Ούτε τα προσχήματα δεν μπορούν να κρατήσουν πλέον στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να κρύψουν τη στρατηγική ταύτιση με τη ΝΔ στην πολιτική υπεράσπισης των στόχων του κεφαλαίου, που βρίσκει το αποκορύφωμά της στη ρύθμιση που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να χτυπήσει το δικαίωμα στην απεργία. Εξάλλου, τη Δευτέρα στη Βουλή, αναμένεται να σηκωθούν ταυτόχρονα τα χέρια των βουλευτών της κυβέρνησης και εκείνων της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να στηρίξουν το τσάκισμα στο δικαίωμα της απεργίας, το οποίο κατακτήθηκε με αίμα.
Ότι μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό, φαίνεται και στην άθλια επιχειρηματολογία τους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να στραφούν ενάντια στο ταξικό εργατικό κίνημα, που πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα. Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση των - εκάστοτε - κυβερνώντων στις κινητοποιήσεις των εκπροσώπων των εργαζομένων στο υπουργείο Εργασίας χτες, ενάντια στη ρύθμιση για το χτύπημα στην απεργία και πριν από πέντε χρόνια ενάντια σε ανάλογους σχεδιασμούς της ΝΔ.
Θαυμάστε στο βίντεο την απόλυτη ταύτιση, ακόμα και στη φρασεολογία, του τότε υπουργού Εργασίας της ΝΔ Γιάννη Βρούτση και του σημερινού γενικού γραμματέα του υπουργείου Εργασίας, Ανδρέα Νεφελούδη, ενάντια στην κινητοποίηση εκπροσώπων των εργατικών Σωματείων.
«Καταβολή του
ειδικού Εποχικού Βοηθήματος έτους 2017»
Συνάδελφοι,
Από
την Πέμπτη 12 Οκτώβρη
ξεκίνησε η υποβολή των ηλεκτρονικών αιτήσεων των δικαιούχων του ειδικού εποχικού βοηθήματος και
λήγει στις 30 Νοεμβρίου 2017.
ØΟι αιτήσεις υποβάλλονται στo Κέντρo
Προώθησης Απασχόλησης του ΟΑΕΔ είτε μέσω οποιουδήποτε άλλου χώρου ηλεκτρονικής
πρόσβασης.
ØΤο ποσό του ειδικού εποχικού βοηθήματος για τους οικοδόμους
είναι 678,06 ευρώ.
Οι προϋποθέσεις για τη χορήγησή του είναι:
1.Να έχουν
πραγματοποιηθεί το προηγούμενο ημερολογιακό έτος αποκλειστικά σε οικοδομικές
εργασίες 95 έως 210 ημέρες εργασίας, μαζί με την προσαύξηση και την άδεια. Πρακτικά,
αυτό σημαίνει ότι ο ασφαλισμένος πρέπει να έχει 73 έως 163 πραγματικές ημέρες
εργασίας.
2.Να μην είναι
εργολάβοι ή υπεργολάβοι οικοδομικών εργασιών και απασχολούν περισσότερους από 3
μισθωτούς.
3.Να απασχολήθηκαν
αποκλειστικά στον κλάδο κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος.
4.Να συνεχίζουν να
είναι οικοδόμοι την περίοδο καταβολής του βοηθήματος.
Συνταξιούχοι, οι οποίοι
υπέβαλαν αίτηση συνταξιοδότησης μέχρι και την 10/9/2017 και έχουν τις
προϋποθέσεις, δικαιούνται το εποχικό βοήθημα εφ’ όσον η σύνταξη που λαμβάνουν
(κύρια και επικουρική) είναι μικρότερη από τις 495,75 ευρώ. Όσοι καθίστανται
συνταξιούχοι από 11/9/2017 και μετά, και πληρούν τις προϋποθέσεις, είναι
δικαιούχοι του βοηθήματος.
Για
περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με το Σωματείο στα τηλέφωνα: 6986108669 - 6944878005 – 6983869431.
