Articles by "ΑΡΘΡΑ"

Α ΑΔΕΙΑ ΑΔΕΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΑΔΕΙΑ ΑΝΕΥ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΑΔΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΥΓΓΕΝΟΥΣ ΑΔΕΙΑ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΔΕΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ ΑΔΕΙΑ AIDS ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΡΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΑΥΤΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΦΙΣΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΔΕΙΩΝ ΒΙΝΤΕΟ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ Γ ΓΑΜΟΣ ΓΑΜΟΣ ΑΔΕΙΑ ΓΑΜΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΕΝΗΣΗ ΓΕΝΗΣΗ ΑΔΕΙΑ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΔΩΡΟ ΔΩΡΟ ΠΑΣΧΑ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ Ε.Γ.Σ.Σ.Ε ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΙΔΙΚΗ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΔΕΙΑΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΟΑΕΔ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ ΕΡΓΟΣΗΜΟ ΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΛΑΡΚΟ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΟΑΕΔ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΠΑΜΕ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ONLINE
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΘΡΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

11:59
Κουβαλώντας νέες διακρίσεις στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών θα φτάσει την επόμενη βδομάδα στη χώρα μας ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν. Οπως επιβεβαίωσαν και οι προχτεσινές ανακοινώσεις, η κυβέρνησή του θα κλιμακώσει αποφασιστικά την αντιλαϊκή επίθεση, παραλαμβάνοντας επάξια τη σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, από τις οποίες υποτίθεται ότι εκείνη θα ήταν διαφορετική.
Αλλωστε, και τα νέα μέτρα στη Γαλλία είναι απόρροια των κατευθύνσεων που έχουν εδώ και χρόνια επεξεργαστεί από κοινού στην ΕΕ, στο πλαίσιο της υπεράσπισης των αναγκών των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, της θωράκισης της θέσης τους απέναντι σε αντίπαλα συμφέροντα. Εξάλλου, μια σειρά από εφημερίδες που πανηγύριζαν χτες για την «επανάσταση στις εργασιακές σχέσεις», σημείωναν ότι αλλαγές προωθούνται και στη Γερμανία και στο σύνολο της Ευρωζώνης. Τα νέα μέτρα στη Γαλλία είναι ακόμα μια απόδειξη ότι η αντεργατική θύελλα θα δυναμώνει διαρκώς στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με ή χωρίς μνημόνια, στη βάση της ανάγκης του μεγάλου κεφαλαίου να ενισχύσει την κερδοφορία και την ισχύ του.
«Αμέτρητες νέες ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις», σχολίαζαν, χτες, τα εκτενή ρεπορτάζ μεγάλων αστικών εφημερίδων στη Γαλλία, πανηγυρίζοντας για τις νέες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν: Την περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων, μεταξύ άλλων με μειώσεις αποζημιώσεων. Νέο χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ), με υπονόμευση των κλαδικών και αναβάθμιση των «συμφωνιών» σε επίπεδο επιχειρήσεων. Νέα υπονόμευση της συνδικαλιστικής δράσης και οργάνωσης των εργαζομένων, με αποθέωση του «κοινωνικού διαλόγου» και δυνατότητα διαπραγμάτευσης των εργασιακών συνθηκών με «εργαζόμενους που δεν θα ανήκουν σε κάποιο συνδικάτο».
Την ίδια στιγμή, στην προτεραιότητα της γαλλικής κυβέρνησης παραμένουν το «νοικοκύρεμα» κοινωνικών επιδομάτων, ο νέος γύρος «εξυγίανσης» του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης κ.τ.λ. Φυσικά, δεν παραλείπει να επιταχύνει και άλλες πλευρές που αφορούν την ενίσχυση των μονοπωλίων, π.χ. η μείωση των φορολογικών συντελεστών από το 33% στο 25%, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομίας, Μπρουνό Λε Μερ, μιλώντας πρόσφατα σε σύναξη των μεγαλοβιομηχάνων, καθησυχάζοντάς τους: «Θέλετε πράξεις και θέλετε αποφάσεις: Θα τις έχετε».
Ολα τα παραπάνω έρχονται να προσφέρουν χρήσιμη «τεχνογνωσία» για την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου και στην Ελλάδα, στο πλαίσιο και της αντεργατικής ατζέντας που καταρτίζεται στη χώρα μας. Οπως επανειλημμένα επισημαίνει και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ), δεν συζητιέται επ' ουδενί η επαναφορά οποιουδήποτε «προηγούμενου καθεστώτος» (είτε αυτό αφορά τα επίπεδα των μισθών είτε την ανάκτηση κατακτήσεων που καταργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια), απαιτώντας βαθύτερες ανατροπές στο ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων, τη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» κ.τ.λ.
Μόνιμη επωδός και του ΣΕΒ, άλλωστε, είναι το πώς θα ισχυροποιηθεί η «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή η ικανότητα των μεγαλοεπιχειρηματιών της χώρας να διεκδικούν με αξιώσεις καλύτερη θέση στην ευρύτερη αγορά. Τέτοιες «αγωνίες» θα μοιραστούν οι εκπρόσωποι των δύο επιχειρηματικών κοινοτήτων κατά την επίσκεψη Μακρόν, την οποία εδώ και καιρό η κυβέρνηση εμφανίζει ως ψήφο εμπιστοσύνης της Γαλλίας και της ΕΕ στην αντιλαϊκή της πολιτική.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, είναι χρήσιμο να απαντηθούν και ψευτοδιλήμματα που θα γίνει προσπάθεια να δυναμώσουν, ενόψει ενός ολόκληρου πλέγματος αντιλαϊκών μέτρων που η κυβέρνηση θα σερβίρει το φθινόπωρο. Για παράδειγμα, φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ πρόβαλαν πρωτοσέλιδα με τις ανατροπές Μακρόν με τίτλους όπως «Κακά μαντάτα εκ Παρισίων». Τα ίδια ΜΜΕ, μετά τις προεδρικές εκλογές του περασμένου Μάη στη Γαλλία, φιλοξενούσαν δημοσιεύματα με τίτλους όπως «Μακρόν, ο εκφραστής της ανανέωσης».
Η λογική που γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί είναι ότι, παρά τις προσδοκίες για φιλολαϊκές «στροφές», μέτρα όπως αυτά που έρχονται είναι λίγο - πολύ «αναγκαίο κακό» και η εφαρμογή τους είναι μοιραία, το πολύ - πολύ να συζητηθούν το χρονοδιάγραμμα και οι όροι με τους οποίους θα ξετυλιχτεί η νέα επίθεση. Είναι κρίσιμο ζήτημα να κατανοηθεί ότι τα νέα μέτρα υπηρετούν τους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της επίτευξης και της διατήρησής της και ως τέτοια ούτε εξαντλούνται ούτε και παζαρεύονται και, άρα, τα περί «δίκαιης ανάπτυξης» που υπόσχονται είναι μύθος...
Διαβάστε περισσότερα »

