενέκρινε ως διεκδικητικό πλαίσιο την επαναφορά της ΕΓΣΣΕ και των 751 ευρώ βασικό μισθό και που εσείς το κοινοποιήσατε με εξώδικο προς τις εργοδοτικές οργανώσεις, έρχεστε στο ίδιο τραπέζι με αυτούς που στείλατε εξώδικο και υπογράψατε κάτι άλλο από το εξώδικο που εσείς στείλατε!
Να θυμίσουμε ότι πριν 2 μήνες στο πλαίσιο των ίδιων αποφάσεων που εσείς πήρατε ανακοινώσατε και κάποιες κινητοποιήσεις κάπου και κάποτε, που ακόμα τις αναμένουμε!
Άρα ποιος ο λόγος του εξώδικου και των κινητοποιήσεων όταν έρχεστε και υπογράφετε στα κρυφά την καταδίκη των εργαζομένων σε άθλιους μισθούς και μεροκάματα;
Η αθλιότητα και η υποκρισία δεν μας προκαλούν έκπληξη καθώς πατούν πάνω στην πάγια και σταθερή γραμμή της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, που συνδιαμορφώνετε από κοινού με τα αφεντικά. “Ποιος εργοδότης θα δώσει σήμερα 751 ευρώ” είχε ρωτήσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στο πρόσφατο Γενικό Συμβούλιο. Πριν 3 χρόνια έλεγε πως η επαναφορά στα 751 θα προκαλέσει σοκ στην αγορά.
Άρα η διατήρηση αυτών των μισθών και αυτών των ορών συμβάσεων χωρίς διεκδικητικούς αγώνες είναι θέση της ΓΣΕΕ και κάθε άλλη λεκτική αναφορά είναι για να ξεγελά και να κοροϊδεύει. Με αυτήν την άθλια στάση σας, υπονομεύετε ανοιχτά και απροκάλυπτα τους εργατικούς αγώνες, την απεργιακή μάχη που δίνουν αυτό το διάστημα οι εργαζόμενοι σε διάφορους κλάδους.
Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυνάμεις που συνθέτετε την πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ και άλλες ομοσπονδίες, βάζετε εμπόδια στο εργατικό κίνημα και τους αγώνες του, προκειμένου να εξυπηρετήσετε τη στρατηγική της μεγαλοεργοδοσίας και την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης, αφού συντάσσεστε ανοιχτά με τους συγκεκριμένους στόχους.
Είστε ταγμένοι στην υπόθεση του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Γι' αυτό κάνατε ανοιχτή απεργοσπασία τον Γενάρη όταν το ταξικό εργατικό κίνημα, έδινε την απεργιακή μάχη ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης να βάλει στο "γύψο" το δικαίωμα στην απεργία!
Δώσατε τα χέρια με τον ΣΕΒ για το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, αφού πρώτα δήθεν “τσακωθήκατε” πως καλύτερα θα περπατήσει η καπιταλιστική οικονομία και το "Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο για μια Ελλάδα που θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική συνοχή, βιώσιμη ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη".
Μεταξύ άλλων, οι βασικοί άξονες του “Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου”, όπως ήδη παρουσιάστηκαν από την ΟΚΕ, μιλούν για:
  1. “Οικονομικό περιβάλλον με δυνατότητα επικερδούς επιχειρηματικής δραστηριότητας”. Αυτά προϋποθέτουν να δυναμώσει η εκμετάλλευση, πλήρης ανατροπή της σταθερής δουλειάς, μεγαλύτερη ευελιξία.
  2. “Διαμόρφωση ενός σταθερού και αναπτυξιακού φορολογικού συστήματος”. Αυτό σημαίνει νέες φοροελαφρύνσεις στο μεγάλο, συνεχώς ζεστό χρήμα. Για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα πλειστηριασμοί και νέα φοροληστεία.
  3. “Δημιουργία μιας εξωστρεφούς οικονομίας”. Που σημαίνει νέα πεδία κερδοφορίας.
  4. “Δημόσια διοίκηση σύγχρονη και αποδοτική”, στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Πρόκειται δηλαδή για σχέδιο του μεγάλου κεφαλαίου κάτω από το οποίο θέλετε να εντάξετε τους εργαζόμενους, για να δουλεύουν όπου, όσο, όπως και όταν θέλουν οι εργοδότες, δηλαδή να δουλεύουν σαν σκλάβοι για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Η δήλωση στο Γενικό Συμβούλιο από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αλλά και τις ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ πως “η απεργία έφαγε τα ψωμιά της”, δηλαδή η άρνηση, η απαξίωση και το μουτζούρωμα της ως επιθετική μορφή πάλης και αγωνιστικής διεκδίκησης απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους, όχι μόνο φανέρωσε και απέδειξε όλη την προηγούμενη στάση των Δυνάμεων της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που λύσσαξαν κυριολεκτικά απέναντι σε κάθε πρόταση για απεργιακή απάντηση αλλά φαίνεται πως έχει και συνέχεια.
Και τα λέτε και τα κάνετε αυτά την ώρα που η κυβέρνηση ξηλώνει το απεργιακό δικαίωμα, χτυπάει τα συνδικάτα και βάζει πλώρη να τσακίσει την οργάνωση, την συλλογική πάλη των εργαζομένων, τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις.
Πλέον μέσω θεσμικών ομιλιών προχωράτε σε ένα ποιοτικό βήμα αφοπλισμού του κινήματος, της ταξικής πάλης, των διεκδικητικών αγώνων. Στο συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ η πλειοψηφία της ΓΣΣΕ δια του προέδρου της απευθυνόμενη στην εργοδοσία στο σύνολο της, μίλησε καθαρά και χωρίς αναστολές ως εκπρόσωπος της εργοδοσίας βάζοντας ρητορικά το ερώτημα: Πότε μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Όταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης και υπερασπίζονται ελεύθερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν ή όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση;.
Υπερασπιστές της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας, ομολογείτε σε κάθε ευκαιρία την προθυμία σας να βρίσκεστε ανά πάσα ώρα και στιγμή στη διάθεση της εργοδοσίας, προκειμένου να υπερασπιστείτε τα συμφέροντα της. Να οδηγείτε το εργατικό κίνημα να αγωνίζεται και να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες. Ενοχοποιείτε τους ταξικούς αγώνες, τους θεωρείτε μέρος του προβλήματος, όταν χάρις σ’ αυτούς η εργατική τάξη κατάκτησε δικαιώματα. Κατά τα άλλα γιορτάζετε τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ.
Η δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ πως τα συνδικάτα δεν μπορούν να αλλάξουν την ευρύτερη πολιτική, δεν γίνεται από την πλευρά της έντασης της πολίτικης πάλης και της πολιτικοποίησης των αγώνων αλλά για να καλλιεργήσετε την ηττοπάθεια, το ανώφελο του αγώνα, την ενσωμάτωση. Γι’ αυτό υπονομεύετε κάθε μορφή πάλης και οργάνωσης των εργατών, υιοθετείτε και εντάσσετε βασικούς όρους της στρατηγικής των μονοπωλίων στις διεκδικήσεις τους.
Η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΕ, πως για την ΕΓΣΣΕ, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αν δεν αρθεί το νομικό καθεστώς που την περιβάλλει, ήταν τροχιοδεικτική για τη νέα άθλια επικύρωση του αίσχους των 586 και 511 ευρώ. Είναι χαρακτηριστική όμως, καθώς εμφανίζει το δηλητήριο που έχουν περάσει στη συνείδηση της εργατικής τάξης, το συμβιβασμό, την ηττοπάθεια. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που αξιοποιούν τα παραπάνω χαρακτηριστικά που έχουν εμποτίσει χρόνια τώρα στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, μεταθέτοντας τις ευθύνες στις μορφές πάλης, στα συνδικάτα, αναζητώντας το "νέο" που τάχα θα συγκινήσει τους εργαζόμενους.
Αν και μιλάτε για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ όχι απλά δεν το πιστεύετε αλλά το υπονομεύετε ως αίτημα. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά λεκτικοί λεονταρισμοί για να κρύψετε τη γύμνια σας αλλά και την συνεπή στάση που έχετε πλάι στα αφεντικά, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η συνέχεια της τοποθέτησης του προέδρου της ΓΣΕΕ στο Γενικό Συμβούλιο πως αν η κυβέρνηση “με ένα τέχνασμα έδινε τη δυνατότητα να προσδιορίζεται με σύμβαση ο κατώτερος μισθός”, δεν θα βρίσκαμε εργοδότη να δώσει 751 ευρώ και πως “δεν υπάρχουν οι κοινωνικές δυνατότητες και δυνάμεις για να πιέσουμε και να υπογράψουν”, αποδεικνύουν το παραπάνω.
Έχετε βάλει γερή πλάτη στα αφεντικά όλα αυτά τα χρόνια! Εμείς καλούμε τους εργαζομένους να σας δώσουν αυτό που αξίζετε, να σας απομονώσει σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο. Και γι αυτό θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Διότι οι μάχες που δίνονται αυτήν την περίοδο σε μια σειρά κλάδους για τις συλλογικές συμβάσεις, για αυξήσεις στους μισθούς, για διεκδίκηση καλύτερους όρους εργασίας, υπονομεύονται ανοιχτά με αυτή τη στάση και με αυτήν την υπογραφή από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Δίνετε σήμα στην εργοδοσία, της κλείνετε το μάτι, πως για οποιαδήποτε διεκδικητική πίεση κι αν ασκηθεί, εσείς θα βρίσκεστε από πίσω ως μοχλός αποσυμπίεσης των αγώνων.
Όλα αυτά την ώρα που είναι σε εξέλιξη απεργιακές κινητοποιήσεις των οικοδόμων, των τροφίμων, των ηθοποιών και μουσικών και κινητοποιήσεις άλλων κλάδων όπως στην παιδεία, στην υγεία, στους ΟΤΑ, για να τους υπονομεύσετε. Για όλους αυτούς τους αγώνες η ΓΣΕΕ δεν έχει βγάλει μια αράδα έστω και για τα προσχήματα και τους τύπους. Είναι προφανές και όχι πως ξαφνιάζει, πως αυτοί οι αγώνες σας ενοχλούν. Είναι κόντρα στη γραμμή σας. Είναι αγώνες που θίγουν τα συμφέροντα των εργοδοτικών ενώσεων, την κερδοφορία τους. Είναι αγώνες που έχουν διεκδικητικό πλαίσιο κόντρα στην ενσωμάτωση που υπερασπίζεστε. Είναι αγώνες με ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης που εσείς ως νέοι Λασκάρηδες θέλετε να καταργήσετε. Είναι αγώνες που στο πλαίσιό τους υπάρχουν και απεργιακές μάχες που εσείς δεν τις θέλετε.