Στην εισηγητική του ομιλία ο Αλέκος Περάκης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ ανάφερε τα εξής:
«Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι αντιλαϊκά μέτρα και καταστολή πάνε χέρι - χέρι. Στους χώρους δουλειάς εφαρμόζονται με μεγαλύτερη ένταση όλα τα μέτρα των δύο προηγούμενων μνημονίων. Το τσάκισμα των ΣΣΕ, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, ο διαχωρισμός νέων και παλιών εργαζόμενων. Η σημερινή συγκυβέρνηση ήρθε να προσθέσει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου. Προχώρησε στο τσάκισμα της κοινωνικής ασφάλισης, πήρε μέτρα για την επαναφορά της ανταπεργίας, την απελευθέρωση των απολύσεων. Μία, όμως, από τις σημαντικότερες εργολαβίες που έχει αναλάβει για λογαριασμό του κεφαλαίου, που είναι και χρόνια επιδίωξη, είναι η προσπάθεια να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς. Να χτυπήσει το δικαίωμα στη απεργία, την οργανωτική δομή του κινήματος, τον τρόπο με τον οποίο θα οργανώνονται οι εργάτες, δηλαδή ότι με μακρόχρονους αγώνες είχε κατακτήσει η εργατική τάξη, υποχρεώνοντας το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους να νομοθετήσουν, τα προηγούμενα χρόνια.
Η διαρκώς αυξανόμενη ένταση με την οποία προσπαθούν να χτυπήσουν την οργάνωση των εργαζομένων και τη συνδικαλιστική δράση, μέσα στο χώρο δουλειάς, οι κεφαλαιοκράτες, δείχνει ότι τα συμφέροντα είναι τελείως διαφορετικά με αυτά των εργαζομένων. Τα παραμύθια περί δίκαιης ανάπτυξης πάνε περίπατο εκεί που το κεφάλαιο αισθάνεται απειλή για την κερδοφορία του και η τρομοκρατία τσακίζει κόκαλα. Εκατοντάδες είναι οι απολύσεις πρωτοπόρων συναδέλφων, που μετράμε καθημερινά στους χώρους δουλειάς, εργαζόμενων ακόμα και εκλεγμένων μελών διοικητικών συμβουλίων, που υποτίθεται ότι "προστατεύονται" από τη σημερινή νομοθεσία, που αφού χάσουν την δουλειά τους πρέπει να προσφύγουν δικαστικά, με όσα έξοδα συνεπάγεται η προσφυγή.
Η απεργία που είναι μια από της σημαντικότερες μορφές διεκδίκησης της εργατικής τάξης, πρώτα διαμορφώθηκε σαν μία πραγματικότητα της ταξικής πάλης, χωρίς να γνωρίζει καμία νομιμοποίηση. Από την άποψη αυτή, αντιμετωπίσθηκε εξαρχής από τους κεφαλαιοκράτες, το κράτος τους και το αστικό δίκαιο σαν παράνομη πράξη, που αντιμετωπίζεται με βίαιο και πολλές φορές δολοφονικό τρόπο από τις δυνάμεις καταστολής του αστικού κράτους και τους ιδιωτικούς στρατούς της εργοδοσίας. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα από την ιστορία του εργατικού κινήματος, π.χ. στις ΗΠΑ, στη τσαρική Ρωσία, στην Αγγλία, αλλά και στην Ελλάδα που κατοχυρώθηκε συνταγματικά μόλις το 1975.
Μετρώντας, από τη μεταπολίτευση και μετά, που υποτίθεται ότι νομιμοποιήθηκε, πάνω από το 90% των δικαστικών αποφάσεων που κρίνουν απεργιακές κινητοποιήσεις, τις κηρύσσουν παράνομες ή/και καταχρηστικές και μάλιστα με τέτοιο τρόπο που να απαγορεύεται να πραγματοποιηθούν ξανά με τα ίδια αιτήματα. Η επιχειρηματολογία που σταθερά πλέον επαναλαμβάνεται στις αποφάσεις αυτές, είναι ότι η απεργία προξενεί "υπέρμετρη βλάβη στον εργοδότη" ή "θίγει το κοινωνικό σύνολο". Η ταξική δικαιοσύνη αξιοποιώντας τα εμπόδια και τους περιορισμούς που βάζει η υπάρχουσα νομοθεσία, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση. Στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας, σταθμό και παρακαταθήκη αποτελεί και η 7μηνη ηρωική απεργία των Χαλυβουργών, που όλοι θυμόμαστε πως χτύπησαν με λύσσα. Το κεφάλαιο χρησιμοποίησε κάθε τρόπο. Μια κυβέρνηση με "αριστερή" νομιμοποίηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) το κατασταλτικό μηχανισμό των ΜΑΤ, τις ποινικές διώξεις και την δικαστική καταδίκη των απεργών Χαλυβουργών.