17:30 ,
Χιλιάδες εργαζόμενοι στη Γερμανία απασχολούνται με το καθεστώς των «mini jobs»
Διαπιστώνουν ότι η δυσκολότερη πρόσβαση σε στοιχειώδη δικαιώματα και παροχές όσων δουλεύουν με ελαστικές μορφές, εμποδίζει την κινητικότητα στην αγορά εργασίας
Το γεφύρωμα του χάσματος στην κοινωνική προστασία δεν αφορά μόνο τη δικαιοσύνη και την καλύτερη προστασία. Εχει επίσης να κάνει με τη δυνατότητα των εργαζομένων να επωφεληθούν από όλες τις ευκαιρίες απασχόλησης, μέσα στο πλαίσιο των ολοένα και πιο ποικιλόμορφων και γρήγορα μεταβαλλόμενων αγορών εργασίας».
Εξετάζοντας μέσα από το παραπάνω πρίσμα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές παροχές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θέσει στην ατζέντα της τους τελευταίους μήνες την πρόσβαση που έχει σε αυτά το αυξανόμενο ποσοστό του εργατικού δυναμικού που δουλεύει με τις λεγόμενες «μη τυπικές» μορφές εργασίας. Πρόκειται για τους χιλιάδες εργαζόμενους σε καθένα από τα κράτη - μέλη της ΕΕ που απασχολούνται με τις πολλές και διάφορες «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις.
Η αυλαία άνοιξε με μια έκδοση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον περασμένο Απρίλη, στην οποία αποτυπώνονται μια σειρά από πλευρές του όλο και πιο «ευέλικτου» εργασιακού τοπίου στην ΕΕ. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήρε η «διαβούλευση» της Επιτροπής με τους «κοινωνικούς εταίρους». Το πρώτο στάδιο της διαβούλευσης ολοκληρώθηκε στις αρχές του καλοκαιριού, με τον εργοδοτικό φορέα Business Europe να κάνει γνωστές τις θέσεις του πάνω στο ζήτημα που άνοιξε η Κομισιόν.
Δεκάδες τρόποι για φθηνότερους εργαζόμενους
Ως «μη τυπικές» ορίζονται οι εργασιακές σχέσεις που δεν αφορούν συμβάσεις αορίστου χρόνου και πλήρους ωραρίου. Δίπλα στη μερική απασχόληση και την προσωρινή εργασία, που είναι γνωστές και διαδεδομένες, η επίθεση εργοδοτών, ΕΕ και κυβερνήσεων στους εργαζόμενους έχει δημιουργήσει πολλά και διάφορα εργασιακά καθεστώτα: Εργασία σε εποχική βάση, «ενοικίαση» εργαζομένων, συμβάσεις «μηδενικών ωρών», «mini - jobs» «flexi - jobs», εργασία «on call», δουλειά με «voucher».
Στην ποικιλομορφία των εργασιακών σχέσεων έχουν συμβάλει καθοριστικά μια σειρά από πολιτικές για την «τόνωση της απασχόλησης», που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη της. Για παράδειγμα, τα προγράμματα που στοχεύουν στη διαχείριση της ανεργίας, έβαλαν στο «χάρτη» της ευελιξίας τη δουλειά με «voucher», τα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης πρόσθεσαν στους ελαστικά εργαζόμενους χιλιάδες «μαθητευόμενους» και «πρακτικά ασκούμενους».
«Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από εναλλακτικές συνθήκες με χαμηλότερο κόστος εργασίας», αναφέρει η Επιτροπή, ομολογώντας τον κοινό στόχο που υπηρετούν οι πολλές και ποικίλες «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις. Με δεδομένη τη ραγδαία αύξηση αυτών των μορφών απασχόλησης, επισημαίνει πως στο πλαίσιο της «μεγαλύτερης ποικιλίας και υβριδισμού των καθεστώτων στην αγορά εργασίας και των τύπων των συμβάσεων, τα ευρωπαϊκά συστήματα κοινωνικής προστασίας αντιμετωπίζουν αυξανόμενες προκλήσεις (...) όσον αφορά την κάλυψη των κοινωνικών κινδύνων».
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Επιτροπή, στο διάστημα από το 2007 έως το 2015, το μερίδιο της μερικής απασχόλησης αυξήθηκε από 17,5% σε 19,6%. Το μεγαλύτερο ποσοστό των μερικά απασχολούμενων καταγράφηκε το 2015 στην Ολλανδία (50%). Ακολουθούσαν η Αυστρία, η Γερμανία, το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία, η Ιρλανδία και η Δανία, όπου η μερική απασχόληση αντιστοιχούσε σε κάθε περίπτωση σε ποσοστό μεγαλύτερο από το ένα πέμπτο της συνολικής απασχόλησης. Περίπου το ένα τρίτο (32,1%) των γυναικών στην ΕΕ-28 εργάστηκε με μειωμένο ωράριο το 2015. Το ίδιο έτος το ποσοστό των εργαζομένων ηλικίας 15 - 64 ετών με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου έφτασε το 11,9%.
Δυσκολότερη ή καθόλου πρόσβαση
Με βάση τους νόμους που ισχύουν σε κάθε χώρα, οι εργαζόμενοι με «ελαστικές» μορφές απασχόλησης αντιμετωπίζουν κατά βάση πολύ χειρότερους όρους πρόσβασης σε ασφαλιστική κάλυψη, άδειες, επιδόματα ανεργίας, παροχές για τη μητρότητα, αν δεν αποκλείονται εντελώς.
Για παράδειγμα, το μειωμένο ωράριο, τα διακεκομμένα διαστήματα εργασίας, οι πολύ χαμηλές απολαβές, η εναλλαγή προσωρινής δουλειάς και ανεργίας έχουν αρνητικό αντίκτυπο στον υπολογισμό του επιπέδου και της διάρκειας μιας σειράς παροχών. Δεν είναι τυχαία η διαπίστωση της Επιτροπής πως σχεδόν το ένα τρίτο των εργαζομένων με συμβάσεις προσωρινής διάρκειας, πλήρους απασχόλησης, δεν δικαιούνται επιδόματα ανεργίας.
Αυτό που απασχολεί όμως το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου δεν είναι η επιβίωση όλων αυτών που προσφέρουν κοψοχρονιά την εργατική τους δύναμη στους μεγαλοεργοδότες, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές παροχές, αλλά το γεγονός ότι αυτό δρα ανασταλτικά για την παραπέρα επέκταση των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης, καθώς «δεν επιτρέπει» στους εργαζόμενους «να επωφεληθούν από όλες τις ευκαιρίες απασχόλησης».
Οπως εξηγεί, «η έλλειψη ή η περιορισμένη πρόσβαση στην κοινωνική προστασία στρεβλώνει τις οικονομικές και κοινωνικές βάσεις για την αποδοχή της μη τυπικής απασχόλησης» και «παρεμποδίζει την κινητικότητα μεταξύ διαφορετικών μορφών εργασίας». Ετσι, προαναγγέλλει πρωτοβουλίες προκειμένου να βελτιωθούν «η προσβασιμότητα, η φορητότητα και η διαφάνεια» όσον αφορά την κοινωνική προστασία και καλεί τους «κοινωνικούς εταίρους» να εμπλακούν στη σχετική συζήτηση.
«Συνήθης πρακτική» η ευελιξία
Απαντώντας στην πρόσκληση της Επιτροπής, οι εργοδότες ξεκαθαρίζουν πως η ορολογία που κάνει λόγο για «τυπικές» και «μη τυπικές» μορφές απασχόλησης είναι πλέον παρωχημένη, καθώς ο διαχωρισμός δεν είναι τόσο σαφής. «Υπάρχει βεβαίως ποικιλομορφία όσον αφορά τις μορφές απασχόλησης στην Ευρώπη», σημειώνει το BusinessEurope, προσθέτει όμως πως ακόμη κι αν οι συμβάσεις αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης «παραμένουν ο κανόνας» σε μια σειρά κλάδων, η μερική απασχόληση και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου αποτελούν «τη συνήθη πρακτική».
Επίσης, θεωρεί «λογικές» τις διαφορές που υπάρχουν. «Οι διαφορετικές μορφές απασχόλησης έχουν διαφορετικά πλεονεκτήματα», σπεύδουν να σημειώσουν οι εργοδότες. Για παράδειγμα, για ορισμένους εργαζόμενους «η εργασία βάσει μιας ευέλικτης σύμβασης μπορεί να ταιριάζει με τον τρόπο ζωής και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις τους», αναφέρουν, «ενοχοποιώντας» στην πραγματικότητα τους εργαζόμενους για τη ζούγκλα που βασιλεύει στην αγορά εργασίας. Αντίστοιχα, εμφανίζονται να κάνουν και χάρη στους ανέργους, σημειώνοντας με θράσος ότι αυτές οι μορφές απασχόλησης αυξάνουν «τις δυνατότητες των ανέργων να βρουν δουλειά».
Οι εργοδότες εκμεταλλεύονται την ...πάσα που τους δίνει η Επιτροπή για να θέσουν στο προσκήνιο τις αξιώσεις τους για πιο ευέλικτους και φθηνούς εργαζόμενους. «Η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην ενθάρρυνση των κρατών - μελών να εργαστούν για να καταστήσουν τις μόνιμες μορφές απασχόλησης πιο ελκυστικές για τους εργοδότες. Αυτό περιλαμβάνει τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας, όπως των εισφορών», σημειώνει το BusinessEurope και προσθέτει πως «η έλλειψη ευελιξίας και το υπερβολικά υψηλό κόστος εργασίας επηρεάζουν αρνητικά τη χρήση συμβάσεων αορίστου χρόνου»...
Το παράδειγμα των επιδομάτων ανεργίας στην Ελλάδα
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα των αρνητικών επιπτώσεων που έχουν οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις στη ζωή των εργαζομένων και στη χώρα μας αποτυπώνεται στην περίπτωση των επιδομάτων ανεργίας. Μερική απασχόληση και προσωρινή εργασία συνεπάγονται μεγαλύτερη δυσκολία να εξασφαλίσει ο άνεργος το επίδομα από τον ΟΑΕΔ, ενώ ακόμα κι όταν καταφέρνει να ανταποκριθεί στους όρους και τις προϋποθέσεις που τίθενται, το επίδομα τελικά χορηγείται για μικρότερο χρονικό διάστημα ή «ψαλιδισμένο».
Αντιμέτωποι με το «ψαλίδισμα» της διάρκειας της επιδότησης ανεργίας βρίσκονται οι εποχικοί εργαζόμενοι. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελούν οι χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι, που δουλεύουν ως εποχικοί και επιστρέφουν στην ανεργία με το τέλος κάθε σεζόν. Ως άνεργοι, όμως, δεν μπορούν να πάρουν επίδομα παρά μόνο για τρεις μήνες και πέντε μέρες ετησίως.
Αρνητικές επιπτώσεις υπάρχουν όμως και όσον αφορά την τακτική επιδότηση ανεργίας. Ανάλογα με τον αριθμό των ημερών εργασίας οι μήνες της επιδότησης μπορεί να κυμαίνονται από 5 έως 12. Για το μέγιστο χρονικό διάστημα των 12 μηνών οι άνεργοι χρειάζεται να συμπληρώσουν πάνω από 250 μέρες εργασίας, το τελευταίο 14μηνο. Το μικρότερο διάστημα των 5 μηνών αφορά όσους συμπλήρωσαν 125 - 149 μέρες εργασίας κατά τη διάρκεια του αντίστοιχου διαστήματος.
Ενδιάμεσα υπάρχουν τα διαστήματα επιδότησης για 6, 8 και 10 μήνες, σε συνάρτηση πάντα με τις μέρες εργασίας που έχουν συμπληρωθεί. Λιγότερες μέρες εργασίας αντιστοιχούν δηλαδή σε μικρότερη διάρκεια επιδότησης. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις, που ανάμεσά τους μεσολαβούν διαστήματα ανεργίας, δύσκολα μπορούν να συγκεντρώσουν 250 μέρες εργασίας, δηλαδή 10 μήνες δουλειάς, μέσα σε χρονικό διάστημα 14 μηνών έτσι ώστε να εξασφαλίσουν επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο.
Διαφοροποιήσεις όμως υπάρχουν, εκτός από τη διάρκεια, και στο ύψος του επιδόματος ανεργίας. Το βασικό μηνιαίο επίδομα ανεργίας ανέρχεται στα 360 ευρώ. Οι εργαζόμενοι όμως με μειωμένη απασχόληση είναι πιθανόν να μη δικαιούνται στο σύνολό του το ποσό αυτό. Ολόκληρο το επίδομα ανεργίας λαμβάνουν μόνο όσοι άνεργοι είχαν ως μερικώς απασχολούμενοι μηνιαίες αποδοχές μεγαλύτερες από το 12πλάσιο του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη, δηλαδή πάνω από 314 ευρώ (μεικτά).
Σε όσους πάλι είχαν μηνιαίες αποδοχές μεγαλύτερες από το 6πλάσιο του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη αλλά ίσες ή μικρότερες από το 12πλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, καταβάλλεται το 75% του βασικού επιδόματος ανεργίας (270 ευρώ). Σε όσους είχαν μηνιαίες αποδοχές ίσες ή μικρότερες από το 6πλάσιο του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη, καταβάλλεται το 50% του βασικού επιδόματος ανεργίας (180 ευρώ).