Θα στηρίξουμε τις κινητοποιήσεις όλων των κλάδων όπως:
- 27 Μάρτη, των συμβασιούχων για σταθερή και μόνιμη δουλειά.
- 29 Μάρτη την κινητοποίηση της Ομοσπονδίας Φαρμάκου για την κλαδική σύμβαση.
- 29 Μάρτη, την απεργία των εργαζομένων στο γάλα, τρόφιμα, ποτά και τον σημαντικό αγώνα της Ομοσπονδίας.
- 30 Μάρτη των εργαζομένων στην παιδεία για μαζικούς διορισμούς για μόνιμη σταθερή δουλειά.
- 25 Απρίλη, τον αγώνα των μεταλλεργατών με το Συνδικάτο τους για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
- Τον αγώνα που συνεχίζουν οι οικοδόμοι, οι ηθοποιοί, οι μουσικοί και άλλοι κλάδοι και χώροι δουλειάς.
Εμείς σε αυτή τη ρότα θα συνεχίσουμε. Με τις δυνάμεις μας, θα κάνουμε τη νύχτα μέρα ώστε αυτοί οι αγώνες να γενικευτούν, να δυναμώσουν, να ασκήσουμε πιέσεις στην εργοδοσία, να αποσπάσουμε. Κόντρα στο περιβάλλον που από κοινού συνδιαμορφώνετε κυβέρνηση και αντιπολίτευση που στηρίζει μνημόνια και το σύστημα της εκμετάλλευσης, επιχειρηματικοί όμιλοι και εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός».


Κάλεσμα στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα και σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή να δώσουν αγωνιστική απάντηση στο αντιδραστικό «ποιοτικό βήμα» που προωθεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ στο πλαίσιο της μόνιμης υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, μέσα από την αντίστοιχη εφ' όλης της ύλης «αναβάθμιση» του περιβόητου «κοινωνικού διαλόγου», δίνει με ανακοίνωσή του το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.
Αναλυτικά, με αφορμή την προκλητική ομιλία του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου, σε πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ, με θέμα «Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων στην εμβάθυνση της οικονομικής δημοκρατίας», το ΠΑΜΕ επισημαίνει τα εξής:
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Δεν είναι πρώτη φορά που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ διά του προέδρου της και οι δυνάμεις που εκπροσωπεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα τάσσονται με χέρια και με πόδια πλάι στους εργοδότες, βάζοντας συνεχώς πλάτη στην απαίτηση του κεφαλαίου να μπει ταφόπλακα στους εργατικούς συνδικαλιστικούς διεκδικητικούς αγώνες. Βρίσκονται με όλες τους τις δυνάμεις σταθερά αταλάντευτα απέναντι στα πραγματικά ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων. Αποτελούν το μακρύ χέρι της εργοδοσίας καλώντας τους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας μαζί με τους εκμεταλλευτές τους.
Για να μη μας πουν ότι τους συκοφαντούμε, παραθέτουμε ένα σημείο από την ομιλία του προέδρου της ΓΣΕΕ στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ: "Τις τελευταίες δεκαετίες κυριαρχεί η αυτονόητη υπεράσπιση του κοινωνικού διαλόγου. Αυτό θεωρείται και είναι μία μεγάλη κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των μεγάλων κοινωνικών ομάδων, εργοδότες - εργαζόμενοι, εκφράζουν τα συμφέροντά τους και προσπαθούν να βρουν κοινές λύσεις".
Τώρα όμως προχωράνε σε ένα ποιοτικό βήμα θέλοντας να αναβαθμίσουν το ρόλο της ΓΣΕΕ ως όπλο θανάτου του εργατικού κινήματος. Έτσι στο ίδιο συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, απευθυνόμενος στην εργοδοσία στο σύνολό της, μίλησε χωρίς να κρατήσει ούτε τα τυπικά προσχήματα, σαν καθαρόαιμος εκπρόσωπος της εργοδοσίας και βάζοντας ρητορικά το ερώτημα: "Πότε μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Όταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης και υπερασπίζονται ελεύθερα τα συμφέροντα που εκπροσωπούν ή όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση;".
Αναγορεύεται λοιπόν προκλητικά ως εκπρόσωπος του συνδικάτου των εξολοθρευτών των ταξικών αγώνων μιλώντας ξεδιάντροπα για την ανάγκη αποτελεσματικής λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας στην εξυπηρέτηση της οποίας η εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι πιστός συνέταιρος. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ "βάζει τους λύκους στη στάνη με τα πρόβατα", κάνοντας ένα ποιοτικό αντιδραστικό βήμα υπεράσπισης της εργοδοσίας και των συμφερόντων της.
Παράλληλα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ διά του προέδρου της πρόβαλε την ανάγκη ποιοτικής και θεσμικής αναβάθμισης του "κοινωνικού διαλόγου" γιατί ως τώρα έχει περιορισμένο ρόλο και δράση. "Η επιδιωκόμενη κοινωνική συναίνεση, είπε, αφορούσε κυρίως ζητήματα όπως της ποιότητας των συνθηκών εργασίας, των αμοιβών και των επιδομάτων και της κοινωνικής ασφάλισης" που "δεν επηρέαζε το σύνολο της οικονομίας. Το πεδίο της οικονομικής δημοκρατίας ήταν περιορισμένο κυρίως στην αγορά εργασίας".
Δεν τους απασχολεί η καπιταλιστική εκμεταλλευτική βαρβαρότητα, η καρμανιόλα των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά ο περιορισμός της "οικονομικής δημοκρατίας", μιλώντας για υποβάθμιση του ρόλου του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού στην επεξεργασία και εφαρμογή αντεργατικής πολιτικής για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Κατηγορούν μάλιστα τις κυβερνήσεις που μαζί με τους εταίρους τους επέβαλαν τα μνημόνια όχι σαν αντεργατικούς μοχλούς μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά σαν "μία από τις πιο καταστροφικές ίσως συνέπειες των Μνημονίων με ανυπολόγιστες ακόμη συνέπειες στην ποιότητα της δημοκρατίας μας" γιατί κατάργησαν τον "κοινωνικό διάλογο οι ελληνικές κυβερνήσεις".
Αντί να νοιάζονται για τη συνεχώς επιδεινούμενη θέση των εργαζομένων προβάλλοντας γραμμή και τακτική αντιμετώπισής της, κάνουν λόγο για "το έλλειμμα πολιτικής δέσμευσης στη δημοκρατία". Οι εργαζόμενοι πεινούν, εξαθλιώνονται, ανακυκλώνονται στην ανεργία, οι συνταξιούχοι φυτοζωούν και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μετράει και αλλοιώνει τις λέξεις μην τυχόν και κακοφορμίσει τη σάπια δημοκρατία των εργοδοτών.
Και στη βάση αυτή η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προτείνει, ως εκπρόσωπος της εργατικής αριστοκρατίας, την "αλλαγή του μοντέλου διαπραγμάτευσης ώστε να αναβαθμιστεί ουσιαστικά ο τριμερής κοινωνικός διάλογος με τη μετάβαση σε ένα νέο μοντέλο διαπραγμάτευσης όπου το αντικείμενο θα είναι όχι μόνο στοιχεία της αγοράς εργασίας, αλλά η ίδια η οικονομία στο σύνολό της".
Είναι δε τόση η πρεμούρα τους να υπηρετηθεί το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα προσφέροντας τους εργαζόμενους ως "πρόβατα επί σφαγή" στην εργοδοσία, που προβάλλοντας τη "μεγάλη σημασία στη συνολική επίδοση της εθνικής οικονομίας", ταυτίζονται με τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους, λέγοντας στην ίδια ομιλία πως η "διαχείριση της οικονομίας και η προστασία της δημοκρατίας δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια των κομμάτων και των θεσμών που ασκούν οικονομική πολιτική και σε άτυπες διαδικασίες λήψης αποφάσεων που υπονομεύουν την δημοκρατική λειτουργία της χώρας".
Και προτείνουν την "περαιτέρω «πολιτικοποίηση του ρόλου των κοινωνικών εταίρων" που "είναι ίσως αναπόφευκτη για την προστασία της δημοκρατίας με αύξηση των πεδίων κοινωνικού διαλόγου με παρεμβάσεις στο εύρος του συνόλου της οικονομίας, είναι μονόδρομος για τη χώρα μας, εφόσον θέλουμε να προστατεύσουμε τη δημοκρατία μας".
Έτσι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ως υπερασπιστής της αστικής δημοκρατίας και του καπιταλισμού, απαιτεί θεσμικό ρόλο για τη ΓΣΕΕ στο αστικό πολιτικό σύστημα μέσω της θεσμοθέτησης της ένταξης του "κοινωνικού διαλόγου" ως θεσμού στο πολιτικό σύστημα, προβάλλοντας αυτή την απαίτηση ως μοχλό προστασίας της αστικής δημοκρατίας και ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας που δεν μπορεί να αφήνεται στα κόμματα.
Θέλουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ολοκληρωτικά ενσωματωμένο και οργανικά ενταγμένο στο σύστημα της εκμετάλλευσης, να συμβάλλει στην επεξεργασία και εφαρμογή πολιτικής έντασης της εκμετάλλευσης, απεμπόλησης των εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών, για να αναπτύσσεται η καπιταλιστική οικονομία.
Όταν η εργατική τάξη έχει τέτοιους φίλους, τύφλα να ‘χουν οι εχθροί της. Όταν έχει τέτοιους συνδικαλιστές, άντε να μετρήσει τους εχθρούς.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο εχθρός τους, εργοδοσία, κράτος, οι σύμμαχοί τους σε ΕΕ - ΝΑΤΟ, έχει ποδάρια μέσα στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα. Και αυτά πρέπει να κοπούν.
Όσο είναι καιρός οι εργαζόμενοι είναι ανάγκη να εγκαταλείψουν τις δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού και τους ηγέτες τους. Να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα συνδικάτα, ενισχύοντας τις ταξικές δυνάμεις που παλεύουν αδιάλλακτα και αταλάντευτα ενάντια σε εργοδοσία και κράτος για την κάλυψη των αναγκών των εργατικών οικογενειών. Που παλεύουν κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να πάρει κεφάλι, να γίνει πανίσχυρος ο ταξικός προσανατολισμός και το περιεχόμενο πάλης.