Την ίδια στιγμή έχει στηθεί ολόκληρη βιομηχανία από μηνύσεις και διώξεις ενάντια στους εκπροσώπους του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και οι αποφάσεις κρίνουν ένοχους τους εργαζόμενους που μπαίνουν μπροστά για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα των εργατών. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της ζώνης που το κεφάλαιο με την συνδρομή της δικαιοσύνης και των μαντρόσκυλών τους, τους χρυσαυγίτες προσπάθησαν να ξηλώσουν το συνδικάτο μετάλλου. Οι δεκάδες μηνύσεις που έχουν γίνει από τους ξενοδόχους στον πρόεδρο του ΕΚΖ γιατί τους χαλάει την μόστρα του τουρισμού που κάθε χρόνο σπάει τα ρεκόρ αφίξεων, κερδών και ταυτόχρονα της απληρωσιάς, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της δουλειάς χωρίς δικαιώματα. Ακόμα και η πρόσφατη καταδίκη του πρώην προέδρου του συλλόγου εργαζομένων του δήμου Θεσσαλονίκης, ύστερα από μήνυση του δημάρχου Μπουτάρη. Μάλιστα έχω και ένα προσωπικό παράδειγμα, όπως και όλοι οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Μου είχαν απαγορέψει να πλησιάζω ένα δουλεμπορικό στα 100 μέτρα!
Οι εργοδότες κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να υποτάξουν το εργατικό κίνημα. Έχουν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο, που συμβάλει στο να εφαρμοστούν όλα τα αντεργατικά μέτρα και να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση των εργαζομένων, να παλεύουν οι εργαζόμενοι για τους στόχους που θα βάζει κάθε φορά το κεφάλαιο. Αυτές οι δυνάμεις έχουν σημαντικότατη ευθύνη για τα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρουσιάζονται σήμερα στο κίνημα και πάνω στα οποία πατάει και θα πατήσει η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των μονοπωλίων για τις αντιδραστικές αλλαγές που έχει υπογράψει στο τρίτο μνημόνιο και ετοιμάζεται να φέρει. Μαζί δουλεύουν το ιδεολόγημα της "αναποτελεσματικότητας" του αγώνα, συμβάλουν και θα συμβάλουν στην προσπάθεια της αλλαγής της οργανωτικής δομής του κινήματος στα πρότυπα αντίστοιχων δομών σε κράτη της Κεντρικής Ευρώπης- με πολλές κεντρικές κλαδικές συνομοσπονδίες πανεθνικού επιπέδου, οι οποίες θα έχουν επιμέρους συνδικαλιστικά τμήματα (εργασιακά συμβούλια) στους εργασιακούς χώρους. Αυτό σημαίνει χτύπημα των πρωτοβάθμιων σωματείων -κλαδικών κι επιχειρησιακών- στους χώρους δουλειάς. Πρόκειται για κατεύθυνση που απομακρύνει και τυπικά τους εργαζόμενους από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, δημιουργώντας δομές "από τα πάνω" που θα παίρνουν αποφάσεις πέρα και μακριά από τους εργαζόμενους.
