Articles by "ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ"

Α ΑΔΕΙΑ ΑΔΕΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΑΔΕΙΑ ΑΝΕΥ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΑΔΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΥΓΓΕΝΟΥΣ ΑΔΕΙΑ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΔΕΙΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΑΔΕΙΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ ΑΔΕΙΑ AIDS ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΑΡΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΑΥΤΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΦΙΣΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΔΕΙΩΝ ΒΙΝΤΕΟ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ Γ ΓΑΜΟΣ ΓΑΜΟΣ ΑΔΕΙΑ ΓΑΜΟΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΕΝΗΣΗ ΓΕΝΗΣΗ ΑΔΕΙΑ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΔΩΡΟ ΔΩΡΟ ΠΑΣΧΑ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΔΩΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ Ε.Γ.Σ.Σ.Ε ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΙΔΙΚΗ ΓΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΔΕΙΑΣ ΕΠΙΔΟΜΑ ΟΑΕΔ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ ΕΡΓΟΣΗΜΟ ΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΛΑΡΚΟ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΟΑΕΔ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΠΑΜΕ ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ONLINE
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

00:15 , ,
Κινητοποίηση στα κεντρικά γραφεία του ΙΚΑ στην Αγ. Κωνσταντίνου πραγματοποίησαν συνταξιούχοι και εργαζόμενοι μετά από κάλεσμα της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ και εργατικών σωματείων, απαιτώντας να μη δοθούν τα ταμειακά διαθέσιμα του ΙΚΑ στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Συνταξιούχοι και εργαζόμενοι παρενέβησαν στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΙΚΑ, απαιτώντας να μην παρθεί μια τέτοια απόφαση. Η διοίκηση του ΙΚΑ ήταν ανένδοτη και αποφασισμένη να προχωρήσει στη συνεδρίαση και στο να παρθεί απόφαση. Κάτω από την παρέμβαση των εργαζομένων και των συνταξιούχων διακόπηκε η συνεδρίαση.
Ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, μιλώντας στους συγκεντρωμένους, τόνισε ότι «φαίνεται πως είναι εντεταλμένοι να προωθήσουν αυτή την πολιτική. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που θα αποφασίζουν εις βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων».
Υπογράμμισε ότι «η διαμαρτυρία μας δεν σταματάει εδώ» και κάλεσε σε καθημερινή συμμετοχή στον αγώνα και στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ την 1η Μάη. 
Διαβάστε περισσότερα »