Τώρα συμπόρευση με το ΠΑΜΕ, οργάνωση στα συνδικάτα! Σ' αυτόν το δρόμο καλούμε κάθε τίμιο συνδικαλιστή που μπούχτισε από την μπόχα της σαπίλας των ανθρώπων των αφεντικών, παλιών και νέων, να συμβάλει για να σηκωθεί το μπόι των εργατικών διεκδικήσεων στο ύψος των σημερινών και αυριανών αναγκών και απαιτήσεων των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης».





Δυναμώνουμε τον αγώνα για ΣΣΕ με αυξήσεις, για επαναφορά της ΕΓΣΣΕ και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις ΣΣΕ.
Η κατάργηση της δυνατότητας διαπραγμάτευσης του κατώτερου μισθού και των συλλογικών συμβάσεων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και η διατήρηση αυτών των νόμων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ήταν διαδικασία συμπίεσης των μισθών, για την προστασία των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων από τις επιπτώσεις της κρίσης.
Τα τελευταία στοιχεία είναι αποκαλυπτικά! Δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι ευέλικτες μορφές εργασίας καλύπτουν σχεδόν το 1/3 των εργαζομένων της χώρας, γεγονός που αποτυπώνεται στους μισθούς, που έχουν φτάσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Πάνω από 600 χιλιάδες εργαζόμενοι εργάζονται με μερική απασχόληση και με μισθούς που υπολογίζονται στα 349,53, δηλαδή βρίσκονται κάτω από το απαράδεκτο και άθλιο ποσό του επιδόματος ανεργίας.
Να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων!
Η πάλη αυτή δεν ξεκινά από το μηδέν. Πατάει πάνω στη δράση του προηγούμενου διαστήματος, στη συσπείρωση 536 συνδικαλιστικών οργανώσεων που κατέθεσαν πρόταση νόμου για τις συλλογικές συμβάσεις στη Βουλή, την οποία η κυβέρνηση πέταξε στα αζήτητα.
Ο αγώνας και η σκληρή σύγκρουση με την μεγαλοεργοδοσία και το κράτος της, για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων σε κλαδικό, τοπικό, ομοιοεπαγγελματικό και επιχειρησιακό επίπεδο, οι οποίες θα βελτιώνουν τη θέση των εργαζομένων, θα ανακτούν απώλειες και θα ανοίγουν το δρόμο για ουσιαστικές κατακτήσεις, πρέπει να αποτελέσει σήμερα κεντρικό ζήτημα για τους εργαζόμενους.
Χωρίς το μόχθο και τη δουλειά μας, καμία επιχείρηση δε μπορεί να λειτουργήσει. Εμείς είμαστε ο παραγωγός του πλούτου. Δεν θα ζήσουμε σαν σκλάβοι! Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η κυβέρνηση μαζί με τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) που όλα αυτά τα χρόνια είναι συνένοχες στις αντεργατικές επιλογές και υπηρετούν με χέρια και με πόδια τα συμφέροντα την εργοδοσία, βρίσκονται όλοι μαζί στην αγκαλιά των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Αγώνας για τους μισθούς μας, τα δικαιώματα μας! Κανένας εργαζόμενος κάτω από 751€! Αγωνιζόμαστε για: -Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με Συλλογική Σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά.
-Επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα στο Δημόσιο με αυξήσεις στους μισθούς, κάλυψη των απωλειών, επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
-ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και επαναφορά με νόμο στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς. -Κατώτερο μεροκάματο στα 33,57 ευρώ. -Να καταργηθεί με νόμο το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ και κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ. -Επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων. -Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
-Kανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη! Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Στην εισηγητική του ομιλία ο Αλέκος Περάκης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ ανάφερε τα εξής: 
«Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι αντιλαϊκά μέτρα και καταστολή πάνε χέρι - χέρι. Στους χώρους δουλειάς εφαρμόζονται με μεγαλύτερη ένταση όλα τα μέτρα των δύο προηγούμενων μνημονίων. Το τσάκισμα των ΣΣΕ, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, ο διαχωρισμός νέων και παλιών εργαζόμενων. Η σημερινή συγκυβέρνηση ήρθε να προσθέσει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου. Προχώρησε στο τσάκισμα της κοινωνικής ασφάλισης, πήρε μέτρα για την επαναφορά της ανταπεργίας, την απελευθέρωση των απολύσεων. Μία, όμως, από τις σημαντικότερες εργολαβίες που έχει αναλάβει για λογαριασμό του κεφαλαίου, που είναι και χρόνια επιδίωξη, είναι η προσπάθεια να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς. Να χτυπήσει το δικαίωμα στη απεργία, την οργανωτική δομή του κινήματος, τον τρόπο με τον οποίο θα οργανώνονται οι εργάτες, δηλαδή ότι με μακρόχρονους αγώνες είχε κατακτήσει η εργατική τάξη, υποχρεώνοντας το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους να νομοθετήσουν, τα προηγούμενα χρόνια.
Η διαρκώς αυξανόμενη ένταση με την οποία προσπαθούν να χτυπήσουν την οργάνωση των εργαζομένων και τη συνδικαλιστική δράση, μέσα στο χώρο δουλειάς, οι κεφαλαιοκράτες, δείχνει ότι τα συμφέροντα είναι τελείως διαφορετικά με αυτά των εργαζομένων. Τα παραμύθια περί δίκαιης ανάπτυξης πάνε περίπατο εκεί που το κεφάλαιο αισθάνεται απειλή για την κερδοφορία του και η τρομοκρατία τσακίζει κόκαλα. Εκατοντάδες είναι οι απολύσεις πρωτοπόρων συναδέλφων, που μετράμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς, εργαζόμενων ακόμα και εκλεγμένων μελών διοικητικών συμβουλίων, που υποτίθεται ότι "προστατεύονται" από τη σημερινή νομοθεσία, που αφού χάσουν την δουλειά τους πρέπει να προσφύγουν δικαστικά, με όσα έξοδα συνεπάγεται η προσφυγή.
Η απεργία που είναι μια από της σημαντικότερες μορφές διεκδίκησης της εργατικής τάξης, πρώτα διαμορφώθηκε σαν μία πραγματικότητα της ταξικής πάλης, χωρίς να γνωρίζει καμία νομιμοποίηση. Από την άποψη αυτή, αντιμετωπίσθηκε εξαρχής από τους κεφαλαιοκράτες, το κράτος τους και το αστικό δίκαιο σαν παράνομη πράξη, που αντιμετωπίζεται με βίαιο και πολλές φορές δολοφονικό τρόπο από τις δυνάμεις καταστολής του αστικού κράτους και τους ιδιωτικούς στρατούς της εργοδοσίας. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα από την ιστορία του εργατικού κινήματος, π.χ. στις ΗΠΑ, στη τσαρική Ρωσία, στην Αγγλία, αλλά και στην Ελλάδα που κατοχυρώθηκε συνταγματικά μόλις το 1975.
Μετρώντας, από τη μεταπολίτευση και μετά, που υποτίθεται ότι νομιμοποιήθηκε, πάνω από το 90% των δικαστικών αποφάσεων που κρίνουν απεργιακές κινητοποιήσεις, τις κηρύσσουν παράνομες ή/και καταχρηστικές και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να απαγορεύεται να πραγματοποιηθούν ξανά με τα ίδια αιτήματα. Η επιχειρηματολογία που σταθερά πλέον επαναλαμβάνεται στις αποφάσεις αυτές, είναι ότι η απεργία προξενεί "υπέρμετρη βλάβη στον εργοδότη" ή "θίγει το κοινωνικό σύνολο". Η ταξική δικαιοσύνη αξιοποιώντας τα εμπόδια και τους περιορισμούς που βάζει η υπάρχουσα νομοθεσία, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση. Στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας, σταθμό και παρακαταθήκη αποτελεί και η 7μηνη ηρωική απεργία των Χαλυβουργών, που όλοι θυμόμαστε πως χτύπησαν με λύσσα. Το κεφάλαιο χρησιμοποίησε κάθε τρόπο. Μια κυβέρνηση με "αριστερή" νομιμοποίηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) το κατασταλτικό μηχανισμό των ΜΑΤ, τις ποινικές διώξεις και την δικαστική καταδίκη των απεργών Χαλυβουργών.
Την ίδια στιγμή έχει στηθεί ολόκληρη βιομηχανία από μηνύσεις και διώξεις ενάντια στους εκπροσώπους του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και οι αποφάσεις κρίνουν ένοχους τους εργαζόμενους που μπαίνουν μπροστά για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα των εργατών. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της ζώνης που το κεφάλαιο με την συνδρομή της δικαιοσύνης και των μαντρόσκυλών τους, τους χρυσαυγίτες προσπάθησαν να ξηλώσουν το συνδικάτο μετάλλου. Οι δεκάδες μηνύσεις που έχουν γίνει από τους ξενοδόχους στον πρόεδρο του ΕΚΖ γιατί τους χαλάει την μόστρα του τουρισμού που κάθε χρόνο σπάει τα ρεκόρ αφίξεων, κερδών και ταυτόχρονα της απληρωσιάς, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της δουλειάς χωρίς δικαιώματα. Ακόμα και η πρόσφατη καταδίκη του πρώην προέδρου του συλλόγου εργαζομένων του δήμου Θεσσαλονίκης, ύστερα από μήνυση του δημάρχου Μπουτάρη. Μάλιστα έχω και ένα προσωπικό παράδειγμα, όπως και όλοι οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Μου είχαν απαγορέψει να πλησιάζω ένα δουλεμπορικό στα 100 μέτρα!