Όταν βέβαια ο συσχετισμός που υπάρχει δεν είναι ελεγχόμενος από την εργοδοσία και δεν μπορούν να βάλουν στο χέρι σωματεία επιχειρησιακά, κλαδικά, ομοσπονδίες γιατί αυτά συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και διεκδικούν με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων, προσπαθούν να απαγορεύσουν ακόμα και την ενημέρωση του σωματείου προς τους εργαζόμενους, την είσοδο, το μοίρασμα υλικού, τις συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς. Βάζουν και τώρα εμπόδια, παρόλο που νομικά είναι “κατοχυρωμένο”. Λένε στο “διάλειμμα” και “όσοι μπορούν”, “όχι στην παραγωγή”, στο προαύλιο, με παρουσία των διευθυντών, ώστε να μη μιλάει κανένας. Εκατοντάδες είναι οι καταγγελίες στις επιθεωρήσεις εργασίας για αυτό το ζήτημα στις συζητήσεις των οποίων, οι επιθεωρήσεις, κατ’ εντολήν και των προηγούμενων υπουργών Εργασίας και της σημερινής υπουργού, αρνείται να πάρει θέση. Φυσικά τα ταξικά συνδικάτα, επιχειρησιακά και κλαδικά, δεν κάνουμε ούτε θα κάνουμε βήμα πίσω από το κεκτημένο δικαίωμα της εργατικής τάξης να συζητά μέσα στους χώρους δουλειάς, να οργανώνεται, να συμμετέχει στις διαδικασίες και στις αποφάσεις των σωματείων, στην καθημερινή διεκδίκηση για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας. Όπως επίσης νομικά κατοχυρώθηκε η "προστασία" γιατί το κίνημα έχει επιβάλλει και κερδίσει (κάτω από τα αιτήματά του) τα 21 πρώτα μέλη που θα υπογράψουν για την ίδρυση του Σωματείου να μην μπορούν να διωχθούν από την εργοδοσία. Σήμερα εφαρμόζεται; Ακόμα και όταν πληρούν τις απόλυτα τυπικές προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος, δεν είναι λίγες οι φορές που οι εργοδότες ξήλωσαν ολόκληρα σωματεία σε μια νύχτα προκειμένου να μη σηκώσουν οι εργαζόμενοι κεφάλι. Υποτίθεται ότι η εργοδοσία απαγορεύεται να παρεμβαίνει στις διαδικασίες των σωματείων, στο να υπαγορεύει, να αποτρέπει ή να προτρέπει τους εργαζόμενους σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την οργάνωσή τους στα συνδικάτα. Μόλις σε προχθεσινό δημοσίευμα του Τύπου διαβάζουμε: "Υπεύθυνες δηλώσεις" με τις οποίες δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να είναι μέλη του επιχειρησιακού σωματείου ζητά η εργοδοσία από τους εργαζόμενους στο ξενοδοχείο της Ρόδου "Mira Mare Wonderland". Προκειμένου να... πιστοποιηθεί το "γνήσιο της υπογραφής" μάλιστα, οι εργαζόμενοι κατευθύνονται από τα στελέχη της επιχείρησης στο ΚΕΠ αλλά και στο αστυνομικό τμήμα! Την παραπάνω αδιανόητη πρακτική, ενταγμένη στην προσπάθεια να αποδυναμωθεί με κάθε μέσο η οργάνωση των εργαζομένων, καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων στο ξενοδοχείο".Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε καταγγείλει ότι με την πρόσληψή τους οι εργαζόμενοι υποχρεούνται να υπογράψουν ότι δεν είναι μέλη ή ότι δεν συμμετέχουν σε κανένα σωματείο.
Η ίδια η εργοδοσία που χρησιμοποιεί σαν εργαλείο τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, δημιουργεί εκφυλιστικά φαινόμενα ώστε να τα χρησιμοποιήσει μετά σαν προπαγάνδα για να δικαιολογήσει τις απαιτήσεις για άρση της προστασίας, περικοπή των συνδικαλιστικών αδειών, περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης μέχρι σε αυτό το σημείο που ζητά δηλώσεις μετανοίας από τους εργαζόμενους για την συμμετοχή τους ή όχι σε ένα σωματείο. Γνήσιος συμπαραστάτης των συμφερόντων του κεφαλαίου, των μεγάλων μονοπωλίων είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που αυτή την περίοδο έρχεται ουσιαστικά να υλοποιήσει αυτές τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Είναι φανερή η προσπάθεια που έκανε τις προηγούμενες εβδομάδες αυτή η κυβέρνηση να βαφτίσει για μια ακόμα φορά το κρέας ψάρι. Η υπουργός Εργασίας προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης και του λαού συνολικά, μιλώντας για την επιστροφή στην "κανονικότητα" που θα περιλαμβάνει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα και επιπλέον τα νέα μέτρα που ετοιμάζει μπροστά στην τρίτη αξιολόγηση. Ετοιμάζονται, λοιπόν, εντείνοντας την καταστολή, να βάλουν καινούρια εμπόδια στην απεργία, στην συνδικαλιστική δράση, στην οργάνωση των εργαζομένων, στην ακόμα μεγαλύτερη αναλυτική καταγραφή και παρακολούθηση των πρωτοπόρων εργαζομένων με ηλεκτρονικό μητρώο από το αστικό κράτος, τον οικονομικό στραγγαλισμό των σωματείων για να μην μπορούν να αναπτύξουν δράση.