Στο βαθμό που η «ευέλικτη» εργασία επεκτείνεται και πληθαίνουν οι εργαζόμενοι των οποίων οι μηνιαίες αποδοχές καθηλώνονται σε ποσά της τάξης των 300 ευρώ, θα αυξάνονται και οι άνεργοι που θα δικαιούνται μόνο ένα μέρος από το ήδη πενιχρό επίδομα...
Διαβάστε περισσότερα »

13:58 ,

Στις 14 Αυγούστου συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ψήφιση του 3ου στη σειρά μνημονίου που έφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με την υπερψήφισή του και από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της τότε Βουλής (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΕΒ, την ώρα που ψηφιζόταν, σημείωνε με έμφαση ότι «μία βασική προϋπόθεση είναι να μπορέσουμε να έχουμε έναν οδικό χάρτη για το πού θα πάμε και ο οδικός χάρτης αυτή τη στιγμή είναι μόνο το μνημόνιο, απ' όσο έχει συμφωνηθεί μεταξύ των εταίρων και της κυβέρνησης»...
Δύο χρόνια μετά και αφού η κυβέρνηση υπηρέτησε και υπηρετεί με συνέπεια τον «οδικό χάρτη» για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, βγάζοντας μπόλικη από τη «βρώμικη» δουλειά για λογαριασμό του και φορτώνοντας το λαό με νέα μέτρα, εκείνο που επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά είναι ότι η περιβόητη «ανάκαμψη», όπως άλλωστε και η προσπάθεια των αστικών κυβερνήσεων να βρουν «δημοσιονομικά περιθώρια» και «μεγαλύτερη ευελιξία» για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, κάθε άλλο παρά αφορά τα συμφέροντα του λαού ή, πολύ περισσότερο, σημαίνει το τέλος των θυσιών του.
Αλλωστε, η κυβέρνηση, που με το 3ο μνημόνιο έβαλε τη σφραγίδα σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων δύο μνημονίων, όχι μόνο διατήρησε αλλά και επέκτεινε περαιτέρω το αντεργατικό πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, που αποτελεί το «λίπασμα» για την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών.
Ολα αυτά, ενώ, στο κατώφλι της 3ης «αξιολόγησης», με τα νέα χτυπήματα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, το «τσεκούρι» σε επιδόματα και τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου που φέρνει, η κυβέρνηση έχει ήδη προνομοθετήσει νέα αντιλαϊκά χτυπήματα για τα έτη 2019 - 2020 και παράλληλα δεσμεύεται ότι οι ανατροπές θα συνεχιστούν έως το 2060, στο όνομα της βιωσιμότητας του χρέους. Όπως μόνιμα είναι και τα μνημόνια διαρκείας που προκύπτουν από τις συνθήκες και τις συμφωνίες της ΕΕ και της Ευρωζώνης και διαμορφώνουν το αντιλαϊκό πλαίσιο της «επόμενης μέρας».
Σε αυτά θα στηριχτεί το λεγόμενο περιβόητο παραγωγικό μοντέλο του «αύριο»: Στην ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, στο τσάκισμα των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στο σάρωμα αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, παράλληλα με τα υπόλοιπα μέτρα για τη στήριξη της «ανταγωνιστικότητας» και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου.
Πολλαπλάσια αντιλαϊκά μέτρα και στη φάση της ανάκαμψης
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ βάζει τώρα τις τελευταίες «πινελιές» στον Κρατικό Προϋπολογισμό για το 2018, το προσχέδιο του οποίου κατατίθεται στη Βουλή στις αρχές Οκτώβρη. Σε αυτόν ενσωματώνονται, και μάλιστα μέχρι κεραίας, το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων και των τριών μνημονίων, μαζί βέβαια με αυτά που προβλέπονται στις τελευταίες «αξιολογήσεις» και τις επικαιροποιημένες συμφωνίες της κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη, ΔΝΤ). Σε κάθε περίπτωση, ο τρίτος κύκλος της «αξιολόγησης», που αναμένεται να ξεκινήσει στις αρχές Οκτώβρη, έρχεται να προσθέσει νέα σειρά αντιλαϊκών μέτρων, με επίκεντρο την παραπέρα κατακρεούργηση των προνοιακών επιδομάτων αλλά και τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική ανάκαμψης των επιχειρηματικών ομίλων.
Σε αυτό το φόντο, έρχεται στην επιφάνεια το καθαρό ταξικό πρόσημο της λεγόμενης, από την κυβέρνηση, «δίκαιης ανάπτυξης», ενόψει και των «εξαγγελιών», των εξωραϊσμών και των κάθε είδους κάλπικων υποσχέσεων στο πλαίσιο της ΔΕΘ, τον επόμενο μήνα.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τα αντιλαϊκά μέτρα πολλαπλασιάζονται εν μέσω των επίσημων εκτιμήσεων για ανάκαμψη του παραγόμενου ΑΕΠ με ρυθμό 2,4% το 2018, σύμφωνα με το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» της κυβέρνησης. Ταυτόχρονα, η ανάκαμψη των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία για τη νέα χρονιά εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 10,8%, ενώ, από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της συμφωνίας της με τους δανειστές, ετοιμάζει τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, βάζοντας νέα εμπόδια στην κήρυξη εργατικών απεργιών. Ταυτόχρονα, η υπερπαραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων για το 2018 θα φτάσει σε τουλάχιστον 6,6 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί ότι τα «πλεονάσματα» του 2015, όταν ξεκίνησε η εφαρμογή του τρέχοντος μνημονίου, είχαν «κλείσει» στα 2,27 δισ. ευρώ. Για το 2018 (παρά και την προσδοκώμενη ανάκαμψη) το ποσό του 2015 θα έχει σχεδόν τριπλασιαστεί, και βέβαια έπεται συνέχεια...
Οι εξελίξεις αυτές θα έρθουν να κουμπώσουν με τα αντιλαϊκά μέτρα, «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης», που θα εφαρμόζονται «βρέξει - χιονίσει», είτε σε φάση πτώσης ή στασιμότητας της οικονομικής δραστηριότητας και του ΑΕΠ είτε και σε φάση ανάκαμψης.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κρατικός Προϋπολογισμός για το 2018 θα χαρακτηρίζεται από την παραπέρα συρρίκνωση των κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών της λαϊκής οικογένειας, που άλλωστε προβλέπεται και στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής». Μεταξύ άλλων, για την επόμενη χρονιά προετοιμάζονται παρεμβάσεις όπως η περαιτέρω καρατόμηση των επιδομάτων για την Κοινωνική Πρόνοια, του κονδυλίου για το πετρέλαιο θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών, η πλήρης κατάργηση παροχών που «αλληλεπικαλύπτονται» από το λεγόμενο «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» και, βέβαια, η παραπέρα κατακρεούργηση του ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους, με φόντο την οριστική κατάργησή του μέχρι το τέλος του 2019.
Παρεμβάσεις τόνωσης των επιχειρηματικών ομίλων
Παράλληλα, από το 2018 θα τρέχει στα «γεμάτα» ο νέος λεγόμενος «αναπτυξιακός νόμος» με τις φοροαπαλλαγές, τις ελαφρύνσεις, τη διοχέτευση κρατικού χρήματος κ.ά., για την προσέλκυση «επενδυτών». Επιπλέον, στα σκαριά βρίσκεται και η νέα φουρνιά των διαρθρωτικών παρεμβάσεων με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Μεταξύ αυτών, η αναμόρφωση του νόμου για τις «στρατηγικές επενδύσεις», το στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας, η λεγόμενη «αναπτυξιακή τράπεζα» κ.ά., ενώ για το φθινόπωρο φέτος προαναγγέλλονται και οι κυβερνητικές εξαγγελίες σχετικά με την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική», δηλαδή το νέο «παραγωγικό πρότυπο» που ορέγονται ο ΣΕΒ και άλλα τμήματα του κεφαλαίου.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από το 2019, την ίδια ώρα που θα ξεκινάει ο νέος κύκλος κατακρεούργησης των συντάξεων, θα απογειωθούν και τα κονδύλια του Κρατικού Προϋπολογισμού για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), κατά 500 εκατ. ευρώ, χώρια βέβαια τις ενισχύσεις από τα επενδυτικά προγράμματα της ΕΕ, όπως προβλέπεται στο «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» της συγκυβέρνησης. Και σε αυτό το επίπεδο προκύπτει ανάγλυφα το ταξικό πρόσημο της πολιτικής που εφαρμόζεται, με στόχο την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Έπεται συνέχεια...
Στο ίδιο πλαίσιο, το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους αποδεικνύεται βασικός μοχλός για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών διεργασιών και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, μέχρι το 2060, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τη σχετική απόφαση - συμφωνία, στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιούνη 2017, σχετικά με το κλείσιμο της 2ης «αξιολόγησης».
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, από την πλευρά του, σύμφωνα με το κεντρικό σενάριο, προβλέπει μακροπρόθεσμους ρυθμούς ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία, κατά μέσο όρο μόλις στο 1,3% το χρόνο για την περίοδο μέχρι το 2060. Να σημειωθεί ότι η σωρευτική κατρακύλα του παραγόμενου ΑΕΠ, από το 2008 μέχρι σήμερα, έχει φτάσει στο 26%, ποσοστό που με βάση τις προβλέψεις τους θα ανακτηθεί μετά από 20 χρόνια, δηλαδή το 2038.
Πάνω σε αυτό το έδαφος, σύμφωνα με τους εγχώριους βιομηχάνους, «είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί μέσω μεταρρυθμίσεων η εύρυθμη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας, κάτω από τον περιορισμό της παραγωγής σταθερών πρωτογενών πλεονασμάτων, ώστε να μην εμποδίζεται η άσκηση ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας μέσω υπερφορολόγησης», αναφορικά με τη φορολογία επί των κερδών και τις άλλες «επιβαρύνσεις» στους επιχειρηματικούς ομίλους. Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, στο πλαίσιο των «αντιμέτρων», προωθεί μεταξύ άλλων τη μείωση του φορολογικού συντελεστή επί των κερδών στο 26% από 29% σήμερα.