Οι εργοδότες κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να υποτάξουν το εργατικό κίνημα. Έχουν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο, που συμβάλει στο να εφαρμοστούν όλα τα αντεργατικά μέτρα και να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση των εργαζομένων, να παλεύουν οι εργαζόμενοι για τους στόχους που θα βάζει κάθε φορά το κεφάλαιο. Αυτές οι δυνάμεις έχουν σημαντικότατη ευθύνη για τα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρουσιάζονται σήμερα στο κίνημα και πάνω στα οποία πατάει και θα πατήσει η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των μονοπωλίων για τις αντιδραστικές αλλαγές που έχει υπογράψει στο τρίτο μνημόνιο και ετοιμάζεται να φέρει. Μαζί δουλεύουν το ιδεολόγημα της "αναποτελεσματικότητας" του αγώνα, συμβάλουν και θα συμβάλουν στην προσπάθεια της αλλαγής της οργανωτικής δομής του κινήματος στα πρότυπα αντίστοιχων δομών σε κράτη της Κεντρικής Ευρώπης- με πολλές κεντρικές κλαδικές συνομοσπονδίες πανεθνικού επιπέδου, οι οποίες θα έχουν επιμέρους συνδικαλιστικά τμήματα (εργασιακά συμβούλια) στους εργασιακούς χώρους. Αυτό σημαίνει χτύπημα των πρωτοβάθμιων σωματείων -κλαδικών κι επιχειρησιακών- στους χώρους δουλειάς. Πρόκειται για κατεύθυνση που απομακρύνει και τυπικά τους εργαζόμενους από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, δημιουργώντας δομές "από τα πάνω" που θα παίρνουν αποφάσεις πέρα και μακριά από τους εργαζόμενους.
Όταν βέβαια ο συσχετισμός που υπάρχει δεν είναι ελεγχόμενος από την εργοδοσία και δεν μπορούν να βάλουν στο χέρι σωματεία επιχειρησιακά, κλαδικά, ομοσπονδίες γιατί αυτά συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και διεκδικούν με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων, προσπαθούν να απαγορεύσουν ακόμα και την ενημέρωση του σωματείου προς τους εργαζόμενους, την είσοδο, το μοίρασμα υλικού, τις συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς. Βάζουν και τώρα εμπόδια, παρόλο που νομικά είναι “κατοχυρωμένο”. Λένε στο “διάλειμμα” και “όσοι μπορούν”, “όχι στην παραγωγή”, στο προαύλιο, με παρουσία των διευθυντών, ώστε να μη μιλάει κανένας. Εκατοντάδες είναι οι καταγγελίες στις επιθεωρήσεις εργασίας για αυτό το ζήτημα στις συζητήσεις των οποίων, οι επιθεωρήσεις, κατ’ εντολήν και των προηγούμενων υπουργών Εργασίας και της σημερινής υπουργού, αρνείται να πάρει θέση. Φυσικά τα ταξικά συνδικάτα, επιχειρησιακά και κλαδικά, δεν κάνουμε ούτε θα κάνουμε βήμα πίσω από το κεκτημένο δικαίωμα της εργατικής τάξης να συζητά μέσα στους χώρους δουλειάς, να οργανώνεται, να συμμετέχει στις διαδικασίες και στις αποφάσεις των σωματείων, στην καθημερινή διεκδίκηση για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας. Όπως επίσης νομικά κατοχυρώθηκε η "προστασία" γιατί το κίνημα έχει επιβάλλει και κερδίσει (κάτω από τα αιτήματά του) τα 21 πρώτα μέλη που θα υπογράψουν για την ίδρυση του Σωματείου να μην μπορούν να διωχθούν από την εργοδοσία. Σήμερα εφαρμόζεται; Ακόμα και όταν πληρούν τις απόλυτα τυπικές προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος, δεν είναι λίγες οι φορές που οι εργοδότες ξήλωσαν ολόκληρα σωματεία σε μια νύχτα προκειμένου να μη σηκώσουν οι εργαζόμενοι κεφάλι. Υποτίθεται ότι η εργοδοσία απαγορεύεται να παρεμβαίνει στις διαδικασίες των σωματείων, στο να υπαγορεύει, να αποτρέπει ή να προτρέπει τους εργαζόμενους σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την οργάνωσή τους στα συνδικάτα. Μόλις σε προχθεσινό δημοσίευμα του Τύπου διαβάζουμε: "Υπεύθυνες δηλώσεις" με τις οποίες δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να είναι μέλη του επιχειρησιακού σωματείου ζητά η εργοδοσία από τους εργαζόμενους στο ξενοδοχείο της Ρόδου "Mira Mare Wonderland". Προκειμένου να... πιστοποιηθεί το "γνήσιο της υπογραφής" μάλιστα, οι εργαζόμενοι κατευθύνονται από τα στελέχη της επιχείρησης στο ΚΕΠ αλλά και στο αστυνομικό τμήμα! Την παραπάνω αδιανόητη πρακτική, ενταγμένη στην προσπάθεια να αποδυναμωθεί με κάθε μέσο η οργάνωση των εργαζομένων, καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων στο ξενοδοχείο". Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε καταγγείλει ότι με την πρόσληψή τους οι εργαζόμενοι υποχρεούνται να υπογράψουν ότι δεν είναι μέλη ή ότι δεν συμμετέχουν σε κανένα σωματείο.
Η ίδια η εργοδοσία που χρησιμοποιεί σαν εργαλείο τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, δημιουργεί εκφυλιστικά φαινόμενα ώστε να τα χρησιμοποιήσει μετά σαν προπαγάνδα για να δικαιολογήσει τις απαιτήσεις για άρση της προστασίας, περικοπή των συνδικαλιστικών αδειών, περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης μέχρι σε αυτό το σημείο που ζητά δηλώσεις μετανοίας από τους εργαζόμενους για την συμμετοχή τους ή όχι σε ένα σωματείο. Γνήσιος συμπαραστάτης των συμφερόντων του κεφαλαίου, των μεγάλων μονοπωλίων είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που αυτή την περίοδο έρχεται ουσιαστικά να υλοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Είναι φανερή η προσπάθεια που έκανε τις προηγούμενες εβδομάδες αυτή η κυβέρνηση να βαφτίσει για μια ακόμα φορά το κρέας ψάρι. Η υπουργός Εργασίας προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης και του λαού συνολικά, μιλώντας για την επιστροφή στην "κανονικότητα" που θα περιλαμβάνει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα και επιπλέον τα νέα μέτρα που ετοιμάζει μπροστά στην τρίτη αξιολόγηση. Ετοιμάζονται, λοιπόν, εντείνοντας την καταστολή, να βάλουν καινούρια εμπόδια στην απεργία, στην συνδικαλιστική δράση, στην οργάνωση των εργαζομένων, στην ακόμα μεγαλύτερη αναλυτική καταγραφή και παρακολούθηση των πρωτοπόρων εργαζομένων με ηλεκτρονικό μητρώο από το αστικό κράτος, τον οικονομικό στραγγαλισμό των σωματείων για να μην μπορούν να αναπτύξουν δράση.
Σε μια περίοδο που το κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην παρεμπόδιση της απεργίας. Ξέρουν, ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν, δε θα είναι για πάντα στο φόβο. Οι καπιταλιστές εργοδότες βλέπουν μπροστά, θέλουν να έχουν πλήρως τα χέρια τους λυμένα στην εκμετάλλευση και να βάλουν μεγάλα εμπόδια στην οργάνωση κι ανάπτυξη αγώνων στους χώρους δουλειάς. Βέβαια, υπήρχε κι ένας παλιός υπουργός Εργασίας της ΝΔ που ήθελε με νόμο να “καταργήσει την ταξική πάλη”. Όταν το πάρουν απόφαση οι εργαζόμενοι, τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΠΑΜΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Ότι είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε μέχρι να γίνει "Νόμος το δίκιο του εργάτη". Θα συνεχίσουμε με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα την προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτό είναι που φοβούνται. Ένα κίνημα μαζικό και ατσαλωμένο από την καθημερινή πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, με σωματεία ζωντανά που θα συμμετέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, για την υπεράσπιση και την διεύρυνση των δικαιωμάτων με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες μας που δεν χωρούν στην ανάπτυξη τους.
Καλούμε την εργατική τάξη να δώσει την πρώτη απάντηση με την συμμετοχή στο αυριανό συλλαλητήριο και από Δευτέρα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς να προετοιμάσουμε τον αγώνα απέναντι στα νέα αντιλαϊκό γύρω επίθεση που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Κάθε σωματείο επιχειρησιακό ή κλαδικό να πάρει απόφαση και να προετοιμάσει τους εργαζόμενους για Γενική Απεργία σε όταν η κυβέρνηση φέρει το νέο νόμο για τον περιορισμό των εργατικών συνδικαλιστικών ελευθεριών».

Μιλώντας στην εκδήλωση - συζήτηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη ενόψει της ΔΕΘ το απόγευμα της Παρασκευής 8 Σεπτέμβρη με θέμα «Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική πάλη, τη δράση και την οργάνωση των εργαζομένων», ο Νίκος Νατζμέ, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Θεσσαλονίκης ανάφερε τα εξής:
«Όλο αυτό τον καιρό σαν Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων έχουμε νιώσει στο πετσί μας την καπιταλιστική ανάπτυξη μέσα στους χώρους δουλειάς, η αλλιώς αυτό που θα αποτελέσει το κυρίαρχο σύνθημα του πρωθυπουργού αύριο στη ΔΕΘ περί “δίκαιης ανάπτυξης”, μιας ανάπτυξης εχθρικής και θανατηφόρας για τους εργάτες και τις εργάτριες στα εργοστάσια τα γραφεία, τις επιχειρήσεις παντού.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη θεωρούμε ότι είναι δεμένη με την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και συνολικά με την επίθεση στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Και βεβαίως αυτή η αντεργατική επίθεση απλώνεται παράλληλα με τον αντικομμουνισμό, έτσι ώστε και να μην αγωνιστούν οι εργαζόμενοι αλλά και ακόμα πιο πολύ να μην πάει η σκέψη τους στο ενδεχόμενο κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο ενδεχόμενο αυτοί να χαρούν τον πλούτο που παράγουν και όχι μια χούφτα παράσιτα οι καπιταλιστές. Και ακόμα πιο πολύ για να μην βαδίσει αυτό το δρόμο η ίδια η δράση που τότε θα μιλάμε και για συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής και αυτής της μαύρης ζωής για το λαό.
Θέλουν να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή μέσα στους χώρους δουλειάς έτσι ώστε να ρέουν τα κέρδη των επιχειρηματιών, μέσα από την εφαρμογή και επέκταση των αντεργατικών νόμων, την εντατικοποίηση της εργασίας, την τρομοκρατία. Και βεβαίως με νεκρούς και σακατεμένους εργάτες μέσα από τα χιλιάδες εργατικά - εργοδοτικά εγκλήματα που έχουν πάρει την μορφή καταιγίδας μας δίνεται ακόμα πιο ωμά η εικόνα της ανάπτυξης που θα προσπαθήσει αύριο ο πρωθυπουργός μαζί με τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τους εργοδότες, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, το κράτος, τα κανάλια να μας πουν να βάλουμε πλάτη για μια ανάπτυξη ξένη προς τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.