Σε μια περίοδο που το κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην παρεμπόδιση της απεργίας. Ξέρουν, ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν, δε θα είναι για πάντα στο φόβο. Οι καπιταλιστές εργοδότες βλέπουν μπροστά, θέλουν να έχουν πλήρως τα χέρια τους λυμένα στην εκμετάλλευση και να βάλουν μεγάλα εμπόδια στην οργάνωση κι ανάπτυξη αγώνων στους χώρους δουλειάς. Βέβαια, υπήρχε κι ένας παλιός υπουργός Εργασίας της ΝΔ που ήθελε με νόμο να “καταργήσει την ταξική πάλη”. Όταν το πάρουν απόφαση οι εργαζόμενοι, τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΠΑΜΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Ότι είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε μέχρι να γίνει "Νόμος το δίκιο του εργάτη". Θα συνεχίσουμε με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα την προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτό είναι που φοβούνται. Ένα κίνημα μαζικό και ατσαλωμένο από την καθημερινή πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, με σωματεία ζωντανά που θα συμμετέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, για την υπεράσπιση και την διεύρυνση των δικαιωμάτων με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες μας που δεν χωρούν στην ανάπτυξη τους.
Καλούμε την εργατική τάξη να δώσει την πρώτη απάντηση με την συμμετοχή στο αυριανό συλλαλητήριο και από Δευτέρα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς να προετοιμάσουμε τον αγώνα απέναντι στα νέα αντιλαϊκό γύρω επίθεση που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Κάθε σωματείο επιχειρησιακό ή κλαδικό να πάρει απόφαση και να προετοιμάσει τους εργαζόμενους για Γενική Απεργία σε όταν η κυβέρνηση φέρει το νέο νόμο για τον περιορισμό των εργατικών συνδικαλιστικών ελευθεριών».
Μιλώντας στην εκδήλωση - συζήτηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη ενόψει της ΔΕΘ το απόγευμα της Παρασκευής 8 Σεπτέμβρη με θέμα «Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική πάλη, τη δράση και την οργάνωση των εργαζομένων», ο Νίκος Νατζμέ, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Θεσσαλονίκης ανάφερε τα εξής:
«Όλο αυτό τον καιρό σαν Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων έχουμε νιώσει στο πετσί μας την καπιταλιστική ανάπτυξη μέσα στους χώρους δουλειάς, η αλλιώς αυτό που θα αποτελέσει το κυρίαρχο σύνθημα του πρωθυπουργού αύριο στη ΔΕΘ περί “δίκαιης ανάπτυξης”, μιας ανάπτυξης εχθρικής και θανατηφόρας για τους εργάτες και τις εργάτριες στα εργοστάσια τα γραφεία, τις επιχειρήσεις παντού.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη θεωρούμε ότι είναι δεμένη με την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και συνολικά με την επίθεση στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Και βεβαίως αυτή η αντεργατική επίθεση απλώνεται παράλληλα με τον αντικομμουνισμό, έτσι ώστε και να μην αγωνιστούν οι εργαζόμενοι αλλά και ακόμα πιο πολύ να μην πάει η σκέψη τους στο ενδεχόμενο κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο ενδεχόμενο αυτοί να χαρούν τον πλούτο που παράγουν και όχι μια χούφτα παράσιτα οι καπιταλιστές. Και ακόμα πιο πολύ για να μην βαδίσει αυτό το δρόμο η ίδια η δράση που τότε θα μιλάμε και για συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής και αυτής της μαύρης ζωής για το λαό.
Θέλουν να επικρατήσει άκρα του τάφου σιωπή μέσα στους χώρους δουλειάς έτσι ώστε να ρέουν τα κέρδη των επιχειρηματιών, μέσα από την εφαρμογή και επέκταση των αντεργατικών νόμων, την εντατικοποίηση της εργασίας, την τρομοκρατία. Και βεβαίως με νεκρούς και σακατεμένους εργάτες μέσα από τα χιλιάδες εργατικά - εργοδοτικά εγκλήματα που έχουν πάρει την μορφή καταιγίδας μας δίνεται ακόμα πιο ωμά η εικόνα της ανάπτυξης που θα προσπαθήσει αύριο ο πρωθυπουργός μαζί με τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τους εργοδότες, τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, το κράτος, τα κανάλια να μας πουν να βάλουμε πλάτη για μια ανάπτυξη ξένη προς τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.