Σε κάθε περίπτωση, η «κανονικότητα» του κεφαλαίου θα απαιτεί διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα και παρεμβάσεις, ανεξάρτητα από τη φάση του οικονομικού κύκλου.
Διαβάστε περισσότερα »

01:22 ,
«Σταθερή υποχώρηση της ανεργίας», «Υγεία για όλους», «Φιλοσοφία της ομάδας καθημερινότητας παραμένει η προώθηση λύσεων που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής για ομάδες πολιτών».
Εάν αναρωτιέται κάποιος διαβάζοντας τα παραπάνω, πού συμβαίνουν όλα αυτά, δεν έχει παρά να δει δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης, να διαβάσει τον κυβερνητικό Τύπο, να ακούσει συνεντεύξεις πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε τέτοιους ρυθμούς κινείται η κυβερνητική προπαγάνδα, για να δημιουργήσει την αίσθηση ότι «κάτι καλό γίνεται», «κάτι κινείται», ότι «υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ» για το λαό που στενάζει.
Απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι να κατοχυρώσει στις λαϊκές συνειδήσεις ότι αυτή, με την πολιτική της, πετυχαίνει όσα δεν μπόρεσε καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν: Να στηρίξει μια «δίκαιη» ανάπτυξη, όπου η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου συμβαδίζουν τάχα με τη λαϊκή ευημερία.
Αυτό το στόχο υπηρετεί και η προσπάθεια εγκλωβισμού του λαού σε λογικές του τύπου «και πάλι καλά», «υπάρχουν και χειρότερα», συκοφαντώντας ταυτόχρονα και λοιδορώντας τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις.
Ποια είναι όμως η καθημερινότητα που ζει ο λαός; Αναγκαστικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών για τα χρέη των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών στην Εφορία, αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στα τέλη κυκλοφορίας, μισθοί 200 και 300 ευρώ για μερικές ώρες δουλειάς, μειώσεις στις συντάξεις, πλειστηριασμοί, αδυναμία κάλυψης αναγκών σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και «κόφτες» παροχών, φαρμάκων, θεραπειών, περικοπές σε επιδόματα, νέοι φόροι, διατήρηση όλων όσα ισχύουν τα τελευταία 8 χρόνια.
Στον αντίποδα, πώς διαμορφώνεται η «καθημερινότητα» για το κεφάλαιο, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με βάση τους νόμους αυτής της κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων; Χρηματοδοτήσεις επιχειρηματικών ομίλων, φοροαπαλλαγές μεγάλων εταιρειών, κίνητρα για επενδύσεις (αυτές που δημιουργούν θέσεις εργασίας των 200 και 300 ευρώ) και για τη βελτίωση του «επιχειρηματικού περιβάλλοντος», αναπτυξιακοί νόμοι που περιλαμβάνουν όλα τα παραπάνω για να πλουτίζουν οι καπιταλιστές.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τον ΣΕΒ μέχρι τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, αποθεώνουν το ΣΥΡΙΖΑ και την προσφορά του σε όλο αυτό το «περιβάλλον». Τον αποθεώνουν γιατί βλέπουν πως είναι αποτελεσματικός στα να τσακίζει το λαό για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου και ταυτόχρονα να διατηρεί σε μεγάλο βαθμό «εν υπνώσει» τις αντιδράσεις από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Στο ερώτημα αν αυτή η κατάσταση, αυτή η πραγματικότητα που διαμορφώνεται είναι αναστρέψιμη προς τα συμφέροντα του λαού, η απάντηση είναι δεδομένη: Ναι, μπορούν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να ζήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους, που είναι όμως ασύμπτωτες με όσα επιδιώκουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, με την οργάνωση της παραγωγής που έχει για κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία.
Γι' αυτό χρειάζεται να γίνουν βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και στο δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, σε κατεύθυνση αμφισβήτησης και σύγκρουσης με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, με στόχο την ανατροπή της εξουσίας του. Για μια εξουσία και οικονομία που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στον εργατικό έλεγχο, στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Διαβάστε περισσότερα »