Θα προσπαθήσω να φέρω μια πείρα από τη δράση μας στα εργοστάσια ανακύκλωσης στη πόλη μας. Πρόκειται για έναν υποκλάδο ο οποίος εδώ και χρόνια βρίσκεται σε ανάπτυξη. Τα μεγαλύτερα από αυτά τα εργοστάσια έχουν αύξηση της παραγωγής και εξαγωγικό προσανατολισμό πράγμα που επιβεβαιώνει την ανάπτυξη τους.
Ανάπτυξη όμως για τους επιχειρηματίες και όχι για τους εργάτες και τις εργάτριες στα εργοστάσια. Με επιδοτήσεις, τζάμπα την πρώτη ύλη δηλαδή τα απορρίμματα ενώ στο μέταλλο δεν είναι εντελώς δωρεάν, την πλήρη αξιοποίηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης εργασίας, των ελαστικών μορφών εργασίας, των άθλιων συνθηκών δουλειάς χωρίς την ύπαρξη συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους.
Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στην εταιρεία ανακύκλωσης μετάλλου ΑΦΟΙ ΚΩΝ/ΝΙΔΗ, ενώ πριν τρία χρόνια είχαμε και ένα ακόμα θανατηφόρο εργοδοτικό έγκλημα στο εργοστάσιο ΝΤΙ- ΝΕΤ από ηλεκτροπληξία.
Οι εργοδότες στα εργοστάσια αυτά φοβούνται κυριολεκτικά, την οργάνωση και την πάλη των εργατών. Είναι όμως αποφασισμένοι και αταλάντευτοι ως προς το ταξικό τους συμφέρον. Και μπορούμε καμιά φορά να παραδειγματιστούμε από αυτή τους της στάση. Μόλις λοιπόν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο ΛΕΜΑ κλπ έφτιαξαν επιτροπή αγώνα, πραγματοποίησαν στάση εργασίας η αντίδραση υπήρξε άμεση. Ενώ ο εργοδότης έδωσε δυο τρία πράγματα που ήταν σημαντικά, αυτόματα προσπάθησε να εισχωρήσει στην επιτροπή, ενώ στις γενικές συνελεύσεις δινόταν μάχη για το αν θα επικρατήσει η αγωνιστική γραμμή ή η “υπομονή” όπως καλλιεργούνταν από πλευράς εργοδότη.
Βεβαίως οι επιχειρηματίες δεν είναι μόνοι τους. Έχουν και το κράτος τους. Οι επιθεωρήσεις για παράδειγμα έκαναν σημαντική προσπάθεια στο να δημιουργήσουν κλίμα απογοήτευσης στους ίδιους τους εργαζόμενους, στο να τους αποτρέψουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Το ίδιο συναντήσαμε και στους Δήμους όπου Αντιδήμαρχοι καθαριότητας μας υποδέχονταν με ύβρεις. Μαζί και η αστυνομία η οποία απειλούσε ότι θα έρθουν τα ΜΑΤ αν δεν ανοίξει το εργοστάσιο. Μόνο με την δική μας παρέμβαση και πίεση ο Διευθυντής της Επιθεώρησης ασχολήθηκε με το θέμα.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με σύστημα και όχι μόνο με έναν μεμονωμένο επιχειρηματία. Από την παρέμβαση μας στα άλλα εργοστάσια φάνηκε ότι οι εργοδότες είχαν και έχουν επαφή μεταξύ τους σε σχέση με την αντιμετώπιση του Σωματείου και της Δράσης του. Έχουν και άλλοι εργοδότες στην ανακύκλωση πείρα από αγώνες όπως στην Τριας, στον Κων/νίδη τα προηγούμενα χρόνια, ενώ υπάρχει και η πείρα συνολικά στη χώρα μας από το Ηράκλειο, τα Γιάννενα, την Τρίπολη κ.ά.
Ακόμα πιο φανερό είναι ότι δεν μπορούν οι εργαζόμενοι να περιμένουν μόνο από την επιθεώρηση η το δικαστήριο για να βρουν το δίκιο τους. Είναι μονόδρομος να οργανωθούν με επιτροπές αγώνα μέσα στα εργοστάσια, με το κέρδισμα των συναδέλφων. Με την 3η αξιολόγηση που θα φέρει η κυβέρνηση θα δυσκολέψουν τα πράγματα στη κήρυξη μιας απεργίας, δεν θα αρκεί ένας αριθμός εργατών και εργατριών, θα πρέπει οι αγώνες να γίνουν πιο μαζικοί και αποφασιστικοί καθώς θα αντιμετωπίζουν την καταστολή σε μεγαλύτερο βαθμό.
Είναι σίγουρο ότι δεν θα αρκεί μόνο ο εργάτης του ενός εργοστασίου, θα πρέπει ο αγώνας να αγκαλιάζεται και από τα υπόλοιπα εργοστάσια του κλάδου και συνολικά την εργατική τάξη. Οπότε έχουμε μεγάλους και δύσκολους αγώνες να δώσουμε μπροστά μας.
Σ’ αυτή τη προσπάθεια που κάνουμε στην ανακύκλωση, η οποία είναι δύσκολη μέσα και από τις δικές μας αδυναμίες καλούμαστε να βγούμε πιο δυνατοί και αποτελεσματικοί. Να σκύψουμε καλύτερα πάνω στα συνολικά προβλήματα του συναδέλφου, να υπολογίσουμε και άλλους ανασταλτικούς παράγοντες όπως για παράδειγμα σε έναν μετανάστη ή σε έναν που είναι κοντά στη σύνταξη και μαζεύει ένσημα. Και αυτά είναι παράγοντες που δρουν ανασταλτικά στο να μπει στη δράση κάποιος.
Την προηγούμενη βδομάδα ένας εργοδότης που μάζεψε τους εργαζόμενους για να τους κάνει κήρυγμα για να υποταχθούν στο στόχο της εταιρείας για παραπάνω κερδοφορία, αναφέρθηκε και στο ότι “εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους μετανάστες γι’ αυτό τους φέρνω στη δουλειά”. Το κάνουν όμως από αγάπη; Όχι. Εκμεταλλεύονται τον μεγάλο φόβο και αγωνία των μεταναστών Πακιστανών, Αφρικανών, Αλβανών που εργάζονται σ΄αυτά τα εργοστάσια γνωρίζοντας ότι αυτοί οι παράγοντες παίζουν ρόλο στο να μην αντιδρούν, στο να δουλεύουν σκληρά και να δέχονται την εκμετάλλευση του εργοστασιάρχη σαν “θείο δώρο”.
Φανερώνεται λοιπόν πως το κυρίαρχο είναι οι ιδέες που καλλιεργούνται και αυτό δεν γίνεται μόνο από τα κανάλια. Το πράττουν καθημερινά οι εργοδότες στα εργοστάσια με συγκεντρώσεις, που λένε στους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη να πάει καλά η εταιρεία, ότι και οι ίδιοι εργάζονται, ότι όποιος δεν θέλει να δουλέψει να φύγει, ότι στα Βαλκάνια πάνε καλύτερα οι επιχειρήσεις χωρίς να λένε ότι εκεί οι εργαζόμενοι αμείβονται με 150 - 200 ευρώ!
Όπως είπαμε και πριν, ο τρόμος και ο φόβος τους είναι το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα, το ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία και αυτό φανερώνεται και με τα νομοσχέδια που θα φέρουν το επόμενο διάστημα με σκοπό να βάλλουν στο γύψο το εργατικό κίνημα. Αυτό φαίνεται στα εργοστάσια ανακύκλωσης όταν πηγαίνει το σωματείο, που μαζεύουν και μιλάνε τους εργαζόμενους πριν βγουν από την πύλη, που μας βρίζουν λέγοντας ότι αυτοί είναι τεμπέληδες που τα παίρνουν, που τρομοκρατούν τους εργαζόμενους ότι όποιος πάει με το σωματείο θα απολυθεί.
Σε αυτή την ένταση λοιπόν της επίθεσης που θα εκφραστεί και με το συνδικαλιστικό νόμο, ώστε να προχωρήσει πιο ομαλά η καπιταλιστική ανάπτυξη σαν σωματείο προσπαθούμε έτσι ώστε να εκφραστεί πιο μαζικά και δυναμικά η οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, να αποκτήσουμε δηλαδή πιο πολλά ποδάρια. Μόνο έτσι θα δυναμώσει και το σωματείο, αλλά και θα μπουν οι βάσεις για πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες».

Μιλώντας στην εκδήλωση - συζήτηση του ΠΑΜΕ, στη Θεσσαλονίκη, ενόψει της ΔΕΘ, το απόγευμα της Παρασκευής 8 Σεπτέμβρη, με θέμα «Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη Συλλογική πάλη και δράση, την οργάνωση των εργαζομένων», ο Θοδωρής Βαριδάκης, πρόεδρος του Συλλόγου Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ Θεσσαλονίκης ανάφερε τα εξής:
«Και φέτος μια ακόμα σεζόν φτάνει στο τέλος της, με χιλιάδες νέους, εκ των οποίων πολλοί πρακτικάριοι από ΙΕΚ, να γυρνάνε πίσω εξουθενωμένοι από τη δουλειά, πολλοί δίχως ούτε ένα ρεπό, με λιγοστά ή και καθόλου χρήματα στη τσέπη.
Στη συνέχεια βλέπουμε τον πρωθυπουργό να βγαίνει και να διαλαλεί σε εργαζόμενους για τη λεγόμενη φιλολαϊκή ανάπτυξη που θα γεννηθεί μέσα από την υγιή επιχειρηματικότητα, όπως έκανε και στην επιχείρηση "ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ". Ανάπτυξη που θα επωφεληθούν πέρα από τους επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι, σταδιακά με τη πάροδο του χρόνου, δημιουργώντας έτσι ένα κλίμα προσμονής.
Με το ίδιο τροπάριο με την έναρξη της ΔΕΘ θα παρουσιαστεί πλατιά από τη κυβέρνηση το χιλιοπαιγμένο παραμύθι πως "όλα πάνε ρολόι”, έρχονται καλύτερες μέρες, έρχεται η “δίκαιη ανάπτυξη".
Είναι πραγματικά κοροϊδία να ξεστομίζουν τέτοιες φράσεις περί δίκαιης ανάπτυξης, εύφορου επενδυτικού περιβάλλοντος κ.λπ. καθώς εμείς οι νέοι ζούμε καθημερινά στο πετσί μας τι σημαίνουν όλα αυτά.
