Αυγούστου 2017

Α ΑΔΕΙΑ ΑΔΕΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΑΔΕΙΑ ΑΝΕΥ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΑΔΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΥΓΓΕΝΟΥΣ ΑΔΕΙΑ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΔΕΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ ΑΔΕΙΑ AIDS ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΡΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΑΥΤΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΦΙΣΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΔΕΙΩΝ ΒΙΝΤΕΟ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ Γ ΓΑΜΟΣ ΓΑΜΟΣ ΑΔΕΙΑ ΓΑΜΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΕΝΗΣΗ ΓΕΝΗΣΗ ΑΔΕΙΑ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΔΩΡΟ ΔΩΡΟ ΠΑΣΧΑ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ Ε.Γ.Σ.Σ.Ε ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΙΔΙΚΗ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΔΕΙΑΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΟΑΕΔ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ ΕΡΓΟΣΗΜΟ ΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΛΑΡΚΟ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΟΑΕΔ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΠΑΜΕ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ONLINE

Την Τρίτη 29 Αυγούστου οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ με απόφαση του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας απεργούν και παλεύουν ενάντια στις απολύσεις, την ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, την κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών και ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων  στην ίδια τη ΛΑΡΚΟ.

Σοβαρές είναι η ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την μαύρη και ανασφάλιστη εργασία που υπήρξε από τους εργολάβους μέσα στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ.

Σοβαρές είναι και οι ευθύνες και των συνδικαλιστικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ που σιωπούν για αυτό το ζήτημα; Μέχρι χθες δεν γνώριζαν τώρα που γνωρίζουν τι κάνουν; Συνεχίζουν τον διάλογο απάτη με την κυβέρνηση για την δήθεν σωτηρία της ΛΑΡΚΟ; Με την στάση τους καλλιεργούν κλίμα ηττοπάθειας, φόβου και τρόμου στους εργαζόμενους. Χθες παραλίγο να θρηνήσουμε και άλλο θύμα εργαζόμενου με το σοβαρό εργατικό ατύχημα που είχαμε στην ΛΑΡΚΟ; Ας αναλογιστούν τι θα είχε συμβεί αν ο εργαζόμενος ήταν ανασφάλιστος;

Προειδοποιούμε όλους αυτούς, που στέκονται απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων να μην  νομίζουν ότι θα επιβάλλουν «το φόβο και τον τρόμο», θα βρουν τα σωματεία και  τους εργαζόμενους του Νομού, απέναντί τους.

Ο αγώνας των εργαζομένων για σταθερή δουλειά είναι και δικός μας αγώνας.

Είναι αγώνας, που συνδέεται με την ίδια τη ζωή μας και δε θα αφήσουμε κανέναν να βάλει τον αγώνα μας «στο γύψο» γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κερδίσουμε όσα μας αξίζουν με βάση τις ανάγκες που έχουμε.