00:07 ,
Έτοιμη να διευρύνει την γκάμα των αντιλαϊκών μέτρων εμφανίζεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προκειμένου να επιτευχθεί το συντομότερο ένας «έντιμος συμβιβασμός».
Τα παζάρια ανάμεσα στους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών επιταχύνονται σε όλα τα επίπεδα.
Στις Βρυξέλλες συνεχίζονται σήμερα οι συζητήσεις στο «Brussels Group». Στην Αθήνα θα συνεδριάσει το απόγευμα το Υπουργικό Συμβούλιο για να συζητήσει το πολυνομοσχέδιο. Κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν ότι η κατάρτιση του πολυνομοσχεδίου θα αντιμετωπιστεί με «ευελιξία». 
Το βράδυ της Τετάρτης συνεδρίασε το Euro Working Group και σύμφωνα με πηγές της Ευρωζώνης, που επικαλείται το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το κλίμα για την Ελλάδα ήταν «θετικό και ευχάριστο». Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως στη νέα διαδικασία των διαπραγματεύσεων και πώς αυτή θα γίνει πιο αποτελεσματική και παραγωγική.
Νωρίτερα αξιωματούχος της Ευρωζώνης είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα διαθέτει πλέον ημέρες και όχι εβδομάδες για να καταλήξει σε συμφωνία, καθώς θα πρέπει να αρχίσουν άμεσα οι διαπραγματεύσεις για ένα τρίτο πρόγραμμα «στήριξης». Δίνοντας μια σαφή «πρόγευση» για τη σκληρότητα των μέτρων που συζητούνται, ο αξιωματούχος ανέφερε ότι για να επιτευχθεί συμφωνία θα πρέπει να γίνει κάποια «σημαντική κίνηση» στο Ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις. Όπως είπε, το Eurogroup θέλει να δει την ελληνική κυβέρνηση να πληρώνει το «πολιτικό κόστος» για τις μεταρρυθμίσεις.
Ο ίδιος αξιωματούχος επισήμανε ότι οι συζητήσεις για ένα τρίτο πρόγραμμα «στήριξης» θα είναι ακόμα πιο δύσκολες από αυτές που διεξάγονται για τη λίστα μεταρρυθμίσεων. «Ό,τι έχουμε συζητήσει έως τώρα είναι πολύ εύκολο σε σχέση με την επόμενη συζήτηση», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Το υπουργείο Οικονομικών απάντησε, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση καταβάλλει «μεγάλες προσπάθειες» και επιδεικνύει «μεγάλη ευελιξία» για να υπάρξει άμεσα μια «ενδιάμεση» συμφωνία και κατόπιν μια συμφωνία - «συμβόλαιο» που θα αφορά τη μετά τον Ιούνιο εποχή. Πρόσθεσε ότι οι «κόκκινες γραμμές» παραμένουν, αν και η πραγματικότητα είναι ότι όσο περνάνε οι μέρες ξεθωριάζουν.
Μεγαλώνει η λίστα των μέτρων
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε ορισμένα μέτρα που θα «ξεκλειδώσουν» τις διαπραγματεύσεις. Μάλιστα, προκειμένου να επισπευσθούν οι διαδικασίες προσέγγισης, ζητάει να γίνει έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup (μέσω τηλεδιάσκεψης) πριν την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Eurogroup στις 11 Μάη. 
Στο Ασφαλιστικό κυβερνητικοί αξιωματούχοι αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να μειωθούν οι υψηλότερες επικουρικές συντάξεις και να ανασταλεί η καταβολή του δώρου των Χριστουγέννων (13η σύνταξη). Επίσης η κατάργηση των πρόωρων συντάξεων θα γίνει γενικευμένα (με εξαίρεση λιγοστά επαγγέλματα).
Για τα Εργασιακά, η κυβέρνηση στρώνει το έδαφος για να μην εφαρμοστούν ούτε καν οι προεκλογικές εξαγγελίες για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Κυβερνητικά στελέχη αναφέρουν ότι η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων δεν έχει δημοσιονομικό κόστος, έχει όμως αντίκτυπο στον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, επισημαίνουν με νόημα πως «δεν θα πάρουμε από το χρονοντούλαπο το παλιό νομικό καθεστώς».
Για το ΦΠΑ η κυβέρνηση εμφανίζεται αντίθετη στην αύξηση του ΦΠΑ στα τουριστικά νησιά για φέτος. Ωστόσο, σχεδιάζει να επιβάλει ειδικό τέλος διαμονής στα ξενοδοχεία και υποχρεωτική χρήση πιστωτικών καρτών για τις συναλλαγές άνω των 70 ευρώ στα τουριστικά νησιά. Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δηλώνουν «ανοιχτοί» να συζητήσουν για την καθιέρωση ενός «ενιαίου συντελεστή» ΦΠΑ, γεγονός που θα απογειώσει τις τιμές των προϊόντων ευρείας λαϊκής κατανάλωσης.
Στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εκχωρήσει σε ιδιώτες πλειοψηφικό πακέτο του ΟΛΠ και του ΟΛΘ και να ιδιωτικοποιήσει τους σιδηρόδρομους.
Για τους πλειστηριασμούς η κυβέρνηση σχεδιάζει να χαμηλώσει τα όρια για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο θα αποφασίσει εάν το συγκεκριμένο θέμα θα ενταχθεί στο πολυνομοσχέδιο.


Διαβάστε περισσότερα »

