Επαληθεύει ο ΣΕΒ ότι το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης αποτελεί ικανοποίηση χρόνιων αιτημάτων των βιομηχάνων και των επιχειρηματιών, ενώ, ειδικά για το ξήλωμα του δικαιώματος της απεργίας, αναφέρει πως «είναι προς τη σωστή κατεύθυνση» και κάνει ορατή τη γενική ικανοποίηση του Συνδέσμου σχεδόν για το σύνολο των διατάξεων. Ο ΣΕΒ επιβεβαιώνει πλήρως ότι η εργοδοσία απαιτεί και η κυβέρνηση νομοθετεί!
Στο εβδομαδιαίο δελτίο του ο ΣΕΒ αναφέρει πως «το πολυνομοσχέδιο περιέχει, κυρίως, παρεμβάσεις που αφορούν σε μεταρρυθμίσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα που, κατά κανόνα, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αποτελούν μακροχρόνια αιτήματα της επιχειρηματικής κοινότητας και εκσυγχρονίζουν το πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας, των αγορών, της κοινωνικής πολιτικής, της διοικητικής μηχανής, κ.ο.κ.». Και προσθέτει ότι «η ρύθμιση για τις απεργίες είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο αποτελεί οριακή αλλαγή, καθώς απαιτείται συνολική επανεξέταση του συνδικαλιστικού νόμου», ζητώντας επί της ουσίας να συνεχιστεί το ξήλωμα καίριων εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Για τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου αναφέρει ότι «αποτελούν δε τη θετική όψη των κατά τα λοιπά "δαιμονοποιημένων" μνημονίων, που εξαρχής είχαν ως στόχο τον εκσυγχρονισμό κράτους και αγορών». Αναφέρει ότι το πολυνομοσχέδιο χαρακτηρίζεται και «από αποσπασματικότητα», αλλά «και διστακτικότητα, καθώς ακόμη και για τα συγκεκριμένα πεδία που επιλέγονται να μεταρρυθμιστούν υπάρχουν παρεμφερή, εξίσου σημαντικά ή και σημαντικότερα θέματα που περιμένουν λύσεις» και ξεκαθαρίζει ότι πρέπει να υπερψηφιστεί, αναφέροντας πως «σε κάθε περίπτωση υπάρχουν σημαντικές παρεμβάσεις οικονομικής πολιτικής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που αξίζουν στήριξης».
Ο ΣΕΒ εκτιμά πως οι διατάξεις του πολυνομοσχεδίου θα βοηθήσουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και επισημαίνει πως «ξεχωρίζουν ιδιαίτερα οι ρυθμίσεις για την εξορυκτική βιομηχανία, τα επιχειρηματικά πάρκα, τους πλειστηριασμούς, την αγορά ενέργειας, την εφοδιαστική αλυσίδα, την κτηματογράφηση, τις απαλλοτριώσεις, τη μεταφορά 14 ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο και, τέλος, οι ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας». Για ορισμένες άλλες διατάξεις αναφέρει, π.χ. πως «οι ρυθμίσεις που αφορούν την αδειοδότηση, την αποζημίωση φαρμάκων, καθώς και την υποχρεωτική διαμεσολάβηση δεν έχουν τύχει συστηματικής διαβούλευσης και χρήζουν αλλαγών» και ότι «οι ρυθμίσεις για τα φορολογικά κίνητρα θα πρέπει να είναι οριζόντιες, εκτεταμένες και χωρίς περιττές γραφειοκρατικές εγκρίσεις, εάν είναι να έχουν κάποιο αποτέλεσμα και όχι να σηματοδοτούν κινήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα».
Αναφέρει ακόμα ότι «η προσπάθεια της κυβέρνησης να οριοθετήσει την έκταση του ανταγωνισμού σε ορισμένους κλάδους καταλήγει σε ρυθμίσεις δεύτερης επιλογής, που προσπαθούν να ακροβατήσουν ανάμεσα στα συμφέροντα των θιγόμενων και την ανάγκη δημιουργίας ενός ανταγωνιστικού πλαισίου άσκησης οικονομικής δραστηριότητας, που έχει ανάγκη η χώρα (φαρμακεία, αρτοποιεία, κομμωτήρια, κ.λπ.)».
Δημοσίευση σχολίου