Το Συνδικάτο Οικοδόμων Φθιώτιδας θα είναι εκεί για να διαδηλώσουμε μαζί με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ την αντίθεσή μας στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στις κατασκευές  να δώσουν αγωνιστικό παρών στην απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων την Τρίτη 29 Αυγούστου και ώρα 5.30 το πρωί έξω από την πύλη της ΛΑΡΚΟ.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Χιλιάδες εργαζόμενοι στη Γερμανία απασχολούνται με το καθεστώς των «mini jobs»
Διαπιστώνουν ότι η δυσκολότερη πρόσβαση σε στοιχειώδη δικαιώματα και παροχές όσων δουλεύουν με ελαστικές μορφές, εμποδίζει την κινητικότητα στην αγορά εργασίας
Το γεφύρωμα του χάσματος στην κοινωνική προστασία δεν αφορά μόνο τη δικαιοσύνη και την καλύτερη προστασία. Εχει επίσης να κάνει με τη δυνατότητα των εργαζομένων να επωφεληθούν από όλες τις ευκαιρίες απασχόλησης, μέσα στο πλαίσιο των ολοένα και πιο ποικιλόμορφων και γρήγορα μεταβαλλόμενων αγορών εργασίας».
Εξετάζοντας μέσα από το παραπάνω πρίσμα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές παροχές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θέσει στην ατζέντα της τους τελευταίους μήνες την πρόσβαση που έχει σε αυτά το αυξανόμενο ποσοστό του εργατικού δυναμικού που δουλεύει με τις λεγόμενες «μη τυπικές» μορφές εργασίας. Πρόκειται για τους χιλιάδες εργαζόμενους σε καθένα από τα κράτη - μέλη της ΕΕ που απασχολούνται με τις πολλές και διάφορες «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις.
Η αυλαία άνοιξε με μια έκδοση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον περασμένο Απρίλη, στην οποία αποτυπώνονται μια σειρά από πλευρές του όλο και πιο «ευέλικτου» εργασιακού τοπίου στην ΕΕ. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε η «διαβούλευση» της Επιτροπής με τους «κοινωνικούς εταίρους». Το πρώτο στάδιο της διαβούλευσης ολοκληρώθηκε στις αρχές του καλοκαιριού, με τον εργοδοτικό φορέα Business Europe να κάνει γνωστές τις θέσεις του πάνω στο ζήτημα που άνοιξε η Κομισιόν.
Δεκάδες τρόποι για φθηνότερους εργαζόμενους
Ως «μη τυπικές» ορίζονται οι εργασιακές σχέσεις που δεν αφορούν συμβάσεις αορίστου χρόνου και πλήρους ωραρίου. Δίπλα στη μερική απασχόληση και την προσωρινή εργασία, που είναι γνωστές και διαδεδομένες, η επίθεση εργοδοτών, ΕΕ και κυβερνήσεων στους εργαζόμενους έχει δημιουργήσει πολλά και διάφορα εργασιακά καθεστώτα: Εργασία σε εποχική βάση, «ενοικίαση» εργαζομένων, συμβάσεις «μηδενικών ωρών», «mini - jobs» «flexi - jobs», εργασία «on call», δουλειά με «voucher».
Στην ποικιλομορφία των εργασιακών σχέσεων έχουν συμβάλει καθοριστικά μια σειρά από πολιτικές για την «τόνωση της απασχόλησης», που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη της. Για παράδειγμα, τα προγράμματα που στοχεύουν στη διαχείριση της ανεργίας, έβαλαν στο «χάρτη» της ευελιξίας τη δουλειά με «voucher», τα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης πρόσθεσαν στους ελαστικά εργαζόμενους χιλιάδες «μαθητευόμενους» και «πρακτικά ασκούμενους».
«Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από εναλλακτικές συνθήκες με χαμηλότερο κόστος εργασίας», αναφέρει η Επιτροπή, ομολογώντας τον κοινό στόχο που υπηρετούν οι πολλές και ποικίλες «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις. Με δεδομένη τη ραγδαία αύξηση αυτών των μορφών απασχόλησης, επισημαίνει πως στο πλαίσιο της «μεγαλύτερης ποικιλίας και υβριδισμού των καθεστώτων στην αγορά εργασίας και των τύπων των συμβάσεων, τα ευρωπαϊκά συστήματα κοινωνικής προστασίας αντιμετωπίζουν αυξανόμενες προκλήσεις (...) όσον αφορά την κάλυψη των κοινωνικών κινδύνων».
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Επιτροπή, στο διάστημα από το 2007 έως το 2015, το μερίδιο της μερικής απασχόλησης αυξήθηκε από 17,5% σε 19,6%. Το μεγαλύτερο ποσοστό των μερικά απασχολούμενων καταγράφηκε το 2015 στην Ολλανδία (50%). Ακολουθούσαν η Αυστρία, η Γερμανία, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία, η Ιρλανδία και η Δανία, όπου η μερική απασχόληση αντιστοιχούσε σε κάθε περίπτωση σε ποσοστό μεγαλύτερο από το ένα πέμπτο της συνολικής απασχόλησης. Περίπου το ένα τρίτο (32,1%) των γυναικών στην ΕΕ-28 εργάστηκε με μειωμένο ωράριο το 2015. Το ίδιο έτος το ποσοστό των εργαζομένων ηλικίας 15 - 64 ετών με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου έφτασε το 11,9%.
Δυσκολότερη ή καθόλου πρόσβαση
Με βάση τους νόμους που ισχύουν σε κάθε χώρα, οι εργαζόμενοι με «ελαστικές» μορφές απασχόλησης αντιμετωπίζουν κατά βάση πολύ χειρότερους όρους πρόσβασης σε ασφαλιστική κάλυψη, άδειες, επιδόματα ανεργίας, παροχές για τη μητρότητα, αν δεν αποκλείονται εντελώς.
Για παράδειγμα, το μειωμένο ωράριο, τα διακεκομμένα διαστήματα εργασίας, οι πολύ χαμηλές απολαβές, η εναλλαγή προσωρινής δουλειάς και ανεργίας έχουν αρνητικό αντίκτυπο στον υπολογισμό του επιπέδου και της διάρκειας μιας σειράς παροχών. Δεν είναι τυχαία η διαπίστωση της Επιτροπής πως σχεδόν το ένα τρίτο των εργαζομένων με συμβάσεις προσωρινής διάρκειας, πλήρους απασχόλησης, δεν δικαιούνται επιδόματα ανεργίας.
Αυτό που απασχολεί όμως το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου δεν είναι η επιβίωση όλων αυτών που προσφέρουν κοψοχρονιά την εργατική τους δύναμη στους μεγαλοεργοδότες, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές παροχές, αλλά το γεγονός ότι αυτό δρα ανασταλτικά για την παραπέρα επέκταση των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης, καθώς «δεν επιτρέπει» στους εργαζόμενους «να επωφεληθούν από όλες τις ευκαιρίες απασχόλησης».