14:35 ,
Στον προκρούστη της «απελευθερωμένης» αγοράς ηλεκτρισμού εισέρχεται ακόμη και το περιορισμένου εύρους «κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο» (ΚΟΤ) ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας ετοιμάζεται να καταθέσει την πρότασή της προς το υπουργείο Περιβάλλοντος για το νέο κοστολόγιο, με σκοπό, όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, να «εξορθολογιστεί» ο τρόπος υπολογισμού και να «ενισχύονται πιο στοχευμένα» οι ευάλωτες ομάδες, να περάσουν δηλαδή από ακόμα «ψιλότερη κρισάρα» από ό,τι σήμερα τα λαϊκά νοικοκυριά που δικαιούνται το ΚΟΤ.
Στην ίδια απόφαση αναμένεται να υπάρξει και η πρόταση της ΡΑΕ αναφορικά με το κόστος ανάκτησης παρελθόντων ετών των «Υπηρεσιών Κοινής Ωφελείας» (ΥΚΩ) από τη ΔΕΗ ΑΕ, κονδύλι που υπολογίζεται να κινηθεί περί τα 370 εκατ. ευρώ και που θα επιβαρύνει όλα τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος τους αμέσως επόμενους μήνες.
Σε ό,τι αφορά το κόστος του «κοινωνικού τιμολογίου» και του τρόπου υπολογισμού του, η πρόταση της ΡΑΕ που θα κατατεθεί εντός των ημερών - υπήρχαν κάποιες πληροφορίες ίσως και για χτες το βράδυ - όπως όλα δείχνουν θα περιλαμβάνει αυστηρότερες προϋποθέσεις ένταξης στο ΚΟΤ, προσθέτοντας δύο επιπλέον κατηγορίες επιδοτήσεων, στις υπάρχουσες δύο σήμερα, που θα λαμβάνουν υπόψη εισοδηματικά κριτήρια, όπως η ακίνητη περιουσία. Το μέτρο αυτό, σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναμένεται να επιφέρει τσεκούρι στο συνολικό αριθμό των δικαιούχων έως και 100.000 άτομα!
Είναι δηλαδή σαφές ότι τα «κριτήρια» που θα μπουν για τα λαϊκά νοικοκυριά, σε αντίθεση με τις διαρροές και την επικοινωνιακή «προετοιμασία εδάφους» που ήδη γίνεται, θα ακουμπήσουν δεκάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που τυχαίνει από μια προηγούμενη περίοδο προ κρίσης να έχουν ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι τους, και όχι βέβαια τους επιχειρηματικούς ομίλους που χρωστάνε τεράστια ποσά.
Σε όλα αυτά θα έρθει να προστεθεί και ο «λογαριασμός» των «Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας» που αφορούν στο μεγαλύτερο τους μέρος το κόστος παραγωγής ηλεκτρισμού των πετρελαϊκών μονάδων οι οποίες παρέχουν ρεύμα στα μη διασυνδεμένα νησιά και που παρ' ότι πρέπει να καταβάλλεται στην ΔΕΗ κάθε χρόνο, ωστόσο το διάστημα 2012 - 2015 δεν καταβλήθηκε, προφανώς για λόγους προσωρινής αποφυγής των αυξήσεων.
Τώρα το τεράστιο κονδύλι των περίπου 370 εκατ. ευρώ, που αναμένεται να προτείνει η ΡΑΕ, θα επιβαρύνει όλα τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος το επόμενο διάστημα, ενώ παράλληλα εξετάζεται να πιστωθεί στη ΔΕΗ σε ένα βάθος τετραετίας, ώστε να μην πέσει «βαρύ» και «τσαλακώσει» το... κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Παράλληλα, η ΔΕΗ εμφανίζεται να εμμένει στον δικό της υπολογισμό, σύμφωνα με τον οποίο το κόστος των ΥΚΩ για την περίοδο 2012 - 2015 φτάνει τα 735 εκατ. ευρώ, και πηγές εντός της Επιχείρησης δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να κινηθούν δικαστικά για τη διεκδίκηση όλου του ποσού, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα φορτωθεί και πάλι στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών.
Ούτε τα στοιχειώδη...
Αξίζει να θυμίσουμε ότι με τα κριτήρια που αναμένεται να μπουν, τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θα αποκλείονται από τα ήδη κουτσουρεμένα, από προηγούμενες αντίστοιχες ρυθμίσεις, «κοινωνικά τιμολόγια», που βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονταν ούτε πριν στις πραγματικές ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.
Θυμίζουμε ότι σήμερα στο ΚΟΤ υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες, η πρώτη για εκείνους που έχουν εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ, με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, και επιτρέπει τετραμηνιαία κατανάλωση έως 1.500 κιλοβατώρες (kwh), και η δεύτερη για μακροχρόνια ανέργους, ανάπηρους άνω του 67%, υπερήλικες και άτομα που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης, με χαμηλή χρέωση μέχρι τις 2.000 kwh. Η χρέωση του ΚΟΤ για την πρώτη κατηγορία είναι 0,049 ευρώ/kwh για τις πρώτες 1.500 kwh και αν τις ξεπεράσουν χρεώνονται όλες οι kwh από 1.501 και άνω με 0,0946 ευρώ η κάθε μια. Για τους δικαιούχους που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης με χρήση ιατρικών συσκευών, η χρέωση είναι μέχρι τις 2.000 kwh 0,040 ευρώ και για όλες τις kwh από 2001 και άνω ανεβαίνει στις 0,102 ευρώ.
Πρόκειται δηλαδή για μία έτσι κι αλλιώς εξαιρετικά περιορισμένη παροχή, καθώς ένα τετραμελές νοικοκυριό πολύ δύσκολα μπορεί να περιορίσει την κατανάλωσή του στις 1.500 kwh, ειδικά αν κάνει χρήση ηλεκτρικών συσκευών θέρμανσης τις μέρες του χειμώνα εξαιτίας αδυναμίας προμήθειας πετρελαίου. Αντίστοιχα, για ανθρώπους που χρήζουν 24ωρης μηχανικής υποστήριξης, μέσω συσκευών δηλαδή που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας, το όριο των 2.000 kwh είναι πολύ χαμηλό και την υπόλοιπη κατανάλωση την χρεώνονται σχεδόν στην κανονική τιμή χρέωσης, που είναι σήμερα στα 0,111 ευρώ/ kwh.
Διαβάστε περισσότερα »

03:21 , , ,
Έχουμε και λέμε:

1. Κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Α. Τσιπρα η πόλη της Λαμίας είχε μετατραπεί σε υγειονομική ζώνη από τις δυνάμεις καταστολής εμποδίζοντας  τους κατοίκους να προσεγγίσουν ακόμα και τα σπίτια τους, το ίδιο έκαναν και με τους εργαζόμενους που διαδήλωναν ειρηνικά και δεν τους αφήναν να φτάσουν ως το Δημοτικό Θέατρο για παραδώσουν υπομνήματα στον πρωθυπουργό Α.Τσίπρα.

2. Στις 6 το απόγευμα τα στελέχη του ΕΚΠΕΦ βρίσκονταν μπροστά από τους απεργούς εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ που ήρθαν στη Λαμία να διαδηλώσουν… Και εκεί έκαναν πάλι την βρώμικη δουλειά που τόσο καλά ξέρουν να κάνουν…. Κράτησαν για αρκετή ώρα τους εργαζόμενους μακριά από το Δημοτικό Θέατρο, τους έπιασε μεγάλος φόβος για να μην ενοποιηθούν η δύο συγκεντρώσεις, παρά το γεγονός ότι το Εργατικό Κέντρο Λαμίας είχε ενημερώσει  από νωρίς ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα στην κεφαλή της συγκέντρωσης να είναι τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ και οι εργαζόμενοι....

3. Στις 7.30 το απόγευμα σηκώθηκαν και έφυγαν από την συγκέντρωση και πήγαν να υποδεχτούν τον πρωθυπουργό  στο Δημοτικό Θέατρο και να ακούσουν την ομιλία.

4. Όταν οι δυνάμεις καταστολής συνέλαβαν 3 συμπολίτες μας τα  στελέχη του ΕΚΠΕΦ ήταν μέσα στο Δημοτικό Θέατρο και άκουγαν την ομιλία του Πρωθυπουργού.... 

Εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός σε όλο το μεγαλείο… έτσι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων με συνδιαλλαγές και με λόγια του αέρα… σκοπός τους η ενσωμάτωση των εργαζομένων στις επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, Ε.Ε.  και κεφαλαίου.


Για να μην μας πουν και συκοφάντες ….Ας δούμε ορισμένες φωτογραφίες από την δράση τους…..
Φωτογραφία 1: σταματημένη η πορεία στην μέση της Καραϊσκάκη, μπροστα η πρόεδρος του ΕΚΠΕΦ Ανεστοπουλου Σοφία και ο Α΄ Αντιπρόεδρος Μπουρογιάννης Βάϊος. 

Φωτογραφία 2: μέσα στο Δημοτικό Θέατρο η Πρόεδρος Ανεστοπούλου Σοφία, ο  Α΄ Αντιπρόεδρος Μπουρογιάννης Βάϊος, και ο Αντιπρόσωπος στην ΓΣΕΕ και πρώην πρόεδρος Τσάμης Κώστας 

Φωτογραφία 3: μέσα στο Δημοτικό Θέατρο ο Β΄ Αντιπρόεδρος Μίχας Μαρίνος

Φωτογραφία 4: ο Γεν. Γραμματέας Μπρέκης Δημήτρης στην όδο Καζούλη

Φωτογραφία 5: ο Γεν. Γραμματέας Μπρέκης Δημήτρης έξω από το Δημοτικό Θέατρο την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Τα σχόλια δικά σας…….

Διαβάστε περισσότερα »