Για εμάς τους νέους η ανάπτυξή τους συνεπάγεται με απαράδεκτους θεσμούς όπως αυτός της αμίσθωτης πρακτικής για σπουδαστές των ΔΕΙΚ που πρέπει να εργαστούν για ένα εξάμηνο τσάμπα και στο τέλος για να δώσουμε εξετάσεις για τη πιστοποίηση του πτυχίου μας πρέπει να πληρώσουμε και από πάνω, τον άθλιο διαχωρισμό για τους εργαζομένους κάτω των 25 με δικαιολογία την εργασιακή εμπειρία, τη μερική απασχόληση ως μοχλός πίεσης για μειωμένους μισθούς, το θεσμό της μαθητείας με μισθούς κυριολεκτικά πείνας της κλάσης των 250 ευρώ για τους σπουδαστές του ΟΑΕΔ, που ακόμα και αυτούς δεν είχαν τη παραμικρή τσίπα να τους αργούν ακόμα και αυτά τα ψίχουλα για 7 μήνες σερί.
Τέτοιες φιέστες όπως αυτή που στήνεται στη ΔΕΘ, με ελπιδοφόρες συζητήσεις στα κανάλια η ακόμα με τις ημέρες επιχειρηματικότητας που διοργανώνονται στις σχολές μας κ.ά. προσπαθούν να επιδράσουν στις συνειδήσεις των νέων, να μας πείσουνε πως η ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων, βιομηχάνων που αβγαταίνει από την ανασφάλιστη απλήρωτη εργασία είναι και δικιά μας!
Επειδή βέβαια τόσο μεγάλα ψέματα όλο και περισσότερος κόσμος παύει να τα χάφτει και οι σπουδαστές βγάζουν τα συμπεράσματα τους, την ώρα που κυβέρνηση και ΕΕ τσακίζουν εμάς και τις οικογένειές μας με φόρους και κάθε λογής χαράτσια, κάποιοι άλλοι την περνάνε φίνα, εφοπλιστές, τραπεζίτες, εργοστασιάρχες, μεγαλοεργολάβοι έχουν μπουκώσει με επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και τζάμπα εργασία για αυτό και πλέον δεν περιορίζονται στη απλή επίδραση στις συνειδήσεις μα θέλουν να επιβάλουν βίαια την καταστολή σε οποιαδήποτε συλλογική διεκδίκηση με το νέο συνδικαλιστικό νόμο που είναι προς ψήφιση βάζοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τους αγώνες γενικά αλλά κυρίως το περιεχόμενο τους, στην ουσία να μην μάθουν οι νέοι ποιον έχουν πραγματικό αντίπαλο τους και να στραφούν στην ατομική λύση από το ΙΕΚ κιόλας "κοίταξε να τελειώσεις τη σχολή σου και μην σε νοιάζουν συλλογικές δραστηριότητες" λένε, με τη προοπτική πως στον χώρο εργασίας τους θα μείνουν μόνη τους απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία.
Εκτός αυτών πολλούς σπουδαστές που είναι στη πρακτική τους χρησιμοποιούνται από την εργοδοσία ως απεργοσπαστικοί μηχανισμοί , με την πρόφαση πως "είναι εκεί για να μάθουν και δεν έχουν δικαίωμα να ζητάνε πολλά-πολλά" αυτό το ιδεολόγημα βρίσκει το αντίκρισμα του στο ότι ακριβώς οι νέοι αυτοί έχουν κοινωνική εμπειρία σε καταστάσεις που το κίνημα βρίσκεται σε περίοδο ανασύνταξης με κατακτήσεις των προηγούμενων χρόνων να παίρνονται πίσω. Η εργοδοσία, o ΟΑΕΔ, το υπουργείο Παιδείας, η διεύθυνση των σχολών, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός γενικά με πρόφαση το οτι οι σπουδαστές δεν είναι εργαζόμενοι δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικούν, να απεργούν. Την ίδια στιγμή εμποδίζουν στις σχολές τα συνδικάτα να κάνουν περιοδείες ενώ επιτρέπουν τους επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν ολόκληρες διαλέξεις με θέματα όπως επιχειρηματικότητα και μάλιστα το πόσο κακό κάνει στην ανάπτυξη να απαιτεί ο εργαζόμενος και πως πρέπει να συμβιβαστεί να ζει με ψίχουλα.
Καταλαβαίνουμε πως με αυτούς τους μηχανισμούς θέλουν να χτυπήσουν συνολικά την οργάνωση μας γιατί πολύ απλά φοβούνται την αντίδραση.
Αυτός ήταν και θα είναι ο ρόλος τους, να κοροϊδεύουν πλατιά τον κόσμο και ιδιαίτερα τη νεολαία που είναι η νέα βάρδια του εργαζόμενου λαού, που βασίζονται στην εκμετάλλευση της για την αυριανή ανάπτυξη.
Ο ρόλος ο δικός μας σαν σύλλογος σπουδαστών ΔΙΕΚ είναι το ανέβασμα των απαιτήσεων και το δυνάμωμα της μάχης μέσα από συλλογικές διαδικασίες που να διαπαιδαγωγούν τους νέους στον αγώνα, όπως με συνελεύσεις ανά τμήμα, μετέπειτα ΓΣ των ΙΕΚ αλλά και συσκέψεις με άλλους μαζικούς φορείς του κινήματος και πάντα σε συμπόρευση με τα ταξικά σωματεία ενάντια στη μεγαλοεργοδοσία, τους πολιτικούς τους εκπροσώπους (κυβέρνηση αυτή και τις προηγούμενες) και τα επιτελεία τους όπου και ανήκουμε σαν χώρα στην ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Με τέτοιες ενέργειες οι σπουδαστές των ΔΙΕΚ το προηγούμενο διάστημα οργανωμένα κινητοποιήθηκαν για να διεκδικήσουν πάσο για τον ΟΑΣΘ, για την απλήρωτη πρακτική, πρωτοστατήσαμε για τους επτά απλήρωτους μήνες των σπουδαστών του ΟΑΕΔ και κατακτήσαμε το να μην διαγράφεται κανένας σπουδαστής από τα μητρώα ανεργίας.
Απαιτούμε να μην μπει κανένα εμπόδιο στην οργάνωση σε κάθε χώρο δουλείας, στις σπουδές μας με δυνατό σύλλογο δίπλα με τα ταξικά σωματεία και τους σπουδαστές να μαθαίνουμε και να επιτρέπονται να γράφονται στα σωματεία από το ΙΕΚ κιόλας.
Δυναμώνουμε τον αγώνα μας καθημερινά με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες ώστε κανείς σπουδαστής να μην παρατήσει τη σχολή του επειδή δεν μπορεί να καλύψει τα απαραίτητα εφόδια, για ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις, για να αντιστραφεί η φτώχεια στο σπίτι. Με επόμενο μεγάλο σταθμό το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη ΔΕΘ».

Μιλώντας στην εκδήλωση - συζήτηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, το απόγευμα της Παρασκευής 8 Σεπτέμβρη, με θέμα «Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη Συλλογική πάλη και δράση, την οργάνωση των εργαζομένων», ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της Διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού, ανάφερε τα εξής:
«Συζητάμε σήμερα συνάδελφοι για το δικαίωμα στην απεργία και γενικά τις συνδικαλιστικές ελευθερίες που βρίσκονται διαρκώς σε αμφισβήτηση από την εργοδοσία και τα κόμματά της.
Η σημερινή εκδήλωση μάλιστα γίνεται σε περίοδο που κοντοζυγώνει νομοθετική παρέμβαση για τα παραπάνω, ως μια προσπάθεια να ενισχύσουν το προστατευτικό περιβάλλον προκειμένου να βαθύνει η εκμετάλλευση, πράγμα αναγκαίο για να προχωρήσει η κερδοφορία και η καπιταλιστική ανάπτυξη.
Θα μου επιτρέψετε όμως να σταθώ σε ένα ζήτημα σημαντικό, που κατά τη γνώμη μου χρειάζεται να λάβουμε υπόψη μας στον αγώνα που δίνουμε να εμποδίσουμε τις επερχόμενες εξελίξεις.
Σωστά προβάλλουμε το σύνθημα, "Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική πάλη και δράση, την οργάνωση των εργαζομένων".
Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι:
  • Υπάρχουν σε ισχύ περιορισμοί σε αυτά ακριβώς τα δικαιώματα, για παράδειγμα από την απαγόρευση να απεργούν τμήματα εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ή την επιστράτευση εργαζομένων, μέχρι και την απαγόρευση απεργίας με πολιτικά αιτήματα. Άρα δεν πρέπει να περάσει στους εργαζόμενους ότι αυτήν την περίοδο θα γίνουν οι κοσμογονικές αλλαγές ενώ ως τώρα όλα ήταν ευνοϊκά για το κίνημα. Το αστικό κράτος κάθε φορά που έκανε μια παραχώρηση έβρισκε ένα αντίστοιχο αντίβαρο που να ακυρώνει ή να δυσκολεύει την προσπάθεια των εργαζομένων να ασκήσουν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. Αν αυτό κατανοηθεί, όχι μόνο δεν θα επικρατήσει ο εφησυχασμός σε ό,τι μέχρι σήμερα ισχύει, αλλά η οργάνωση της πάλης απέναντι σε τέτοιες μεθοδεύσεις θα είναι πιο ουσιαστική και διαρκής.
  • Και δεύτερο, τα τελευταία χρόνια -για να μην πω πάντα- οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κράτος και οι μηχανισμοί του έβρισκαν και βρίσκουν τρόπους και μεθόδους να ακυρώνουν ακόμη και δικαιώματα που θεσμικά κατοχυρώθηκαν από συνθήκες, νόμους ή και το ίδιο το Σύνταγμα. Θέλω να πω δηλαδή ότι ακόμη και στα χρόνια μεγάλων εργατικών κατακτήσεων, ή μετά από αυτά, τίποτε από όσα παλεύουμε δεν ήταν και δεν είναι κατοχυρωμένο, ή a priori κατακτημένο.
Και δεν μιλώ για χώρους ή κλάδους που δεν υπάρχει, ή υπάρχει μικρός βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων, αφού η επίθεση μεγαλώνει όπου ο αγώνας δυναμώνει, όταν η αντίσταση γίνεται οργανωμένα, όσο τα αιτήματα αγγίζουν όλο και περισσότερο την αιτία της χειροτέρευσης της ζωής της εργατικής οικογένειας.