Οπως εξηγεί, «η έλλειψη ή η περιορισμένη πρόσβαση στην κοινωνική προστασία στρεβλώνει τις οικονομικές και κοινωνικές βάσεις για την αποδοχή της μη τυπικής απασχόλησης» και «παρεμποδίζει την κινητικότητα μεταξύ διαφορετικών μορφών εργασίας». Ετσι, προαναγγέλλει πρωτοβουλίες προκειμένου να βελτιωθούν «η προσβασιμότητα, η φορητότητα και η διαφάνεια» όσον αφορά την κοινωνική προστασία και καλεί τους «κοινωνικούς εταίρους» να εμπλακούν στη σχετική συζήτηση.
«Συνήθης πρακτική» η ευελιξία
Απαντώντας στην πρόσκληση της Επιτροπής, οι εργοδότες ξεκαθαρίζουν πως η ορολογία που κάνει λόγο για «τυπικές» και «μη τυπικές» μορφές απασχόλησης είναι πλέον παρωχημένη, καθώς ο διαχωρισμός δεν είναι τόσο σαφής. «Υπάρχει βεβαίως ποικιλομορφία όσον αφορά τις μορφές απασχόλησης στην Ευρώπη», σημειώνει το BusinessEurope, προσθέτει όμως πως ακόμη κι αν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης «παραμένουν ο κανόνας» σε μια σειρά κλάδων, η μερική απασχόληση και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου αποτελούν «τη συνήθη πρακτική».
Επίσης, θεωρεί «λογικές» τις διαφορές που υπάρχουν. «Οι διαφορετικές μορφές απασχόλησης έχουν διαφορετικά πλεονεκτήματα», σπεύδουν να σημειώσουν οι εργοδότες. Για παράδειγμα, για ορισμένους εργαζόμενους «η εργασία βάσει μιας ευέλικτης σύμβασης μπορεί να ταιριάζει με τον τρόπο ζωής και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις τους», αναφέρουν, «ενοχοποιώντας» στην πραγματικότητα τους εργαζόμενους για τη ζούγκλα που βασιλεύει στην αγορά εργασίας. Αντίστοιχα, εμφανίζονται να κάνουν και χάρη στους ανέργους, σημειώνοντας με θράσος ότι αυτές οι μορφές απασχόλησης αυξάνουν «τις δυνατότητες των ανέργων να βρουν δουλειά».
Οι εργοδότες εκμεταλλεύονται την ...πάσα που τους δίνει η Επιτροπή για να θέσουν στο προσκήνιο τις αξιώσεις τους για πιο ευέλικτους και φθηνούς εργαζόμενους. «Η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην ενθάρρυνση των κρατών - μελών να εργαστούν για να καταστήσουν τις μόνιμες μορφές απασχόλησης πιο ελκυστικές για τους εργοδότες. Αυτό περιλαμβάνει τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας, όπως των εισφορών», σημειώνει το BusinessEurope και προσθέτει πως «η έλλειψη ευελιξίας και το υπερβολικά υψηλό κόστος εργασίας επηρεάζουν αρνητικά τη χρήση συμβάσεων αορίστου χρόνου»...
Το παράδειγμα των επιδομάτων ανεργίας στην Ελλάδα
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα των αρνητικών επιπτώσεων που έχουν οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις στη ζωή των εργαζομένων και στη χώρα μας αποτυπώνεται στην περίπτωση των επιδομάτων ανεργίας. Μερική απασχόληση και προσωρινή εργασία συνεπάγονται μεγαλύτερη δυσκολία να εξασφαλίσει ο άνεργος το επίδομα από τον ΟΑΕΔ, ενώ ακόμα κι όταν καταφέρνει να ανταποκριθεί στους όρους και τις προϋποθέσεις που τίθενται, το επίδομα τελικά χορηγείται για μικρότερο χρονικό διάστημα ή «ψαλιδισμένο».
Αντιμέτωποι με το «ψαλίδισμα» της διάρκειας της επιδότησης ανεργίας βρίσκονται οι εποχικοί εργαζόμενοι. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν οι χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι, που δουλεύουν ως εποχικοί και επιστρέφουν στην ανεργία με το τέλος κάθε σεζόν. Ως άνεργοι, όμως, δεν μπορούν να πάρουν επίδομα παρά μόνο για τρεις μήνες και πέντε μέρες ετησίως.
Αρνητικές επιπτώσεις υπάρχουν όμως και όσον αφορά την τακτική επιδότηση ανεργίας. Ανάλογα με τον αριθμό των ημερών εργασίας οι μήνες της επιδότησης μπορεί να κυμαίνονται από 5 έως 12. Για το μέγιστο χρονικό διάστημα των 12 μηνών οι άνεργοι χρειάζεται να συμπληρώσουν πάνω από 250 μέρες εργασίας, το τελευταίο 14μηνο. Το μικρότερο διάστημα των 5 μηνών αφορά όσους συμπλήρωσαν 125 - 149 μέρες εργασίας κατά τη διάρκεια του αντίστοιχου διαστήματος.
Ενδιάμεσα υπάρχουν τα διαστήματα επιδότησης για 6, 8 και 10 μήνες, σε συνάρτηση πάντα με τις μέρες εργασίας που έχουν συμπληρωθεί. Λιγότερες μέρες εργασίας αντιστοιχούν δηλαδή σε μικρότερη διάρκεια επιδότησης. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις, που ανάμεσά τους μεσολαβούν διαστήματα ανεργίας, δύσκολα μπορούν να συγκεντρώσουν 250 μέρες εργασίας, δηλαδή 10 μήνες δουλειάς, μέσα σε χρονικό διάστημα 14 μηνών έτσι ώστε να εξασφαλίσουν επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο.
Διαφοροποιήσεις όμως υπάρχουν, εκτός από τη διάρκεια, και στο ύψος του επιδόματος ανεργίας. Το βασικό μηνιαίο επίδομα ανεργίας ανέρχεται στα 360 ευρώ. Οι εργαζόμενοι όμως με μειωμένη απασχόληση είναι πιθανόν να μη δικαιούνται στο σύνολό του το ποσό αυτό. Ολόκληρο το επίδομα ανεργίας λαμβάνουν μόνο όσοι άνεργοι είχαν ως μερικώς απασχολούμενοι μηνιαίες αποδοχές μεγαλύτερες από το 12πλάσιο του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη, δηλαδή πάνω από 314 ευρώ (μεικτά).
Σε όσους πάλι είχαν μηνιαίες αποδοχές μεγαλύτερες από το 6πλάσιο του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη αλλά ίσες ή μικρότερες από το 12πλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, καταβάλλεται το 75% του βασικού επιδόματος ανεργίας (270 ευρώ). Σε όσους είχαν μηνιαίες αποδοχές ίσες ή μικρότερες από το 6πλάσιο του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη, καταβάλλεται το 50% του βασικού επιδόματος ανεργίας (180 ευρώ).