17:30
Ο πρόσφατος φονικός σεισμός στην Κω αναδεικνύει το διαχρονικό πολιτικό πρόβλημα της έλλειψης αντισεισμικής θωράκισης
Μόλις πριν από μερικές βδομάδες, μία γυναίκα 43 ετών έχασε τη ζωή της στη Λέσβο από το σεισμό των 6,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ενώ σημαντικές καταστροφές υπέστη ειδικά το χωριό Βρίσα. Το νέο χτύπημα του Εγκέλαδου στην Κω την περασμένη Παρασκευή τα ξημερώματα με τα 6,6 Ρίχτερ πρόσθεσε δύο ακόμα νέους ανθρώπους στη μακρά λίστα των νεκρών, ενώ οι ζημιές στις υποδομές και τα σπίτια του νησιού είναι μεγάλες.
Και αυτός ο νέος μεγάλος σεισμός ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που είναι γνωστό και δεδομένο. Οτι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, στην οποία γίνεται ένας αρκετά ισχυρός σεισμός κάθε ενάμιση χρόνο, ενώ εκλύεται το 50% της σεισμικής ενέργειας της Ευρώπης, το να γίνει ένας μεγάλος σεισμός είναι κάτι απολύτως αναμενόμενο.
Διαχρονικό έγκλημα σε βάρος του λαού
Ομως, όσα έγιναν στη Λέσβο πριν από μερικές βδομάδες, όσα έγιναν στην Κω προχτές, όσα - μοιραία - ενδέχεται να γίνουν σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας στο μέλλον, φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο το ζήτημα της αντισεισμικής προστασίας και θωράκισης. Δηλαδή, εκείνα τα έργα που αφορούν την προστασία του λαού από φυσικές καταστροφές, τα οποία δεν είναι πρώτα στη λίστα των κυβερνήσεων, των περιφερειακών και δημοτικών διοικήσεων, επειδή, απλά, δεν αποφέρουν κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους, σε αντίθεση με έργα βιτρίνας ή άλλες υποδομές, π.χ. αυτοκινητόδρομους που με τα διόδια ρέει διαρκώς χρήμα προς τους κατασκευαστικούς ομίλους.
Με αυτά τα δεδομένα, αποτελεί κυριολεκτικά έγκλημα η μη θωράκιση του λαού από τα φυσικά φαινόμενα, εν προκειμένω των σεισμών, ένα έγκλημα που συντελείται διαχρονικά από την πολιτική εξουσία, που υπηρετεί την ανάπτυξη για λογαριασμό των μονοπωλίων σε βάρος των έργων για την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών. Πολύ περισσότερο που οι σεισμολόγοι αμέσως μετά το σεισμό, με δηλώσεις τους, έκαναν ξεκάθαρο ότι παρά την ένταση του σεισμού, όσα σπίτια ή κτίσματα είναι καινούργια δεν κινδυνεύουν.
Τα έργα αντισεισμικής θωράκισης δεν εξασφαλίζουν κέρδη για το κεφάλαιο και κατά συνέπεια δεν αποτελούν προτεραιότητα. Αυτό καταδεικνύεται και από τα διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ, τα οποία δεν κρίνουν ως «επιλέξιμα» τέτοια έργα, όπως και έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, που επίσης είναι απαραίτητα. Με λίγα λόγια, ανθρώπινες ζωές, σπίτια, χώροι συνάθροισης της νεολαίας είναι στο έλεος του Εγκέλαδου. Δεν είναι μόνο τα έργα που δεν γίνονται, είναι και η μη τήρηση βασικών κανόνων, όπως κακοτεχνίες ή χτίσιμο πάνω σε μπαζώματα, που επίσης στοιχίζουν.
Εκατομμύρια κτίρια χωρίς σύγχρονες αντισεισμικές προδιαγραφές
Η ουσιαστική και ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία είναι αναγκαιότητα, τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στην κατοικία. Ομως, τέτοια προστασία της ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών δεν υπάρχει. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
ü Από τις περίπου 14.500 σχολικές μονάδες σε όλη τη χώρα, οι 4.440 έχουν χτιστεί πριν από το 1959 και οι 3.880 έχουν χτιστεί πριν από το 1985, δηλαδή το 57,4% των σχολικών μονάδων χαρακτηρίζονται «γερασμένες», αφού έχουν χτιστεί χωρίς ή με ελάχιστες αντισεισμικές προδιαγραφές.
ü Από τις υπόλοιπες 6.180 που έχουν χτιστεί μετά το 1985, μόλις οι 3.050 έχουν χτιστεί με πιο αυστηρές αντισεισμικές προδιαγραφές, μετά το 1995.
ü Μέχρι σήμερα σε ελάχιστα κτίρια, και κυρίως σχολεία, έχουν γίνει οι αναγκαίες παρεμβάσεις ενίσχυσης.
ü Μετά το σεισμό του 1999, 429 σχολικές μονάδες στην Αττική, από τις 2.465 που ελέγχθηκαν, κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση. Ομως, μόνο ένα μικρό ποσοστό, μερικές δεκάδες, έχουν αποκατασταθεί, ενισχυθεί ή αντικατασταθεί.
Ακόμα κι αυτός ο στοιχειώδης προσεισμικός έλεγχος των σχολείων σταμάτησε το Μάρτη του 2010, εξαιτίας των περικοπών σε δαπάνες και προσωπικό, με αποτέλεσμα να αποξηλωθούν τα συνεργεία ελέγχων και να παγώσουν οι διαδικασίες. Και δεν είναι μόνο αυτό. Με την κατάργηση του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) στο πλαίσιο καταργήσεων και συγχωνεύσεων φορέων του Δημοσίου, τους προσεισμικούς ελέγχους ανέλαβαν δήμοι, των οποίων οι πόροι έχουν περικοπεί, ενώ το προσωπικό τους μειώνεται. Θυμίζουμε, επίσης, ότι το 2012, με την ίδια λογική, καταργήθηκαν ή υπολειτουργούν οι Υπηρεσίες Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων και οι Τομείς Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων, που είχαν ως αρμοδιότητα τις διαδικασίες αποκατάστασης μετά από σεισμό.
Υπάρχουν, επίσης, εκτιμήσεις ότι το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων, δηλαδή κάπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτίρια, χρειάζονται λεπτομερέστερο έλεγχο ή και παρέμβαση. Ακόμα χειρότερη μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση στους χώρους δουλειάς. Ποιος δεν θυμάται τις περιπτώσεις της «Ρικομέξ», της «Φαράν» κ.ά. και το σεισμό της Αθήνας το 1999. Σε κάθε περίπτωση, το 80% των 4.000.000 κτιρίων της χώρας έχουν κτιστεί πριν το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός, και επομένως χρήζουν ελέγχων και ενισχύσεων.
Ομως, όπως είπαμε, τέτοια έργα σε πολύ μεγάλο ποσοστό δεν χρηματοδοτούνται από προγράμματα, όπως τα ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ. Τα έργα υποδομών και η πολιτική γι' αυτά υπαγορεύονται από την καπιταλιστική ανάπτυξη, τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.
Υπάρχει και μια άλλη, εξίσου σοβαρή, πτυχή: Η έγκαιρη και ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία απαντά και σε ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα, της ανάπτυξης του κατασκευαστικού κλάδου. Η ανεργία στον κλάδο είναι τεράστια. Χιλιάδες οικοδόμοι αλλά και αυτοαπασχολούμενοι στις κατασκευές βρίσκονται ή ωθούνται στην ανεργία. Η ανάπτυξη έργων υποδομής υπέρ των λαϊκών αναγκών θα είχε θετικό αντίκτυπο και σ' αυτόν τον τομέα.

Η αντισεισμική, αλλά και γενικότερα η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, η ελαχιστοποίηση του σεισμικού κινδύνου, είναι υπόθεση λαϊκής πάλης. Αλλά πρέπει να είναι καθαρό ότι μόνο η εξουσία που δεν θα αντιμετωπίζει τη γη ως εμπόρευμα, αλλά ως κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλο το λαό, που θα υλοποιεί προγράμματα λαϊκής στέγης, παρέχοντας στους εργάτες και τις οικογένειές τους ασφαλείς χώρους κατοικίας, εργασίας, άθλησης, ψυχαγωγίας, με Κεντρικό Σχεδιασμό, μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Υποδομές δηλαδή στηριγμένες στην κοινωνική ιδιοκτησία και ενταγμένες στον Κεντρικό Σχεδιασμό. Μια πολιτική εξουσία και οικονομία που θα λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των αναγκών και την προστασία όλης της κοινωνίας.
Διαβάστε περισσότερα »