Υπάρχει πείρα κι αυτή θέλει να αξιοποιήσουμε. Πείρα αρνητική και θετική, που όμως επιβεβαιώνει την ανάγκη όχι μονάχα να ανταλλάξουμε απόψεις, αλλά να εντείνουμε τις προσπάθειες να οργανωθεί η εργατική τάξη στα συνδικάτα, ως μόνο πραγματικό αντίβαρο στην επίθεση που δεχόμαστε.
Στον Τουρισμό, παρότι υπήρχαν τις δυο τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα αρκετά σωματεία, τόσο σε επίπεδο νομού, όσο και σε επίπεδο επιχείρησης, όταν μετά την ίδρυση του ΠΑΜΕ πιο συντονισμένα και με μεγαλύτερη ένταση κάναμε βήματα να μεγαλώσει η οργάνωση του κλάδου, αντιμετωπίσαμε τη λυσσαλέα αντίδραση της εργοδοσίας να παρέμβει με κάθε τρόπο και μέσο, ώστε να μην έχουμε πόδια σε μεγάλους χώρους, να μην ανοίγουν ζητήματα και διεκδικήσεις. Χαρακτηριστικά να αναφέρω τις προσπάθειες της μεγαλοεργοδοσίας να μην απεργήσουμε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όπου επιστρατεύτηκαν τα δικαστήρια στο όνομα του εθνικού συμφέροντος. Αν δεν είχαμε τότε αποφασίσει να μην κάνουμε πίσω, αν δεν είχε συνολικά το ταξικό κίνημα σταθεί στο πλάι του σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων, αν δεν σπάγαμε τους φόβους ότι διαπράττουμε αδίκημα και θα το πληρώσουμε, δεν θα είχε κουνηθεί ούτε φυλλαράκι.
Μια φορά μάλιστα επιστράτευσαν ημέρα Σάββατο δικαστή από την εξοχική του κατοικία για να βγάλει παράνομη μια απεργία.
Αλλά κι αργότερα, παρά το κατακτημένο δικαίωμά μας να συστήνουμε σωματεία σε μεγάλους χώρους, έβαλαν λυτούς και δεμένους να το εμποδίσουν. Οι εργοδότες πέρα από την τρομοκρατία που ασκούσαν, άλλαζαν τα ΑΦΜ των εταιρειών, έβρισκαν νομικά τερτίπια να μην συστήνουν οι εργάτες οργανώσεις. Αν εμείς τότε μέναμε στο γράμμα του νόμου και δεν επιμέναμε να πείθουμε για την αναγκαιότητα της οργάνωσης θα κυριαρχούσε η απογοήτευση και το πισωγύρισμα. Σήμερα η Αττική έχει πάνω από 20 επιχειρησιακά σωματεία, των οποίων η πλειοψηφία αποτελεί τα πόδια του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού.
Κι όπου όλες οι μεθοδεύσεις του αποτυγχάνουν επιστρατεύουν τα στηρίγματά τους μέσα στο ίδιο το κίνημα. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι εργατοπατέρες της δικής μας Ομοσπονδίας που νόθα πλειοψηφούν, ανοιχτά έδιναν εντολή σε ξενοδόχους να μην επιτρέπουν την περιοδεία μελών της Ομοσπονδίας εκλεγμένους με το ΠΑΜΕ, με το επιχείρημα ότι δεν εκπροσωπούμε νόμιμα την δευτεροβάθμια οργάνωση. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να προσφύγουν μαζί με την εργοδοσία στο δικαστήριο να εμποδίσουν νόμιμα κηρυγμένη απεργία από το Συνδικάτο, σε έναν από τους μεγαλύτερους χώρους, στον Αστέρα Βουλιαγμένης, για να περάσουν 350 απολύσεις εργαζομένων. Αλλά και τότε πίσω δεν κάναμε. Συνεχίσαμε την προσπάθεια να πάρουν οι συνάδελφοι πάνω τους το δικαίωμα να απεργήσουν, σμπαραλιάζοντας τις αποφάσεις των δικαστηρίων.
Θέλω να καταλήξω με ένα τελευταίο παράδειγμα, πρόσφατο, που δείχνει την διασύνδεση των μηχανισμών καταστολής, του κράτους, της εργοδοσίας και των εργοδοτικών συνδικαλιστών. Η προσπάθεια που γίνεται από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην Ρόδο να οργανώσουμε ένα-ένα τα μεγάλα ξενοδοχεία, αφού το κλαδικό σωματείο κατάντησε παράρτημα της Ένωσης Ξενοδόχων, συνάντησε πρωτοφανείς μεθοδεύσεις. Προσπάθησαν σε ξενοδοχείο που συστήσαμε επιχειρησιακό σωματείο να το διαλύσουν, αμέσως μόλις η ΓΣ των εργαζομένων αποφάσισε να βάλει ζήτημα υπογραφής ΣΣΕ, σε ένα νησί που κυριαρχούν οι Ενώσεις προσώπων και τα 586 ευρώ μικτά. Ο δε τρόπος καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει όριο που να μην διστάσουν να περάσουν. Ξεκίνησε η πολυεθνική που διαχειρίζεται το ξενοδοχείο με απειλές και εκβιασμούς να πείσει εργάτες να διαγραφούν από το σωματείο. Όταν η προσπάθεια δεν είχε τα αποτελέσματα που προσδοκούσε επιστράτευσε άλλα μέσα. Έστελνε εργαζόμενους στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής να βεβαιώσουν το γνήσιο της υπογραφής τους σε δήλωση διαγραφής που τους είχε ετοιμάσει. Κι όταν κι αυτό δεν έφτανε ήρθε αστυνόμος μέσα στο χώρο δουλειάς για να επισπεύσει τη μεθόδευση.
Φυσικά το σωματείο δεν έμεινε με τα χέρια κάτω, αλλά νομίζω ότι πρέπει να αναδεικνύουμε σε κάθε ευκαιρία τι κάνουν και πώς χρειάζεται εμείς να απαντούμε, γιατί έχουν όσους τρόπους τους δίνει η εξουσία του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας.
Συνάδελφοι δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το εργατικό κίνημα έχει βρεθεί σε πολύ χειρότερες καταστάσεις, αλλά έχει όχι μόνο καταφέρει να αντισταθεί και να νικήσει, αλλά να μας αφήσει και πολύτιμη πείρα. Κι ενώ μπορεί κανείς να κουβεντιάσει τρόπους και τακτικές, νομίζω ότι πρέπει να επικεντρώσουμε στο κύριο: Να μην μείνει εργάτης που να μην γνωρίζει το σωματείο του και τι είναι αυτό. Σήμερα έχουμε βάσεις και θεμέλια καλά σε πολλούς κλάδους και χώρους, χωρίς όμως να αρκούν για να αντιμετωπιστεί μια επίθεση τέτοιας σφοδρότητας. Άρα δεν υπάρχουν περιθώρια για αναμονή, ή ελπίδα να καθυστερήσει έστω η προσπάθεια να μας πετάξουν έξω από σωματεία, να διαλύσουν οργανώσεις, να τις καταντήσουν μαγαζάκια της εργοδοσίας. Δεν έχουν σκοπό να κάνουν πίσω. Τους χρειάζεται αυτή η εξέλιξη τώρα, όσο ποτέ.
Κι από την άλλη δεν υπάρχει αστική πολιτική δύναμη που να έχει αναστολές για αυτό το σκοπό. Θέλουν γρήγορα και άμεσα να τελειώνουν, πριν η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης αποκτήσει επαφή με το ταξικό κίνημα.
Επομένως έχουμε ένα καθήκον που καθόλου δεν ξεχωρίζει από αυτό της οργάνωσης της πάλης για όλα τα μεγάλα ζητήματα που είναι ανοιχτά, τα μέτωπα πάλης που προβάλλουμε και παλεύουμε. Αλλιώς πώς να παλέψεις για ΣΣΕ αν δεν έχεις, όχι μόνο, σωματείο, αλλά τέτοιο που να λειτουργεί με όρους ανασύνταξης;
Είναι καθήκον μας να περάσουν τα συμπεράσματα της 4ης Πανελλαδικής μας συνδιάσκεψης γρήγορα προς τα κάτω.
Είναι η ώρα να μην μείνει η αλληλεγγύη και η στήριξη όσων σωματείων είναι υπό διωγμό στα χαρτιά ή να εξαντλούνται σε μια ανακοίνωση.
Χρειάζεται να εκμεταλλευτούμε την υποδομή που έχουμε για να αναδειχτεί πιο καλά η ενότητα της τάξης μας. Να φτάνει η δράση του κάθε σωματείου παντού, να γνωρίζει καθένας από μας τι γίνεται στους χώρους.
Να απαντιούνται την ίδια στιγμή οι επιθέσεις της εργοδοσίας.
Να μην μένουμε στην καταγγελία της κυβέρνησης και των μηχανισμών της, αλλά να τους στριμώχνουμε καθημερινά με παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα και με όλες τις μορφές.
Θα έλεγα να εντείνουμε τις προσπάθειες να αλλάξουμε συσχετισμούς, αλλά ακόμη κι αυτό συνάδελφοι δεν είναι ξέχωρο με τα παραπάνω, γιατί πώς θα σε εμπιστευτεί ο εργάτης αν δεν σταθείς πλάι του, αν δεν αποκαλύπτεις το σκοπό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού κι όχι να στέκεσαι σε στείρες αναφορές. Είναι δύσκολο γιατί χρειάζεται καθημερινή φροντίδα να παρακολουθείς τις ενέργειές του, να βλέπεις πίσω από τα λόγια και τα γραπτά του, να βάζεις σωστά σε αντιπαράθεση τα δικά σου αιτήματα. Εν τέλει, να μην αφήνεις για αργότερα το δικό μας στρατηγικό στόχο, την απαλλαγή μας από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Τέλος, χρειάζεται η σημερινή εκδήλωση, όσα ειπωθούν να αποτελέσουν βάση για αντίστοιχες εκδηλώσεις σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς και να επανέλθουμε πιο έτοιμοι να δώσουμε απάντηση σε αυτούς που νομίζουν για μια ακόμη φορά ότι θα απαλλαγούν από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα».