Στο βαθμό που η «ευέλικτη» εργασία επεκτείνεται και πληθαίνουν οι εργαζόμενοι των οποίων οι μηνιαίες αποδοχές καθηλώνονται σε ποσά της τάξης των 300 ευρώ, θα αυξάνονται και οι άνεργοι που θα δικαιούνται μόνο ένα μέρος από το ήδη πενιχρό επίδομα...


Στις 14 Αυγούστου συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ψήφιση του 3ου στη σειρά μνημονίου που έφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την υπερψήφισή του και από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της τότε Βουλής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΕΒ, την ώρα που ψηφιζόταν, σημείωνε με έμφαση ότι «μία βασική προϋπόθεση είναι να μπορέσουμε να έχουμε έναν οδικό χάρτη για το πού θα πάμε και ο οδικός χάρτης αυτή τη στιγμή είναι μόνο το μνημόνιο, απ' όσο έχει συμφωνηθεί μεταξύ των εταίρων και της κυβέρνησης»...
Δύο χρόνια μετά και αφού η κυβέρνηση υπηρέτησε και υπηρετεί με συνέπεια τον «οδικό χάρτη» για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, βγάζοντας μπόλικη από τη «βρώμικη» δουλειά για λογαριασμό του και φορτώνοντας το λαό με νέα μέτρα, εκείνο που επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά είναι ότι η περιβόητη «ανάκαμψη», όπως άλλωστε και η προσπάθεια των αστικών κυβερνήσεων να βρουν «δημοσιονομικά περιθώρια» και «μεγαλύτερη ευελιξία» για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, κάθε άλλο παρά αφορά τα συμφέροντα του λαού ή, πολύ περισσότερο, σημαίνει το τέλος των θυσιών του.
Αλλωστε, η κυβέρνηση, που με το 3ο μνημόνιο έβαλε τη σφραγίδα σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων δύο μνημονίων, όχι μόνο διατήρησε αλλά και επέκτεινε περαιτέρω το αντεργατικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, που αποτελεί το «λίπασμα» για την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών.
Ολα αυτά, ενώ, στο κατώφλι της 3ης «αξιολόγησης», με τα νέα χτυπήματα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, το «τσεκούρι» σε επιδόματα και τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου που φέρνει, η κυβέρνηση έχει ήδη προνομοθετήσει νέα αντιλαϊκά χτυπήματα για τα έτη 2019 - 2020 και παράλληλα δεσμεύεται ότι οι ανατροπές θα συνεχιστούν έως το 2060, στο όνομα της βιωσιμότητας του χρέους. Όπως μόνιμα είναι και τα μνημόνια διαρκείας που προκύπτουν από τις συνθήκες και τις συμφωνίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης και διαμορφώνουν το αντιλαϊκό πλαίσιο της «επόμενης μέρας».
Σε αυτά θα στηριχτεί το λεγόμενο περιβόητο παραγωγικό μοντέλο του «αύριο»: Στην ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, στο τσάκισμα των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο σάρωμα αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, παράλληλα με τα υπόλοιπα μέτρα για τη στήριξη της «ανταγωνιστικότητας» και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου.
Πολλαπλάσια αντιλαϊκά μέτρα και στη φάση της ανάκαμψης
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βάζει τώρα τις τελευταίες «πινελιές» στον Κρατικό Προϋπολογισμό για το 2018, το προσχέδιο του οποίου κατατίθεται στη Βουλή στις αρχές Οκτώβρη. Σε αυτόν ενσωματώνονται, και μάλιστα μέχρι κεραίας, το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων και των τριών μνημονίων, μαζί βέβαια με αυτά που προβλέπονται στις τελευταίες «αξιολογήσεις» και τις επικαιροποιημένες συμφωνίες της κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη, ΔΝΤ). Σε κάθε περίπτωση, ο τρίτος κύκλος της «αξιολόγησης», που αναμένεται να ξεκινήσει στις αρχές Οκτώβρη, έρχεται να προσθέσει νέα σειρά αντιλαϊκών μέτρων, με επίκεντρο την παραπέρα κατακρεούργηση των προνοιακών επιδομάτων αλλά και τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική ανάκαμψης των επιχειρηματικών ομίλων.
Σε αυτό το φόντο, έρχεται στην επιφάνεια το καθαρό ταξικό πρόσημο της λεγόμενης, από την κυβέρνηση, «δίκαιης ανάπτυξης», ενόψει και των «εξαγγελιών», των εξωραϊσμών και των κάθε είδους κάλπικων υποσχέσεων στο πλαίσιο της ΔΕΘ, τον επόμενο μήνα.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα αντιλαϊκά μέτρα πολλαπλασιάζονται εν μέσω των επίσημων εκτιμήσεων για ανάκαμψη του παραγόμενου ΑΕΠ με ρυθμό 2,4% το 2018, σύμφωνα με το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, η ανάκαμψη των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία για τη νέα χρονιά εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 10,8%, ενώ, από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της συμφωνίας της με τους δανειστές, ετοιμάζει τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, βάζοντας νέα εμπόδια στην κήρυξη εργατικών απεργιών. Ταυτόχρονα, η υπερπαραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων για το 2018 θα φτάσει σε τουλάχιστον 6,6 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί ότι τα «πλεονάσματα» του 2015, όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του τρέχοντος μνημονίου, είχαν «κλείσει» στα 2,27 δισ. ευρώ. Για το 2018 (παρά και την προσδοκώμενη ανάκαμψη) το ποσό του 2015 θα έχει σχεδόν τριπλασιαστεί, και βέβαια έπεται συνέχεια...
Οι εξελίξεις αυτές θα έρθουν να κουμπώσουν με τα αντιλαϊκά μέτρα, «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», που θα εφαρμόζονται «βρέξει - χιονίσει», είτε σε φάση πτώσης ή στασιμότητας της οικονομικής δραστηριότητας και του ΑΕΠ είτε και σε φάση ανάκαμψης.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κρατικός Προϋπολογισμός για το 2018 θα χαρακτηρίζεται από την παραπέρα συρρίκνωση των κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών της λαϊκής οικογένειας, που άλλωστε προβλέπεται και στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής». Μεταξύ άλλων, για την επόμενη χρονιά προετοιμάζονται παρεμβάσεις όπως η περαιτέρω καρατόμηση των επιδομάτων για την Κοινωνική Πρόνοια, του κονδυλίου για το πετρέλαιο θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών, η πλήρης κατάργηση παροχών που «αλληλεπικαλύπτονται» από το λεγόμενο «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» και, βέβαια, η παραπέρα κατακρεούργηση του ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους, με φόντο την οριστική κατάργησή του μέχρι το τέλος του 2019.
Παρεμβάσεις τόνωσης των επιχειρηματικών ομίλων
Παράλληλα, από το 2018 θα τρέχει στα «γεμάτα» ο νέος λεγόμενος «αναπτυξιακός νόμος» με τις φοροαπαλλαγές, τις ελαφρύνσεις, τη διοχέτευση κρατικού χρήματος κ.ά., για την προσέλκυση «επενδυτών». Επιπλέον, στα σκαριά βρίσκεται και η νέα φουρνιά των διαρθρωτικών παρεμβάσεων με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Μεταξύ αυτών, η αναμόρφωση του νόμου για τις «στρατηγικές επενδύσεις», το στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας, η λεγόμενη «αναπτυξιακή τράπεζα» κ.ά., ενώ για το φθινόπωρο φέτος προαναγγέλλονται και οι κυβερνητικές εξαγγελίες σχετικά με την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική», δηλαδή το νέο «παραγωγικό πρότυπο» που ορέγονται ο ΣΕΒ και άλλα τμήματα του κεφαλαίου.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από το 2019, την ίδια ώρα που θα ξεκινάει ο νέος κύκλος κατακρεούργησης των συντάξεων, θα απογειωθούν και τα κονδύλια του Κρατικού Προϋπολογισμού για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), κατά 500 εκατ. ευρώ, χώρια βέβαια τις ενισχύσεις από τα επενδυτικά προγράμματα της ΕΕ, όπως προβλέπεται στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» της συγκυβέρνησης. Και σε αυτό το επίπεδο προκύπτει ανάγλυφα το ταξικό πρόσημο της πολιτικής που εφαρμόζεται, με στόχο την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Έπεται συνέχεια...
Στο ίδιο πλαίσιο, το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους αποδεικνύεται βασικός μοχλός για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών διεργασιών και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, μέχρι το 2060, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τη σχετική απόφαση - συμφωνία, στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιούνη 2017, σχετικά με το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης».
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, από την πλευρά του, σύμφωνα με το κεντρικό σενάριο, προβλέπει μακροπρόθεσμους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, κατά μέσο όρο μόλις στο 1,3% το χρόνο για την περίοδο μέχρι το 2060. Να σημειωθεί ότι η σωρευτική κατρακύλα του παραγόμενου ΑΕΠ, από το 2008 μέχρι σήμερα, έχει φτάσει στο 26%, ποσοστό που με βάση τις προβλέψεις τους θα ανακτηθεί μετά από 20 χρόνια, δηλαδή το 2038.
Πάνω σε αυτό το έδαφος, σύμφωνα με τους εγχώριους βιομηχάνους, «είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί μέσω μεταρρυθμίσεων η εύρυθμη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας, κάτω από τον περιορισμό της παραγωγής σταθερών πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να μην εμποδίζεται η άσκηση ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας μέσω υπερφορολόγησης», αναφορικά με τη φορολογία επί των κερδών και τις άλλες «επιβαρύνσεις» στους επιχειρηματικούς ομίλους. Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, στο πλαίσιο των «αντιμέτρων», προωθεί μεταξύ άλλων τη μείωση του φορολογικού συντελεστή επί των κερδών στο 26% από 29% σήμερα.