06:30 ,
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο υπουργείο Εργασίας την περασμένη βδομάδα επιβεβαίωσε το γεγονός ότι όσο η κυβέρνηση «ανεβάζει ταχύτητες» στην αντεργατική πολιτική για τη θωράκιση και την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο «ανεβάζει στροφές» και η κυβερνητική προπαγάνδα, η διαστρέβλωση και η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας, στην προσπάθεια να πείσει ότι οι στόχοι του κεφαλαίου μπορούν να σημάνουν κάτι θετικό για το λαό.
Και τι δεν ανακάλυψε ο Αλ. Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο: Τη «μείωση της ανεργίας», την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης», το χτύπημα της απλήρωτης εργασίας, τις λύσεις που δίνει στους εργαζόμενους με «μπλοκάκι», τη «λύση» στο Ασφαλιστικό, ως και την αύξηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα διαπίστωσε! Το ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι ότι οι διαπιστώσεις αυτές γίνονταν μόλις μία μέρα μετά, αφότου η κυβέρνησή του εγκαινίαζε το παραπέρα ξήλωμα της κυριακάτικης αργίας, δίνοντας το «πράσινο φως», ώστε τα μαγαζιά να είναι ανοιχτά 32 Κυριακές το χρόνο! Αλλά η πρόκληση δεν σταματά εκεί...
«Απασχολήσιμοι» για τη στατιστική μείωση της ανεργίας
Ο πρωθυπουργός ξεκίνησε αναπαράγοντας το κυβερνητικό «αφήγημα» περί «σταθερής μείωσης της ανεργίας». Πρόκειται για «αφήγημα» χωρίς την παραμικρή αξία, αφού αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι η στατιστική απόκρυψη των ανέργων μέσα από την τεράστια αύξηση της ευελιξίας, αλλά και την ανακύκλωση των ανέργων, το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας στα δύο και τρία.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, οι απασχολούμενοι στον τουρισμό με 14 μορφές «ευέλικτων συμβάσεων», ακόμα και συμβάσεις μιας μέρας (!), οι «ενοικιαζόμενοι» από τα δουλεμπορικά, όπως βέβαια και οι άνεργοι, αλλά και οι χιλιάδες νέοι που αναγκάζονται να ξενιτεύονται γνωρίζουν καλά την πραγματικότητα, που δεν μπορεί να συσκοτιστεί από καμία προπαγάνδα και αστική στατιστική.
Για να καταλάβει κανείς, πόσο... αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την ανεργία - αλλά και το μέγεθος της κυβερνητικής απάτης - ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως μόνο φέτος θα απασχοληθούν στο Δημόσιο, μέσα από τα γνωστά προγράμματα με ημερομηνία λήξης, 120.000 άνεργοι, δηλαδή πάνω από το 10% του συνόλου τους, οι οποίοι βέβαια μόλις τελειώσει το πρόγραμμα θα ξαναβρεθούν στις ουρές των ανέργων. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει, δηλαδή, είναι η ανακύκλωση των ανέργων και, μέσω αυτής, η συγκάλυψη των πραγματικών μεγεθών της ανεργίας.
Αλλά και τα ίδια τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, όσο κι αν η κυβέρνηση επιλέγει να κρύβεται πίσω από ποσοστά. Σύμφωνα με αυτά, τον περασμένο Απρίλη του 2017 ο αριθμός των απασχολούμενων, ανεξάρτητα από μορφή απασχόλησης, ήταν 3.749.975 άτομα. Τον ίδιο μήνα του 2012, ο αριθμός των απασχολούμενων ήταν 3.739.219 άτομα. Στην ουσία, δηλαδή, ο αριθμός των απασχολούμενων έμεινε στα ίδια επίπεδα. Την ίδια στιγμή, το ποσοστό της επίσημης ανεργίας εμφανίζεται μειωμένο, από 23,5% τον Απρίλη του 2012, σε 21,7% τον φετινό Απρίλη. Αρα, η μείωση της ανεργίας είναι μόνο στατιστική, αντανακλά και τη μεγάλη αύξηση της ευελιξίας και δεν μεταφράζεται σε πραγματική αύξηση της απασχόλησης.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι την ώρα που ο πρωθυπουργός «βλέπει» ακόμα και αύξηση μισθών, 600.000 μισθωτοί - σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΕΦΚΑ (Σεπτέμβρης 2016) - με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία έχουν 330 ευρώ καθαρό μισθό το μήνα!
«Προστατεύουν τους εργάτες»... με απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων!
Ακόμα πιο εξοργιστικό και από τις στατιστικές αλχημείες είναι το γεγονός ότι την ώρα που η κυβέρνηση καμώνεται πως φροντίζει για τη μείωση της ανεργίας, μόλις πριν από μερικές εβδομάδες, με το 4ο μνημόνιο, απελευθέρωσε πλήρως τις ομαδικές απολύσεις για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, καταργώντας την διοικητική έγκριση (υπουργικό βέτο) για απολύσεις «άνω των νόμιμων ορίων». Πράξη με την οποία συμμορφώνεται με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, όπως είχε δεσμευτεί, και με την οποία λύνονται τα χέρια των καπιταλιστών να απολύουν από εδώ και πέρα κατά βούληση.
Αλλά μήπως η κυβέρνηση έβαλε κάποια εμπόδια έστω στην περίπτωση των ατομικών απολύσεων που και αυτές «θερίζουν» τους εργαζόμενους και επιτρέπουν στους καπιταλιστές να εναλλάσσουν το προσωπικό κατά το δοκούν; Μήπως άγγιξε, έστω και στο ελάχιστο, το νομοθετικό πλαίσιο που από το 2010 διευκολύνει ακόμα περισσότερο και τις ατομικές απολύσεις για τις συμβάσεις αορίστου χρόνου, μειώνοντας το χρόνο προειδοποίησης από 24 στους 6 μήνες και το ποσό προκαταβολής της αποζημίωσης από 6 σε 2 μισθούς; Μήπως πείραξε τίποτα από το νομοθετικό πλαίσιο που αυξάνει το όριο της «σύμβασης δοκιμής» - των «πρακτικάριων» - από τους 2 στους 12 μήνες και την καταγγελία της χωρίς καμία αποζημίωση; Και εδώ, στα ελάχιστα, η κυβέρνηση όχι μόνο κράτησε ανέγγιχτο το νομικό αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές για να μπορούν χωρίς κόστος να απολύουν, αλλά του «έβαλε και τη βούλα» με το 4ο μνημόνιο.
Και την ίδια ώρα διευρύνει συνολικά τα όπλα της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους, αφού με το 4ο μνημόνιο ήρθε η έμμεση νομιμοποίηση της εργοδοσίας να εφαρμόζει την ανταπεργία («λοκ άουτ»), ενώ στο στόχαστρο μπαίνει και η προκήρυξη απεργιών, καθώς η κυβέρνηση δεσμεύτηκε στην επόμενη «αξιολόγηση» να «υιοθετήσει νομοθεσία για την αύξηση της απαρτίας για την προκήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία στο 50%»! Δηλαδή να αλυσοδέσει την εργατική τάξη για να μη σηκώσει κεφάλι.
Το αίσχος με τα «μπλοκάκια» και τα δώρα στους εργοδότες
Ακριβώς την ίδια τακτική τού «βαφτίζω το μαύρο άσπρο» εφαρμόζει και στην περίπτωση των εργαζομένων με «μπλοκάκι». Αντί να καταργήσει αυτό το αίσχος, να κόψει «μαχαίρι» την απάτη της εργοδοσίας που εμφανίζει μισθωτούς ως «αυτοαπασχολούμενους», στερώντας τους δικαιώματα και φορτώνοντας σε αυτούς το βάρος της ασφάλισης, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα επιδοτήσει και από πάνω τους εργοδότες για να πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές!
Δηλαδή, δεν φτάνει που δεν αντιμετωπίζει την απάτη της εργοδοσίας, δεν φτάνει που η κυβέρνηση έχει ήδη νομιμοποιήσει αυτό το άθλιο καθεστώς βάζοντας τους ίδιους τους εργαζόμενους να πρέπει να αποδείξουν ότι είναι μισθωτοί, αλλά έρχεται τώρα να δώσει και επιπλέον «δωράκια» στους εργοδότες, για να πράξουν το αυτονόητο.
Ιδού πώς το ίδιο το υπουργείο Εργασίας παρουσίασε την περασμένη Δευτέρα τη συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική: «Τίθεται σε εφαρμογή - γράφει το ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου - ένα μεγάλο πρόγραμμα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών για όσους "εργοδότες" επιλέξουν να μετατρέψουν τον απασχολούμενο σε αυτούς με μπλοκάκι σε μισθωτό... Δίνεται λοιπόν το κίνητρο για πρώτη φορά για να μετατραπεί η ψευδώς δηλωμένη αυτοαπασχόληση, σε αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή μισθωτή εργασία. Με αυτόν τον τρόπο θωρακίζεται η προστατευτική λειτουργία της εργατικής νομοθεσίας».
Μάλιστα, σύμφωνα με την ενημέρωση του υπουργείου Εργασίας, το ύψος της επιδότησης των εργοδοτών για κάθε θέση εργασίας θα φτάνει μέχρι και τα 350 ευρώ το μήνα, δηλαδή 4.200 ευρώ το χρόνο για κάθε θέση εργασίας. Οσα, δηλαδή, λαμβάνει κάποιος άνεργος από τον ΟΑΕΔ όταν χάσει τη δουλειά του, θα χρηματοδοτούνται οι εργοδότες... για να μην παρανομούν! Με δεδομένο ότι θα επιδοτηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές για 40.000 εργαζόμενους με μπλοκάκι, οι εργοδότες θα τσεπώσουν πάνω από 150 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Κι όμως, αυτήν την αθλιότητα η κυβέρνηση την παρουσιάζει ως «προστατευτική λειτουργία της εργατικής νομοθεσίας»!
Την ίδια συνταγή επεξεργάζεται η κυβέρνηση και για το αίσχος των απλήρωτων εργαζομένων. Αφού άφησε και εδώ ανέγγιχτο όλο το πλέγμα των αντεργατικών νόμων, το οποίο επιτρέπει στους εργοδότες να μετατρέπουν χιλιάδες μισθωτούς σε σύγχρονους δουλοπάροικους, σε ομήρους, που δεν έχουν καμία διαφυγή και εγκλωβίζονται σε μια γκρίζα ζώνη μέσα στην οποία δεν είναι ούτε εργαζόμενοι, ούτε απολυμένοι, ώστε η εργοδοσία ούτε να τους πληρώνει, ούτε να τους αποζημιώνει, τώρα έρχεται να παρουσιάσει ως «λύση» την απαλλαγή της εργοδοσίας από τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της, τη χρηματοδότηση τέτοιων επιχειρήσεων μέσω ΕΣΠΑ, και για τους εργαζόμενους τα γνωστά προγράμματα «επανεκπαίδευσης», αυτοαπασχόλησης και «κοινωνικής οικονομίας».
Μάλιστα, για να αποπροσανατολίσει απ' όλα αυτά η κυβέρνηση ανοίγει μια φτηνή «βεντέτα» με τη Δικαιοσύνη, η οποία πατώντας πάνω στο αντεργατικό οικοδόμημα που έχουν διαμορφώσει οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση, κάνει αυτό που είναι ταγμένη να κάνει μέσα στο πλαίσιο του αστικού καθεστώτος: Να προστατεύει τα συμφέροντα των καπιταλιστών, των κατόχων της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και των μέσων παραγωγής και να στέκεται εχθρική, «τυφλή» και «κουφή» απέναντι στα δίκαια και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Δίνει ψίχουλα σε λίγους, λεηλατεί το εισόδημα ακόμα περισσότερων
Και ενώ η κυβέρνηση ρίχνει το ανάθεμα στην εργατική τάξη, σαν «καλός Σαμαρείτης» φοράει το «ανθρωπιστικό της» προσωπείο για τα θύματα που προκαλεί και η δική της πολιτική. Ετσι, ο πρωθυπουργός επαίρεται ότι για φέτος οι δαπάνες της Κοινωνικής Πρόνοιας ανέρχονται σε 1,57 δισ. ευρώ! Δηλαδή, σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που βιώνουν τη φτώχεια και ακόμα περισσότερα που κινδυνεύουν απ' αυτήν, η κυβέρνηση δίνει λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ, και μάλιστα ζητά να της αναγνωρίσουμε την «κοινωνική της ευαισθησία»... Υπόσχεται, μάλιστα, η κυβέρνηση το κονδύλι αυτό το 2019 να το αυξήσει στα 2,57 δισ., όταν την ίδια χρονιά, όπως ψήφισε με το 4ο μνημόνιο, μόνο από τους συνταξιούχους θα αφαιρέσει επιπλέον 2,632 δισ. ευρώ! Που σημαίνει ότι η πρόσθετη περικοπή των συντάξεων, και μόνο για το συγκεκριμένο έτος, ξεπερνά το κονδύλι που ο «ευαίσθητος» ΣΥΡΙΖΑ δίνει για την Πρόνοια.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτά. Την ώρα που διαφημίζει το ΚΕΑ και τα σχολικά γεύματα για αυτούς που η καπιταλιστική κρίση και οι κυβερνήσεις που την διαχειρίζονται προς όφελος του κεφαλαίου έριξαν «στον πάτο του βαρελιού», με το Μεσοπρόθεσμο που ψήφισε, στο στόχαστρο μπαίνουν και τα προνοιακά επιδόματα που έχουν απομείνει για τα πιο φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, με περαιτέρω καρατομήσεις στον κρατικό προϋπολογισμό του 2018, στα οποία, για την ώρα, προβλέπονται περικοπές ύψους πάνω από 500 εκατ. ευρώ. Και είναι σίγουρο ότι η στρατιά των «απόκληρων» θα διογκωθεί από τη στιγμή που θα τεθεί σε εφαρμογή η μείωση του αφορολόγητου, που θα αφαιρέσει πάνω από 2,1 δισ. ευρώ ετησίως, ενισχύοντας τη φοροληστεία και οξύνοντας τις συνέπειες της «ανθρωπιστικής κρίσης» για την οποία η κυβέρνηση τόσο ανησυχεί...
Διαβάστε περισσότερα »