Μιλώντας στην εκδήλωση - συζήτηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, το απόγευμα της Παρασκευής 8 Σεπτέμβρη, με θέμα «Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη Συλλογική πάλη και δράση, την οργάνωση των εργαζομένων», ο Γιάννης Φραγγίδης, πρόεδρος της ΠΟΕΕΕΠ ανάφερε τα εξής:
«Κάθε χρονιά κατά την περίοδο της Διεθνούς Εκθέσεως συνηθίζεται να συγκεντρωνόμαστε και να συζητάμε διάφορα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους.
Τα τελευταία, όμως, χρόνια τα πράγματα έχουν φθάσει σε οριακό σημείο, όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Η επίθεση που γίνεται εναντίον της εργατικής τάξης με την προσπάθεια ψήφισης του τελευταίου νόμου είναι πρωτοφανής, είναι πρωτοφανής γιατί θέτει σε αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξή της ως συγκροτημένης κοινωνικής δύναμης.
Οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και ήλθαν να συμπληρώσουν τους παλαιότερους, επέβαλλαν συνθήκες ζούγκλας στους χώρους δουλειάς.
Οι πληροφορίες που έρχονται καθημερινά από σχεδόν όλους τους κλάδους, είναι εφιαλτικές. Η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, αλλά και η απλήρωτη για μήνες εργασία, η ανυπαρξία ωραρίων εργασίας, η τρομοκρατία, είναι τα νέα καθεστώτα σε πολλούς χώρους δουλειάς.
Ο νέος νόμος που θα προσπαθήσει να περάσει η κυβέρνηση δεν είναι νόμος για τις ελευθερίες του συνδικαλιστικού κινήματος, είναι νόμος που θα στερεί το δικαίωμα στην οργάνωση, το δικαίωμα στην πάλη, στη διεκδίκηση, στην συλλογική δράση, το δικαίωμα στην απεργία και κατ’ επέκταση θα είναι νόμος κατά της λειτουργίας των Συνδικάτων.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό και είναι αντισυνταγματικό γιατί παραβιάζει κατάφωρα άρθρα του Συντάγματος που μιλούν για την ελευθερία του να μπορεί κάποιος να συνδικαλίζεται.
Η εργοδοσία λοιπόν και οι πολιτικοί εκφραστές της που εφαρμόζουν συγκεκριμένες κυβερνητικές πολιτικές σε όλη την Ευρώπη, είτε μέσω των εθνικών κοινοβουλίων, είτε μέσω των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γνωρίζουν ότι δεν αρκούν όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί, δηλαδή τα ελαστικά ωράρια, οι υπεργολαβίες, η εκ περιτροπής εργασία, κ.λπ., για να διασφαλιστούν τα κέρδη τους, χρειάζεται λέει, να σιγήσουν εντελώς τα Συνδικάτα. Πρέπει δηλαδή να πάψουμε να υπάρχουμε και εμείς και η δράση μας.
Για αυτό στο στόχαστρο έχουν την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας. Στην πραγματικότητα αυτό που επιχειρούν είναι να καταργήσουν στην πράξη το δικαίωμα στην απεργία. Και χωρίς το απεργιακό δικαίωμα δεν υπάρχει ουσιαστική συλλογική δράση για τους εργαζόμενους, άρα δεν μπορούν να υπάρξουν συνδικάτα. Για αυτό πρέπει να δώσουμε τη μάχη να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το επιχείρημα ότι κάποια από τα προτεινόμενα μέτρα ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι εκ του πονηρού, διότι πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει η ίδια παραγωγική διάρθρωση, δεν υπάρχουν τόσες μικρές και διάσπαρτες επιχειρήσεις, όπως στη χώρα μας.
Τι κάνει τώρα η τωρινή κυβέρνηση; Αφού έμαθε πολύ καλά και πολύ γρήγορα μάλιστα τα επικοινωνιακά παιχνίδια, προσπαθεί να παρουσιάσει ότι είναι κάτι το διαφορετικό και το προβάλει προς τα έξω ότι είναι νόμος για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, βάζοντας εντέχνως μερίδα του λαού απέναντι στους συνδικαλιστές (φωνάζουν οι συνδικαλιστές, λένε, γιατί θα χάσουν τα προνόμιά τους).
Όχι συνάδελφοι δεν πρέπει να πέσουμε σε αυτήν την παγίδα, γιατί και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και αυτή την ίδια τακτική ακολουθούν, τα ίδια έλεγαν και τα ίδια λένε. “Είναι νομοσχέδια για την βελτίωση και επιστροφή στην κανονικότητα των όρων εργασίας, για την βελτίωση της καθημερινότητας των εργαζομένων κ.λπ.”, κουβέντες που έχουμε ακούσει στο παρελθόν από όλους όσους κυβέρνησαν αυτή τη χώρα. Νομοσχέδια που κατέληγαν όλα μα όλα να έχουν κοινό παρανομαστή που δεν είναι άλλος από το κέρδος για το κεφάλαιο.
Δεν έρχονται όμως για λίγο μέσα στους χώρους δουλειάς να δουν τι μακελειό επικρατεί, τι συνθήκες εργασίας υπάρχουν. Εντατικοποίηση, εκμετάλλευση, εργοδοτική τρομοκρατία, αυτή είναι η πραγματικότητα και τίποτα περισσότερο.
Δεκαοκτώ νεκροί το τελευταίο διάστημα από εργατικά ατυχήματα, αυτό είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών τους.
Άρα για πια επιστροφή μας μιλούν, για ποιο σχέδιο νόμου, για ποια κανονικότητα της βελτίωσης της καθημερινότητάς μας, μήπως εννοούν τον θάνατο. Ρωτώ…
Το συγκεκριμένο λοιπόν νομοσχέδιο συνάδελφοι είναι συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής των προηγούμενων και διευκόλυνση ακόμα περισσότερο για την υλοποίηση και την εφαρμογή όλων των αντεργατικών μέτρων που έχουν ψηφιστεί μέχρι τα σήμερα.
Θα είναι η ταφόπλακα στη συλλογική δράση και μάλιστα από αριστερίζουσα κυβέρνηση. Εάν λοιπόν το νομικό πλαίσιο ήταν όπως το ονειρεύονται και το σχεδιάζουν δεν θα μπορούσαμε ως κλάδος να κινητοποιηθούμε στην περίπτωση, π.χ. της πολυεθνικής "Coca Cola", δεν θα μπορούσαμε για τέσσερα σχεδόν χρόνια, να καλούμε το καταναλωτικό κοινό να κάνει μποϊκοτάζ στα προϊόντα της για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο.
Και τώρα έχουμε διαμάχες με την αμερικανική πολυεθνική στα δικαστήρια για τη νομιμότητα ή όχι των κινητοποιήσεων, αλλά μπορούμε και απεργούμε και δίνουμε τη μάχη κάθε μέρα παντού.
Εάν περάσουν λοιπόν αυτά τα μέτρα που σχεδιάζουν, κάτι τέτοιο θα ήταν και θα είναι αδύνατο.
Στο κείμενο που κυκλοφόρησε το ΠΑΜΕ για την Διεθνή Έκθεση, σωστά λέει ότι τα μέτρα αυτά είναι μέτρα που προωθούνται για τις πολυεθνικές και τα συμφέροντά τους, φυσικά για τα συμφέροντά τους.
Συνεχίζουμε να δίνουμε λοιπόν την μάχη με το μποϊκοτάζ στα προϊόντα της "Coca Cola" για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο και συγχρόνως αυτός ο αγώνας μας, φέρνει στο προσκήνιο και τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και των πολυεθνικών για την αλλαγή εις βάρος μας, της εργατικής νομοθεσίας ώστε να αλωνίζουν οι πολυεθνικές και οι συνεργάτες τους.
Η ενίσχυση του αντεργατικού οπλοστασίου που ήδη έχουν οι μεγαλοεργοδότες ώστε να μπορούν να "αποφασίζομεν και διατάσσομεν", να μπορούν δηλαδή να επιβάλουν όρους και μισθούς, μεροκάματα της πείνας, ελάχιστη έως καθόλου ασφάλιση, είναι καθαρά και μόνο για να ενισχύουν ακόμη περισσότερο την κερδοφορία τους.
Αυτή είναι η εργασιακή κανονικότητα πού θέλουν να φέρουν με τον νέο νόμο.
Να αναφέρω όμως και ένα δύο παραδείγματα που υπάρχουν σε κάποιους επιμέρους παραγράφους μέσα στο νέο νομοσχέδιο. Π.χ. Για την αδήλωτη εργασία - τις υπερωρίες κ.λπ. πως θα γίνεται ο έλεγχος; Λέει, με επιτόπου ελέγχους, από ποιους, από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που δεν υπάρχουν; Άρα αυτόματα ψηφίζουμε κάτι που γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι είναι ανεφάρμοστο, φάσκουν και αντιφάσκουν δηλαδή, ξέρετε μου θυμίζει μια πινακίδα σε κάποιο μαγαζί που λέει: χασαποταβέρνα… το φρέσκο ψάρι.
Για το καθημερινό φαινόμενο της απλήρωτης εργασίας τι κάνει το νομοσχέδιο, το θέτει και αυτό σε αμφισβήτηση, γιατί αντί να πάει τον εργοδότη με την αυτόφωρη διαδικασία μια και έλεγχος γίνεται εύκολα καθώς η πληρωμή γίνεται μέσου τραπεζικού λογαριασμού, το νομοσχέδιο τους στέλνει να τα βρουν στα δικαστήρια.
Γιατί λοιπόν το βάζει σε αμφισβήτηση και άλλες τέτοιες παραμέτρους συνάδελφοι που θα πρέπει να προσέξουμε.
Όχι φίλες και φίλοι, τα πράγματα είναι απλά. Ο νέος προς ψήφιση νόμος έχει έναν και μοναδικό στόχο, την κατάργηση στην πράξη, του δικαιώματος στη οργάνωση, στη συλλογικότητα, στην πάλη, στην διεκδίκηση, του δικαιώματος στην απεργία.
Γι’ αυτό το αυριανό συλλαλητήριο είναι σημαντικό και νομίζω ότι όλοι πρέπει να κάνουμε το κάτι παραπάνω και σήμερα και αύριο το πρωί.
Πρέπει να κάνουμε έστω και την τελευταία στιγμή κάθε δυνατή προσπάθεια για να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.
Να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι το νομοσχέδιο δεν θα περάσει και πολύ σωστά το ΠΑΜΕ πρότεινε 24 Πανελλαδική Απεργία την ημέρα κατάθεσης προς ψήφιση του νομοσχεδίου.
Μέχρι τότε, καθημερινή ενημέρωση στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, παντού. Γιατί μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τους νικήσουμε».   

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.