Σε κάθε περίπτωση, η «κανονικότητα» του κεφαλαίου θα απαιτεί διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα και παρεμβάσεις, ανεξάρτητα από τη φάση του οικονομικού κύκλου.

«Σταθερή υποχώρηση της ανεργίας», «Υγεία για όλους», «Φιλοσοφία της ομάδας καθημερινότητας παραμένει η προώθηση λύσεων που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής για ομάδες πολιτών».
Εάν αναρωτιέται κάποιος διαβάζοντας τα παραπάνω, πού συμβαίνουν όλα αυτά, δεν έχει παρά να δει δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης, να διαβάσει τον κυβερνητικό Τύπο, να ακούσει συνεντεύξεις πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε τέτοιους ρυθμούς κινείται η κυβερνητική προπαγάνδα, για να δημιουργήσει την αίσθηση ότι «κάτι καλό γίνεται», «κάτι κινείται», ότι «υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ» για το λαό που στενάζει.
Απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι να κατοχυρώσει στις λαϊκές συνειδήσεις ότι αυτή, με την πολιτική της, πετυχαίνει όσα δεν μπόρεσε καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν: Να στηρίξει μια «δίκαιη» ανάπτυξη, όπου η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου συμβαδίζουν τάχα με τη λαϊκή ευημερία.
Αυτό το στόχο υπηρετεί και η προσπάθεια εγκλωβισμού του λαού σε λογικές του τύπου «και πάλι καλά», «υπάρχουν και χειρότερα», συκοφαντώντας ταυτόχρονα και λοιδορώντας τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις.
Ποια είναι όμως η καθημερινότητα που ζει ο λαός; Αναγκαστικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών για τα χρέη των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών στην Εφορία, αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στα τέλη κυκλοφορίας, μισθοί 200 και 300 ευρώ για μερικές ώρες δουλειάς, μειώσεις στις συντάξεις, πλειστηριασμοί, αδυναμία κάλυψης αναγκών σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και «κόφτες» παροχών, φαρμάκων, θεραπειών, περικοπές σε επιδόματα, νέοι φόροι, διατήρηση όλων όσα ισχύουν τα τελευταία 8 χρόνια.
Στον αντίποδα, πώς διαμορφώνεται η «καθημερινότητα» για το κεφάλαιο, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με βάση τους νόμους αυτής της κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων; Χρηματοδοτήσεις επιχειρηματικών ομίλων, φοροαπαλλαγές μεγάλων εταιρειών, κίνητρα για επενδύσεις (αυτές που δημιουργούν θέσεις εργασίας των 200 και 300 ευρώ) και για τη βελτίωση του «επιχειρηματικού περιβάλλοντος», αναπτυξιακοί νόμοι που περιλαμβάνουν όλα τα παραπάνω για να πλουτίζουν οι καπιταλιστές.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τον ΣΕΒ μέχρι τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, αποθεώνουν το ΣΥΡΙΖΑ και την προσφορά του σε όλο αυτό το «περιβάλλον». Τον αποθεώνουν γιατί βλέπουν πως είναι αποτελεσματικός στα να τσακίζει το λαό για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και ταυτόχρονα να διατηρεί σε μεγάλο βαθμό «εν υπνώσει» τις αντιδράσεις από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Στο ερώτημα αν αυτή η κατάσταση, αυτή η πραγματικότητα που διαμορφώνεται είναι αναστρέψιμη προς τα συμφέροντα του λαού, η απάντηση είναι δεδομένη: Ναι, μπορούν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να ζήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, που είναι όμως ασύμπτωτες με όσα επιδιώκουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με την οργάνωση της παραγωγής που έχει για κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία.
Γι' αυτό χρειάζεται να γίνουν βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στο δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, σε κατεύθυνση αμφισβήτησης και σύγκρουσης με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας του. Για μια εξουσία και οικονομία που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στον εργατικό έλεγχο, στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