00:03 ,
Από δω τo 'φερνε, από κει το πήγαινε, για «λιτό βίο» μίλαγε, σε «ήπια λιτότητα» κατέληξε. Ο λόγος για την κυβέρνηση, που τα στελέχη της διαπρέπουν σε λεξιπλασίες, με έκδηλη πλέον τη μόνη επιδίωξη: Να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, έστω και με άλλο περιτύλιγμα και με άλλες δόσεις στην εφαρμογή της. Η «ήπια λιτότητα» για την οποία μιλάνε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καινούργια εφεύρεση. Μ' αυτόν ακριβώς τον όρο μιλούσε το Δεκέμβρη του 2004 η τότε κυβέρνηση, αναγγέλλοντας τριετή μείωση μισθών με το τότε πρόγραμμα σταθερότητας. Εκατό μέρες έκλεινε το Μάρτη του 2012 και η τότε κυβέρνηση, που μιλούσε επίσης για «ήπια λιτότητα» με μέτρα σε βάρος του λαού ύψους 13 δισ. ευρώ (το σημερινό πρόγραμμα του «μέιλ Βαρουφάκη» φέρνει βάρη για το λαό ύψους 11 δισ. και βλέπουμε...).
Το επιχείρημα της συγκυβέρνησης ότι η «ήπια λιτότητα είναι ο δρόμος για να φύγουμε απ' την πολιτική λιτότητας» είναι απάτη κολοσσιαίων διαστάσεων. Αυτό που κρύβει είναι ότι η λιτότητα (ήπια ή μη) αφορά τους εργαζόμενους και όχι το κεφάλαιο για το οποίο σκίζεται προκειμένου να στηρίξει την ανάκαμψη των κερδών του. Αυτό που επίσης κρύβει και έκρυψε και προεκλογικά απ' το λαό, όταν του υποσχόταν ψίχουλα, είναι ότι η ανάκαμψη των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων προϋποθέτει λιτότητα διαρκείας για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες.
Η «ήπια λιτότητα» περιέχει ήδη όλα όσα περιλαμβάνονται στους έως τώρα μνημονιακούς νόμους που παραμένουν άθιχτοι και στους οποίους προστέθηκε επίσης, με την προηγούμενη ΠΝΠ, το χάρισμα προστίμων εκατομμυρίων ευρώ σε επιχειρήσεις για φορολογικές απάτες και λαθρεμπόριο. Κι όλα αυτά με τη βούλα των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Η κουβέντα για ήπια ή άγρια λιτότητα κρύβει το συνολικό πακέτο κι αυτό περιέχει ιδιωτικοποιήσεις, άγριο φοροκυνηγητό για το λαό, που μάλιστα βαφτίζεται «πατριωτικό» καθήκον.
«Ήπια λιτότητα» είναι η προχτεσινή απόφαση του ΟΑΕΔ που ανέβασε στα 215 εκατομμύρια τα ευρώ που έφυγαν από το ταμείο του για να πάνε στην Τράπεζα της Ελλάδας, την ώρα που μόνο ένας στους εννιά ανέργους παίρνει το πετσοκομμένο επίδομα ανεργίας. Δείχνει για ποια τάξη δουλεύει, βάζοντας στην μπάντα τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Η «ήπια λιτότητα» μεταφράζεται επίσης σε διαρκή επίθεση στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα, μεταφράζεται σε διατήρηση του καθεστώτος εργασιακού μεσαίωνα, μεταφράζεται σε μη αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, Συλλογικών Συμβάσεων, όπως άλλωστε έγινε φανερό και από τον «κοινωνικό διάλογο», που έστησε η συγκυβέρνηση με την εργοδοσία για το περίφημο νομοσχέδιο που παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες.
Οι απώλειες των εργαζομένων θεωρούνται «περασμένες - ξεχασμένες». Τον πλούτο, που στερήθηκαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια και κέρδισαν άκοπα οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η κυβέρνηση τον χαρίζει. Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες ζητούν ακόμα μεγαλύτερα προνόμια, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές, κάθε είδους επιδότηση των κερδών τους.
Όλα αυτά είναι η «ήπια λιτότητα» απέναντι στην οποία πρέπει να ορθώσουν ανάστημα τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης, με αφορμή και την αυριανή απεργία της Πρωτομαγιάς.

Διαβάστε περισσότερα »