Θα προσπαθήσω να φέρω μια πείρα από τη δράση μας στα εργοστάσια ανακύκλωσης στη πόλη μας. Πρόκειται για έναν υποκλάδο ο οποίος εδώ και χρόνια βρίσκεται σε ανάπτυξη. Τα μεγαλύτερα από αυτά τα εργοστάσια έχουν αύξηση της παραγωγής και εξαγωγικό προσανατολισμό πράγμα που επιβεβαιώνει την ανάπτυξη τους.
Ανάπτυξη όμως για τους επιχειρηματίες και όχι για τους εργάτες και τις εργάτριες στα εργοστάσια. Με επιδοτήσεις, τζάμπα την πρώτη ύλη δηλαδή τα απορρίμματα ενώ στο μέταλλο δεν είναι εντελώς δωρεάν, την πλήρη αξιοποίηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης εργασίας, των ελαστικών μορφών εργασίας, των άθλιων συνθηκών δουλειάς χωρίς την ύπαρξη συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους.
Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο θανατηφόρο εργατικό ατύχημα στην εταιρεία ανακύκλωσης μετάλλου ΑΦΟΙ ΚΩΝ/ΝΙΔΗ, ενώ πριν τρία χρόνια είχαμε και ένα ακόμα θανατηφόρο εργοδοτικό έγκλημα στο εργοστάσιο ΝΤΙ- ΝΕΤ από ηλεκτροπληξία.
Οι εργοδότες στα εργοστάσια αυτά φοβούνται κυριολεκτικά, την οργάνωση και την πάλη των εργατών. Είναι όμως αποφασισμένοι και αταλάντευτοι ως προς το ταξικό τους συμφέρον. Και μπορούμε καμιά φορά να παραδειγματιστούμε από αυτή τους της στάση. Μόλις λοιπόν οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο ΛΕΜΑ κλπ έφτιαξαν επιτροπή αγώνα, πραγματοποίησαν στάση εργασίας η αντίδραση υπήρξε άμεση. Ενώ ο εργοδότης έδωσε δυο τρία πράγματα που ήταν σημαντικά, αυτόματα προσπάθησε να εισχωρήσει στην επιτροπή, ενώ στις γενικές συνελεύσεις δινόταν μάχη για το αν θα επικρατήσει η αγωνιστική γραμμή ή η “υπομονή” όπως καλλιεργούνταν από πλευράς εργοδότη.
Βεβαίως οι επιχειρηματίες δεν είναι μόνοι τους. Έχουν και το κράτος τους. Οι επιθεωρήσεις για παράδειγμα έκαναν σημαντική προσπάθεια στο να δημιουργήσουν κλίμα απογοήτευσης στους ίδιους τους εργαζόμενους, στο να τους αποτρέψουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Το ίδιο συναντήσαμε και στους Δήμους όπου Αντιδήμαρχοι καθαριότητας μας υποδέχονταν με ύβρεις. Μαζί και η αστυνομία η οποία απειλούσε ότι θα έρθουν τα ΜΑΤ αν δεν ανοίξει το εργοστάσιο. Μόνο με την δική μας παρέμβαση και πίεση ο Διευθυντής της Επιθεώρησης ασχολήθηκε με το θέμα.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με σύστημα και όχι μόνο με έναν μεμονωμένο επιχειρηματία. Από την παρέμβαση μας στα άλλα εργοστάσια φάνηκε ότι οι εργοδότες είχαν και έχουν επαφή μεταξύ τους σε σχέση με την αντιμετώπιση του Σωματείου και της Δράσης του. Έχουν και άλλοι εργοδότες στην ανακύκλωση πείρα από αγώνες όπως στην Τριας, στον Κων/νίδη τα προηγούμενα χρόνια, ενώ υπάρχει και η πείρα συνολικά στη χώρα μας από το Ηράκλειο, τα Γιάννενα, την Τρίπολη κ.ά.
Ακόμα πιο φανερό είναι ότι δεν μπορούν οι εργαζόμενοι να περιμένουν μόνο από την επιθεώρηση η το δικαστήριο για να βρουν το δίκιο τους. Είναι μονόδρομος να οργανωθούν με επιτροπές αγώνα μέσα στα εργοστάσια, με το κέρδισμα των συναδέλφων. Με την 3η αξιολόγηση που θα φέρει η κυβέρνηση θα δυσκολέψουν τα πράγματα στη κήρυξη μιας απεργίας, δεν θα αρκεί ένας αριθμός εργατών και εργατριών, θα πρέπει οι αγώνες να γίνουν πιο μαζικοί και αποφασιστικοί καθώς θα αντιμετωπίζουν την καταστολή σε μεγαλύτερο βαθμό.