«Οι συνάδελφοί μας δεν είναι αδικοχαμένοι, αλλά εν ψυχρώ εκτελεσμένοι», τονίζει η Εκτελεστική Γραμματείατου ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή της για τα πρόσφατα εργατικά δυστυχήματα στη Λακωνία, τη Μαγνησία και την Κέρκυρα. Όπως τονίζει, το κεφάλαιο δεν υπολογίζει τη ζωή των εργατών γιατί «πάνω από όλα ένα θεό έχει, το κέρδος», σημειώνει χαρακτηριστικά
Καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα «να προστατέψουν με τον αγώνα τους το δικαίωμα στη ζωή και την εργασία».
«Να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας», τονίζει χαρακτηριστικά.
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στις οικογένειες των συναδέλφων που βρήκαν φρικτό θάνατο στα πιο πρόσφατα εργατικά “ατυχήματα” και συγκεκριμένα σε έργο του Δήμου στη Σκάλα Λακωνίας, στο ιχθυοτροφείο της Μαγνησίας και στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας. Θα συμπαρασταθούμε και θα βρεθούμε δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν.
Οι συνάδελφοί μας δεν είναι αδικοχαμένοι, αλλά εν ψυχρώ εκτελεσμένοι. Κανένας εργάτης δεν περισσεύει από το σπίτι του, τη γυναίκα, τα παιδιά του, τη μάνα του. Δεν περισσεύει ούτε από την ίδια την τάξη του. Ο εργάτης δεν είναι ένα νούμερο στη στατιστική. Οι συνάδελφοί μας αυτοί δεν θα ξαναγυρίσουν πίσω στην οικογένειά τους. Δε μπορούν πλέον να ονειρευτούν, να παλέψουν για έναν καλύτερο κόσμο και μια αξιοπρεπή ζωή για τα παιδιά τους.
Το κεφάλαιο σκοτώνει. Δεν υπολογίζει την ίδια τη ζωή των εργατών. Πάνω από όλα ένα θεό έχει, το κέρδος. Το επιβεβαιώνουν τα 6.515 εργατικά “ατυχήματα” που έγιναν μόνο μέσα στο 2016, από τα οποία τα 73 ήταν θανατηφόρα.
Για να μην παίρνουν τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να μην σκοτώνονται οι εργάτες, σημαίνει ότι έρχεται φθηνότερο να σκοτώνονται οι εργάτες. Για να μην πληρώνουν εργοδοσία - κράτος - τοπική διοίκηση ώστε να ληφθούν μέτρα ασφάλειας και να μην σκοτώνονται - σακατεύονται οι εργάτες, σημαίνει ότι τους έρχεται φθηνότερα να σακατεύονται εργάτες.
Τα εργοδοτικά εγκλήματα φέρνουν πολιτική σφραγίδα. Είναι προμελετημένα. Είναι οι αντεργατικές πολιτικές που σαρώνουν τα εργατικά δικαιώματα, που μεγαλώνουν την εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς με ατελείωτα 12ωρα μέσα σε άθλιες συνθήκες, χωρίς κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας, με μισθούς πείνας, με την τρομοκρατία της εργοδοσίας να είναι στα ύψη και η ζωή του εργάτη να έχει γίνει λάστιχο.
Όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ή όπως και αν ονομάζονταν και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πρόσφεραν με τους νόμους που ψήφισαν ελεύθερο πεδίο δράσης των επιχειρηματικών συμφερόντων, πρόσφεραν τζάμπα και ευέλικτη εργασία. Έβγαλαν από τη μέση ότι “εμπόδιζε” την κερδοφορία τους. Παρέδωσαν την υγεία στο ιδιωτικό κεφάλαιο, που η εργατική τάξη την ακριβοπληρώνει. Δηλαδή ακόμα και αν “εξασφαλίζαμε” καλούς εργασιακούς όρους, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν φθείρεται η υγεία του εργαζόμενου, ως συνέπεια της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής.
Τα αφεντικά πλασάρουν στην κοινή γνώμη συνεχώς ότι φταίνε οι σκοτωμένοι και οι σακατεμένοι για αυτά τα εγκλήματα, ότι φταίει η κακή μας τύχη. Οι δολοφονίες των εργατών, το σακάτεμά τους, οι επαγγελματικές ασθένειες έχουν να κάνουν σχέση με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό θέλουν να κρύψουν τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους.
Το εργοδοτικό έγκλημα στη Σκάλα Λακωνίας είναι αποκαλυπτικό και δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Κανένα μέτρο υγιεινής και ασφάλειας δεν υπήρχε. Έστειλαν τους εργάτες στο θάνατο. Δεν υπολόγισαν τίποτα παρά μόνο να βγει η δουλειά με όποιο κόστος. Έλεγχος στον εργολάβο ανύπαρκτος. Έλεγχος από το Δήμο κανένας! Έλεγχος από το υπουργείο Εργασίας κανένας. Τι να ελέγξουν άλλωστε; Αφού η κατεύθυνση της κυβέρνησης είναι μην ενοχλείτε τους εργοδότες. Ακόμη έγκλημα είναι ότι έχτισαν μια βόμβα λημμάτων μέσα σε σπίτια που ζουν οικογένειες και στο χώρο παίζουν καθημερινά παιδιά. Κανένα μέτρο. Σε αρκετούς Δήμους που έχουν τέτοια έργα απουσιάζουν προκλητικά τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.
Απαιτούμε ο εργολάβος του έργου να τιμωρηθεί τώρα αυστηρά, χωρίς κωλυσιεργίες και νομικά τερτίπια. Εγκληματικές είναι οι ευθύνες του Δήμου Ευρώτα, που δεν μπορεί να μείνει στο απυρόβλητο. Και ας αφήσουν ορισμένοι τα κόλπα, φταίει ο ένας, φταίει ο άλλος. Φταίνε όλοι. εργολάβος - δήμαρχος - κυβέρνηση.
Απαιτούμε να καταβληθούν τώρα όλα τα έξοδα των οικογενειών, και του συνάδελφου που βρίσκεται στην εντατική. Απαιτούμε Δήμος - εργολάβος και κυβέρνηση να αναλάβουν και τα έξοδα στο εξής για να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια όλες οι οικογένειες.
Απαιτούμε τώρα να απομακρυνθεί εκτός της πόλης η βόμβα που έχει χτιστεί για τα λήμματα. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος.
Η ζωή και η υγεία των εργαζομένων έχει μεγαλύτερη αξία.
Απαιτούμε:
  • Προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, μέσα από το κρατικό σώμα γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας.
  • Ουσιαστικό έλεγχο από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη για τη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της νομοθεσίας και των κανονισμών για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, τη δημόσια υγεία και ασφάλεια και την προστασία του περιβάλλοντος.
  • Ίδρυση κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφαλείας και Γιατρών Εργασίας, ενταγμένου αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Κατάργηση των ΕΞΥΠΠ.
  • Κατοχύρωση της εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου από τον επαγγελματικό κίνδυνο.