10:00 ,
«Η ανισότητα μπροστά στον σεισμικό κίνδυνο» ήταν το θέμα της συνεδρίασης της Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής που έγινε την περασμένη Τετάρτη, δηλαδή περίπου ένα 24ωρο πριν τον μεγάλο σεισμό στη Κω.
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της συζήτησης, κυρίως από την πλευρά του ΚΚΕ, τα οποία ουσιαστικά επιβεβαίωσε με όσα ανέφερε ο Θεοδόσης Τάσιος, Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που ήταν και ο εισηγητής, έδειξαν ότι κάθε φορά τα θύματα αυτού του φυσικού φαινομένου είναι οι εργατικές - λαϊκές συνοικίες και υποβαθμισμένες περιοχές.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που σύμφωνα με τον καθηγητή «γεννάει το 50% της σεισμικής ενέργειας, κατά μέσο όρο μέσα στην πεντηκονταετία, που βγαίνει στην Ευρώπη κάθε χρόνο», ο κανονισμός για το χτίσιμο των κτιρίων που προβλέπει τα ελάχιστα για την αντισεισμική θωράκιση τροποποιήθηκε το 1985. Ωστόσο το 80% των κτιρίων της χώρας, δηλαδή περίπου 4.000.000 κτίρια, είναι κατασκευασμένα πριν το 1985. Πρόκειται στη συντριπτική τους πλειοψηφία για σπίτια που μένουν οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες.
«Ο σεισμός έχει ταξική συνείδηση», ανέφερε ο Θ. Τάσιος, «διότι διεθνώς, ποια σπίτια είναι εκείνα τα οποία θα γκρεμίσει; Τα σπίτια των φτωχών. Γιατί τα σπίτια των φτωχών; Διότι αυτά είτε είναι αυθαίρετα, είτε δεν έγιναν με μελέτες, είτε είναι τα παλαιότερα από όλα». «Η διακινδύνευση, που είναι το ρίσκο που λέμε, δηλαδή οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες από την εκδήλωση του κινδύνου, είναι μεγάλες ή μικρές, ανάλογα με τη θέση, με τον πλούτο, με το σπίτι όπου μένεις», πρόσθεσε, για να καταλήξει: «Είναι βέβαιο ότι έχουμε μπροστά μας μια ανθρωπογενή ανισότητα ενώπιον της τεχνολογίας, ενώπιον του προσδόκιμου ζωής».
Σημείωσε ότι η αντισεισμική προστασία είναι «πολιτικό θέμα», αν και «έχουμε τεχνικούς και οικονομικούς ειδικούς», ωστόσο «χωλαίνει ο έλεγχος, χωλαίνουν οι προτεραιότητες των αξιών», «σε ποιο βαθμό χρηματοδοτείς ορισμένα πράγματα ή ενθαρρύνεις τη δανειοδότηση».
***
Ο βουλευτής του ΚΚΕ Σταύρος Τάσσος, παίρνοντας το λόγο, παρουσίασε τα εξής στοιχεία: «Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι μετά το σεισμό της Αθήνας του 1999 (της Πάρνηθας) αποφασίστηκε να γίνουν πρωτοβάθμιοι ταχείς οπτικοί έλεγχοι σε 80.000 με 90.000 δημόσια κτίρια, δηλαδή σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ. Είναι γνωστό ότι 17 χρόνια μετά δεν έχουν ελεγχθεί παρά μόνο το 15% αυτών των κτιρίων. Από αυτά που ελέγχθηκαν, το 30% βρέθηκε ότι είχε ανάγκη άμεσων επεμβάσεων. Αυτές δεν έχουν γίνει παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις». Εδώ θα πρέπει να προστεθεί ακόμα ότι από τις περίπου 14.500 σχολικές μονάδες σ' όλη τη χώρα, οι 4.440 έχουν χτιστεί πριν από το 1959 και οι 3.880 έχουν χτιστεί πριν από το 1985! Το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων, δηλαδή περίπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτίρια. Παρόμοια εικόνα επικρατεί και για τους χώρους δουλειάς.
Σχολιάζοντας τα στοιχεία αυτά, ανέφερε για την αντισεισμική θωράκιση ότι «όπως πολύ σωστά ανέφερε ο κ. καθηγητής, πρόκειται για πολιτική απόφαση» και γι' αυτό «δεν είναι δυνατόν κανείς να πιστεύει ότι μπορεί πραγματικά στο πλαίσιο αυτού του συστήματος να μειωθεί η ανισότητα. Δεν γίνεται. Είναι λειτουργικό στοιχείο. Οι δαπάνες για αντισεισμική θωράκιση είναι πολιτική απόφαση να μην είναι επιλέξιμες από την Ευρωπαϊκή Ενωση και για τη χώρα μας, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν φέρνουν τα επιθυμητά κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα των κατασκευών». Και εδώ φαίνεται καθαρά η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος: «Στο κόστος και το όφελος», στο βωμό δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, θυσιάζεται «η προστασία της ανθρώπινης ζωής».
Προς επιβεβαίωση αυτών, αρκεί να αναφερθεί ότι την ώρα που χιλιάδες παιδιά πηγαίνουν σε σχολεία ετοιμόρροπα, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2017 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και στους προηγούμενους των άλλων αντιλαϊκών κυβερνήσεων, δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη για την αντισεισμική θωράκιση. Το ίδιο και στους προϋπολογισμούς των 13 Περιφερειών, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα βέβαια πέφτουν «βροχή» τα δισεκατομμύρια για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματιών.
***
Αν κάτι επιβεβαιώνεται είναι πως η «ανισότητα απέναντι στο σεισμό» δεν είναι καθόλου φυσικό φαινόμενο, γι' αυτό και η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, τα μέτρα προστασίας και πρόληψης, είναι υπόθεση της πάλης της εργατικής τάξης συνολικά του λαού.

Κυρίως όμως επιβεβαιώνεται και σε αυτή την περίπτωση ότι καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και προστασία της ζωής των λαϊκών στρωμάτων είναι μεγέθη ασυμβίβαστα. Μόνο ο σοσιαλισμός, η εργατική εξουσία και οικονομία, που δεν θα αντιμετωπίζει τη γη ως εμπόρευμα, αλλά ως κοινωνικό αγαθό που ανήκει στο λαό και που - με «όπλο» τον κεντρικό σχεδιασμό - θα σχεδιάζει υποδομές και προγράμματα λαϊκής στέγης, παρέχοντας στους εργάτες και τις οικογένειές τους ασφαλείς χώρους κατοικίας, εργασίας, άθλησης, ψυχαγωγίας, μπορεί να λύσει οριστικά το πρόβλημα, να αξιοποιήσει και εδώ όλες τις σύγχρονες επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες προς όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι με γνώμονα τις «προτεραιότητες» και τα περιθώρια της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ © 2017. All Rights Reserved.
Powered by Blogger

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.