Είναι σίγουρο ότι δεν θα αρκεί μόνο ο εργάτης του ενός εργοστασίου, θα πρέπει ο αγώνας να αγκαλιάζεται και από τα υπόλοιπα εργοστάσια του κλάδου και συνολικά την εργατική τάξη. Οπότε έχουμε μεγάλους και δύσκολους αγώνες να δώσουμε μπροστά μας.
Σ’ αυτή τη προσπάθεια που κάνουμε στην ανακύκλωση, η οποία είναι δύσκολη μέσα και από τις δικές μας αδυναμίες καλούμαστε να βγούμε πιο δυνατοί και αποτελεσματικοί. Να σκύψουμε καλύτερα πάνω στα συνολικά προβλήματα του συναδέλφου, να υπολογίσουμε και άλλους ανασταλτικούς παράγοντες όπως για παράδειγμα σε έναν μετανάστη ή σε έναν που είναι κοντά στη σύνταξη και μαζεύει ένσημα. Και αυτά είναι παράγοντες που δρουν ανασταλτικά στο να μπει στη δράση κάποιος.
Την προηγούμενη βδομάδα ένας εργοδότης που μάζεψε τους εργαζόμενους για να τους κάνει κήρυγμα για να υποταχθούν στο στόχο της εταιρείας για παραπάνω κερδοφορία, αναφέρθηκε και στο ότι “εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους μετανάστες γι’ αυτό τους φέρνω στη δουλειά”. Το κάνουν όμως από αγάπη; Όχι. Εκμεταλλεύονται τον μεγάλο φόβο και αγωνία των μεταναστών Πακιστανών, Αφρικανών, Αλβανών που εργάζονται σ΄αυτά τα εργοστάσια γνωρίζοντας ότι αυτοί οι παράγοντες παίζουν ρόλο στο να μην αντιδρούν, στο να δουλεύουν σκληρά και να δέχονται την εκμετάλλευση του εργοστασιάρχη σαν “θείο δώρο”.
Φανερώνεται λοιπόν πως το κυρίαρχο είναι οι ιδέες που καλλιεργούνται και αυτό δεν γίνεται μόνο από τα κανάλια. Το πράττουν καθημερινά οι εργοδότες στα εργοστάσια με συγκεντρώσεις, που λένε στους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη να πάει καλά η εταιρεία, ότι και οι ίδιοι εργάζονται, ότι όποιος δεν θέλει να δουλέψει να φύγει, ότι στα Βαλκάνια πάνε καλύτερα οι επιχειρήσεις χωρίς να λένε ότι εκεί οι εργαζόμενοι αμείβονται με 150 - 200 ευρώ!
Όπως είπαμε και πριν, ο τρόμος και ο φόβος τους είναι το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα, το ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία και αυτό φανερώνεται και με τα νομοσχέδια που θα φέρουν το επόμενο διάστημα με σκοπό να βάλλουν στο γύψο το εργατικό κίνημα. Αυτό φαίνεται στα εργοστάσια ανακύκλωσης όταν πηγαίνει το σωματείο, που μαζεύουν και μιλάνε τους εργαζόμενους πριν βγουν από την πύλη, που μας βρίζουν λέγοντας ότι αυτοί είναι τεμπέληδες που τα παίρνουν, που τρομοκρατούν τους εργαζόμενους ότι όποιος πάει με το σωματείο θα απολυθεί.
Σε αυτή την ένταση λοιπόν της επίθεσης που θα εκφραστεί και με το συνδικαλιστικό νόμο, ώστε να προχωρήσει πιο ομαλά η καπιταλιστική ανάπτυξη σαν σωματείο προσπαθούμε έτσι ώστε να εκφραστεί πιο μαζικά και δυναμικά η οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, να αποκτήσουμε δηλαδή πιο πολλά ποδάρια. Μόνο έτσι θα δυναμώσει και το σωματείο, αλλά και θα μπουν οι βάσεις για πιο δυναμικούς και μαζικούς αγώνες».