  • Άμεσα ουσιαστική ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού και της υλικοτεχνικής υποδομής του ΣΕΠΕ. Συνδυασμένη, με σαφή διακριτά καθήκοντα, δράση των Επιθεωρήσεων Ασφαλείας και Υγείας με τις Επιθεωρήσεις Εργασιακών Σχέσεων για την αντιμετώπιση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία και ασφάλεια (π.χ. εξοντωτικά ωράρια, μαύρη εργασία, εργασία ανηλίκων κ.λπ.).
Καλούμε τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους να προστατέψουν με τον αγώνα τους το δικαίωμα στη ζωή και την εργασία. Από την κυβέρνηση, την εργοδοσία, την ΕΕ να μην περιμένουν καμία βελτίωση συνθηκών εργασίας. Αυτοί με την πολιτική τους είναι φυσικά και ηθικά αυτουργοί του διαρκούς εγκλήματος». 
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Στον προκρούστη της «απελευθερωμένης» αγοράς ηλεκτρισμού εισέρχεται ακόμη και το περιορισμένου εύρους «κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο» (ΚΟΤ) ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας ετοιμάζεται να καταθέσει την πρότασή της προς το υπουργείο Περιβάλλοντος για το νέο κοστολόγιο, με σκοπό, όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, να «εξορθολογιστεί» ο τρόπος υπολογισμού και να «ενισχύονται πιο στοχευμένα» οι ευάλωτες ομάδες, να περάσουν δηλαδή από ακόμα «ψιλότερη κρισάρα» από ό,τι σήμερα τα λαϊκά νοικοκυριά που δικαιούνται το ΚΟΤ.
Στην ίδια απόφαση αναμένεται να υπάρξει και η πρόταση της ΡΑΕ αναφορικά με το κόστος ανάκτησης παρελθόντων ετών των «Υπηρεσιών Κοινής Ωφελείας» (ΥΚΩ) από τη ΔΕΗ ΑΕ, κονδύλι που υπολογίζεται να κινηθεί περί τα 370 εκατ. ευρώ και που θα επιβαρύνει όλα τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος τους αμέσως επόμενους μήνες.
Σε ό,τι αφορά το κόστος του «κοινωνικού τιμολογίου» και του τρόπου υπολογισμού του, η πρόταση της ΡΑΕ που θα κατατεθεί εντός των ημερών - υπήρχαν κάποιες πληροφορίες ίσως και για χτες το βράδυ - όπως όλα δείχνουν θα περιλαμβάνει αυστηρότερες προϋποθέσεις ένταξης στο ΚΟΤ, προσθέτοντας δύο επιπλέον κατηγορίες επιδοτήσεων, στις υπάρχουσες δύο σήμερα, που θα λαμβάνουν υπόψη εισοδηματικά κριτήρια, όπως η ακίνητη περιουσία. Το μέτρο αυτό, σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναμένεται να επιφέρει τσεκούρι στο συνολικό αριθμό των δικαιούχων έως και 100.000 άτομα!
Είναι δηλαδή σαφές ότι τα «κριτήρια» που θα μπουν για τα λαϊκά νοικοκυριά, σε αντίθεση με τις διαρροές και την επικοινωνιακή «προετοιμασία εδάφους» που ήδη γίνεται, θα ακουμπήσουν δεκάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που τυχαίνει από μια προηγούμενη περίοδο προ κρίσης να έχουν ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους, και όχι βέβαια τους επιχειρηματικούς ομίλους που χρωστάνε τεράστια ποσά.
Σε όλα αυτά θα έρθει να προστεθεί και ο «λογαριασμός» των «Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας» που αφορούν στο μεγαλύτερο τους μέρος το κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού των πετρελαϊκών μονάδων οι οποίες παρέχουν ρεύμα στα μη διασυνδεμένα νησιά και που παρ' ότι πρέπει να καταβάλλεται στην ΔΕΗ κάθε χρόνο, ωστόσο το διάστημα 2012 - 2015 δεν καταβλήθηκε, προφανώς για λόγους προσωρινής αποφυγής των αυξήσεων.
Τώρα το τεράστιο κονδύλι των περίπου 370 εκατ. ευρώ, που αναμένεται να προτείνει η ΡΑΕ, θα επιβαρύνει όλα τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος το επόμενο διάστημα, ενώ παράλληλα εξετάζεται να πιστωθεί στη ΔΕΗ σε ένα βάθος τετραετίας, ώστε να μην πέσει «βαρύ» και «τσαλακώσει» το... κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Παράλληλα, η ΔΕΗ εμφανίζεται να εμμένει στον δικό της υπολογισμό, σύμφωνα με τον οποίο το κόστος των ΥΚΩ για την περίοδο 2012 - 2015 φτάνει τα 735 εκατ. ευρώ, και πηγές εντός της Επιχείρησης δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να κινηθούν δικαστικά για τη διεκδίκηση όλου του ποσού, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα φορτωθεί και πάλι στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών.
Ούτε τα στοιχειώδη...
Αξίζει να θυμίσουμε ότι με τα κριτήρια που αναμένεται να μπουν, τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θα αποκλείονται από τα ήδη κουτσουρεμένα, από προηγούμενες αντίστοιχες ρυθμίσεις, «κοινωνικά τιμολόγια», που βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονταν ούτε πριν στις πραγματικές ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
Θυμίζουμε ότι σήμερα στο ΚΟΤ υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες, η πρώτη για εκείνους που έχουν εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ, με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, και επιτρέπει τετραμηνιαία κατανάλωση έως 1.500 κιλοβατώρες (kwh), και η δεύτερη για μακροχρόνια ανέργους, ανάπηρους άνω του 67%, υπερήλικες και άτομα που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης, με χαμηλή χρέωση μέχρι τις 2.000 kwh. Η χρέωση του ΚΟΤ για την πρώτη κατηγορία είναι 0,049 ευρώ/kwh για τις πρώτες 1.500 kwh και αν τις ξεπεράσουν χρεώνονται όλες οι kwh από 1.501 και άνω με 0,0946 ευρώ η κάθε μια. Για τους δικαιούχους που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης με χρήση ιατρικών συσκευών, η χρέωση είναι μέχρι τις 2.000 kwh 0,040 ευρώ και για όλες τις kwh από 2001 και άνω ανεβαίνει στις 0,102 ευρώ.
Πρόκειται δηλαδή για μία έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά περιορισμένη παροχή, καθώς ένα τετραμελές νοικοκυριό πολύ δύσκολα μπορεί να περιορίσει την κατανάλωσή του στις 1.500 kwh, ειδικά αν κάνει χρήση ηλεκτρικών συσκευών θέρμανσης τις μέρες του χειμώνα εξαιτίας αδυναμίας προμήθειας πετρελαίου. Αντίστοιχα, για ανθρώπους που χρήζουν 24ωρης μηχανικής υποστήριξης, μέσω συσκευών δηλαδή που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας, το όριο των 2.000 kwh είναι πολύ χαμηλό και την υπόλοιπη κατανάλωση την χρεώνονται σχεδόν στην κανονική τιμή χρέωσης, που είναι σήμερα στα 0,111 ευρώ/ kwh.

Την ετήσια επισκόπηση της απασχόλησης και των κοινωνικών εξελίξεων στην Ευρώπη (ESDE) δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα μέσα του Ιούλη, με την επίτροπο Απασχόλησης, Μαριάν Τίσεν, να παρουσιάζει τη φετινή έκδοση ως μια επιβεβαίωση για το γεγονός ότι η ΕΕ βρίσκεται «σε μια σταθερή πορεία για περισσότερη απασχόληση και ανάπτυξη». Μια ματιά στα συστατικά στοιχεία της «περισσότερης απασχόλησης», στον τρόπο μέσα από τον οποίο επιτυγχάνονται οι δείκτες για τους οποίους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πανηγυρίζει, δείχνει τις ράγες στις οποίες θα κινηθεί και η μελλοντική ανάπτυξη και τους «καρπούς» που θα δρέψουν οι εργαζόμενοι από αυτή.

«Με πάνω από 234 εκατομμύρια εργαζόμενους, η απασχόληση στην ΕΕ δεν ήταν ποτέ τόσο υψηλή όσο σήμερα, ενώ η ανεργία βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδό της από τον Δεκέμβριο του 2008», αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το ποσοστό απασχόλησης στην ΕΕ έφτασε το 2016 στην ανώτερη τιμή που έχει ποτέ καταγράψει, αγγίζοντας το 71,1% για τον πληθυσμό ηλικίας 20 έως 64 ετών. Στο έδαφος της ανοδικής τάσης, η Κομισιόν διαπιστώνει πως ο στόχος που έχει τεθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», να φτάσει η απασχόληση στο 75%, είναι επιτεύξιμος.

Παράταση του εργάσιμου βίου...

Κινητήριος μοχλός της αύξησης που παρατηρείται στο ποσοστό απασχόλησης είναι η παράταση του εργάσιμου βίου των εργαζομένων, μέσα από τις ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, καθώς και η ένταξη περισσότερων γυναικών στο εργατικό δυναμικό, κατά κύριο λόγο με «ευέλικτες» μορφές εργασίας. «Οι μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενοι και οι γυναίκες αποτελούν τις κύριες ομάδες που οδηγούν στην αύξηση του ποσοστού απασχόλησης», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκδοση της Κομισιόν.

Στην περίπτωση των εργαζομένων ηλικίας 55 έως 64 ετών, επισημαίνει πως «οι συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένης της υψηλότερης ηλικίας συνταξιοδότησης (...) συνέβαλαν σε μεγαλύτερης διάρκειας επαγγελματική ζωή». Ετσι, το 2016 οι εργαζόμενοι αυτοί (34,5 εκατομμύρια άτομα) αντιστοιχούσαν στο 16,9% της συνολικής απασχόλησης. Ανάμεσα στα κράτη - μέλη τα σχετικά ποσοστά διαφέρουν σημαντικά. Τα πρωτεία κρατά η Σουηδία, όπου το 75,5% των εργαζομένων της παραπάνω ηλικιακής κατηγορίας απασχολούνταν κατά το 2016. Το μικρότερο ποσοστό καταγράφεται στην Ελλάδα και ανέρχεται σε 36,3%. Πάντως, η ηλικία συνταξιοδότησης πρόκειται να αυξηθεί σε μια σειρά από χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Συνολικά το ποσοστό απασχόλησης στις ηλικίες 55 έως 64 ετών εκτιμάται πως θα ανέλθει σε 19,5% το 2060.

...και ένταξη περισσότερων γυναικών στην αγορά εργασίας

Στην περίπτωση των γυναικών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σημειώνει πως «η αυξημένη ευελιξία και οι πολιτικές που υποστηρίζουν το συνδυασμό εργασιακής ζωής με οικογενειακά καθήκοντα (εργασία μερικής απασχόλησης, φροντίδα των παιδιών κ.λπ.)(...) ήταν σημαντικοί παράγοντες της παρατηρούμενης αύξησης της συμμετοχής τους». Το ποσοστό των εργαζομένων με μερική απασχόληση είναι πολλαπλάσιο για τις γυναίκες σε σύγκριση με τους άντρες. Συγκεκριμένα, το 31,4% των γυναικών εργάζονται με μερική απασχόληση έναντι του 8,2% των ανδρών.
Η Επιτροπή επαναλαμβάνει τη γνωστή επιχειρηματολογία η οποία παρουσιάζει τη μερική απασχόληση ως μια εργασιακή σχέση που μπορεί «να διευκολύνει την ισορροπία μεταξύ ζωής και εργασίας». ΕΕ και κυβερνήσεις εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι επιφορτισμένες με την ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, συνολικά των αναγκών της οικογένειας, καθώς οι δομές και οι υπηρεσίες που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες αυτές είτε είναι ανύπαρκτες είτε κοστίζουν πολύ ακριβά για τις εργαζόμενες. Ετσι, παρουσιάζουν την ευέλικτη εργασία ως συμφέρουσα, ακόμα και ως αναγκαία, για τις μισθωτές. Οι πολιτικές «συμφιλίωσης» οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων είναι ακριβώς αυτό: Ενα ακόμα «όχημα» για να γενικευτούν οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις σε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του εργατικού δυναμικού. Ετσι, σήμερα η μερική απασχόληση στην ΕΕ έχει αγγίξει το 20% της συνολικής απασχόλησης.

Αυξάνεται η προσωρινή απασχόληση

Μια εικόνα για το μέλλον της απασχόλησης στην ΕΕ δίνουν, τέλος, τα στοιχεία για τους νέους σε ηλικία εργαζόμενους. Η Επιτροπή ομολογεί πως «οι νέες γενιές επωμίζονται ένα ιδιαίτερα μεγάλο βάρος: Αντιμετωπίζουν συχνά μεγαλύτερες δυσκολίες να βρουν μια θέση εργασίας, απασχολούνται πιο συχνά σε άτυπες και επισφαλείς μορφές εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου». Το 16,3% των εργαζομένων ηλικίας 25 έως 39 ετών στην ΕΕ δουλεύει κάτω από καθεστώς προσωρινής απασχόλησης. Το ποσοστό αυτό είναι διπλάσιο σε σύγκριση με το αντίστοιχο στους μεγαλύτερους εργαζόμενους (40 έως 64 ετών), όπου η προσωρινή απασχόληση αφορά το 8%.


Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βλέπει στις «μη τυπικές» μορφές εργασίας, όπως στην προσωρινή απασχόληση, «μια απάντηση στην αυξανόμενη ανάγκη για ευελιξία τόσο από τη μεριά του εργοδότη όσο και από τη μεριά του εργαζόμενου». Η ανησυχία που εκφράζει αφορά τις ενδείξεις ότι η ολοένα και πιο διαδεδομένη χρήση της προσωρινής εργασίας θα μπορούσε να βλάψει την παραγωγικότητα και να αποδυναμώσει τα «κίνητρα» των εργαζομένων για καλύτερη απόδοση στην εργασία...

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.