23:44 ,
Να ικανοποιήσει την απαίτηση της κυβέρνησης για την τοποθέτηση των ταμειακών διαθέσιμων σε κρατικά ρέπος στην Τράπεζα της Ελλάδας, έσπευσε η διοίκηση του ΟΑΕΔ. Την ώρα που χιλιάδες άνεργοι δεν παίρνουν ούτε καν αυτό το επίδομα φτώχειας, η διοίκηση του Οργανισμού βρήκε ότι περισσεύουν 120 εκατ. ευρώ από τις εισφορές των εργαζομένων και πρέπει να δοθούν για τους καπιταλιστές και το κράτος τους.
Η απόφαση πάρθηκε σε έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ την Πέμπτη 26 Μαρτίου. Από τους εκπροσώπους των εργαζομένων αντιτάχθηκε μόνο αυτός που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ. Υπέρ της πρότασης της διοίκησης ψήφισαν οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ ΣΕΤΕ, αλλά και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στον ΟΑΕΔ. Για να περάσει η απόφαση, βοήθησαν με τη στάση τους οι υπόλοιποι τρεις εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ που ψήφισαν «παρών». 
Υπενθυμίζεται ότι η πιλοτική υλοποίηση ανάλογης απόφασης ξεκίνησε με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την απόδοση των διαθεσίμων του στην ΤτΕ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΟΑΕΔ, τα μέλη του αποφάσισαν κατά πλειοψηφία, το άνοιγμα Λογαριασμών Ταμειακής Διαχείρισης στην Τράπεζα της Ελλάδος για τον ΟΑΕΔ και τον κλάδο Λογαριασμού Κοινωνικής Πολιτικής. Προκειμένου να «χρυσώσει το χάπι» των αντιδράσεων και να τις αμβλύνει σημειώνει ότι: «Σκοπός της απόφασης είναι η μεταφορά εκείνων των κεφαλαίων τα οποία δεν είναι προς επένδυση, ούτε προς άμεση διάθεση, καθώς και κεφάλαια όσων λογαριασμών του ΕΣΠΑ δεν είναι -επίσης- προς άμεση διάθεση, σύμφωνα με τις υποδείξεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης».
Παίρνοντας το λόγο ο εκπρόσωπος των εργαζομένων που πρόσκειται στο ΠΑΜΕ, Θανάσης Γκώγκος, μέλος του ΔΣ του ΟΑΕΔ δήλωσε ότι καταψηφίζει την κυβερνητική πρόταση για τη μεταφορά λογαριασμών στην ΤτΕ και απάντησε στα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας στη Διοίκηση του ΟΑΕΔ.
Σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:
«Το ζήτημα είναι αμιγώς πολιτικό, δεν είναι θέμα λειτουργικό ή υπηρεσιακό του ΟΑΕΔ, δεν είναι λογιστικό ή οικονομοτεχνικό. Δεν αφορά μόνο έναν οργανισμό αλλά συνολικά τα ασφαλιστικά ταμεία. Στη βάση αυτή αφορά όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους ανέργους, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που από τη θέση που θα πάρουν, αναλόγως κρίνονται.
Η επίκληση του "πατριωτισμού" ώστε να περάσει η πρόταση της κυβέρνησης δε μας ακουμπά. Δίκαιο και πατριωτικό για μας είναι να μη συναινέσουμε στη μεταφορά των αποθεματικών στο παιχνίδι του εσωτερικού και εξωτερικού δανεισμού, στην κάλυψη των πιστωτών. Να δοθεί δηλαδή η ρευστότητα των οργανισμών και των ασφαλιστικών φορέων για να καλυφθούν χρέη που δε δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, βάζοντας από την πίσω πόρτα τη συνυπευθυνότητα στην κρίση.
Ο πατριωτισμός ο δικός μας ταυτίζεται με τη διεκδίκηση όλων των απωλειών που είχαν τα ασφαλιστικά ταμεία τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και της λεηλασίες που υπέστησαν από το πρόσφατο κούρεμα. Αντί όμως να συζητάμε για τους τρόπους κάλυψης των απωλειών, έρχεται πολιτική πρόταση για να μπει εκ νέου ο κόπος και ο ιδρώτας των εργαζομένων στο ντορβά. Τα αποθεματικά δεν χαρίζονται, ούτε έχει κανένας το δικαίωμα να τα αρπάζει κατά βούληση. Τέλεια και παύλα.
Όσον αφορά το "έκτακτο" του θέματος, θυμίζουμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις που έγινε αρπαγή χρημάτων, υπήρχε η επίκληση της ανάγκης. Και ενώ υπάρχει συσσωρευμένη αρνητική εμπειρία από το 2012, ενώ εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις, που αφορούν όχι λογαριασμούς κοινού κεφαλαίου, αλλά ταμειακών διαθέσιμων, ερχόμαστε στο 2015 με νέα κυβέρνηση να ξαναβάλουμε αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων ή ποσά που προορίζονται για τους ανέργους, στο στόχαστρο.
Τα ίδια λέγονταν και για το PSI
Άλλη πλευρά: Αν είναι όλα "αγγελικά πλασμένα" και ο ΟΑΕΔ έχει μόνο να κερδίσει από μια τέτοια κίνηση, γιατί έρχονται ξαφνικά φωτογραφικές τροπολογίες, γιατί μπαίνουν τόσες δικλείδες προστασίας; Γιατί μπαίνουν ζητήματα επισφαλείας και αποζημίωσης; Από τι έχει να προφυλαχτεί ο Οργανισμός, όταν στην ουσία συναλλάσσεται με το κράτος; Άρα κάποιο λάκκο έχει η φάβα..
Μάλιστα, προβλέπεται το εξής τραγελαφικό: Αν το Δημόσιο φανεί αναξιόπιστο, μπορούμε να κινηθούμε εναντίον του και να ζητήσουμε αποζημίωση! Από το ίδιο Δημόσιο δηλαδή που θα είναι αναξιόπιστο και δε θα μπορεί να καλύψει τα χρήματα που του έδωσε ο Οργανισμός, θα ζητήσουμε αποζημίωση! Πχ αν ζητήσει τα χρήματα ένα ταμείο για να καλύψει ανάγκες και το κράτος δε μπορεί να τα δώσει, θα φάμε τον κοπανιστό αέρα της αόριστης και γενικής αποζημίωσης.
Τέτοιοι νόμοι υπήρχαν και υπάρχουν. Πχ στην περίπτωση του PSI, με την απώλεια των 13 δισ. ευρώ για τα ταμεία, πριν και μετά τις σχετικές αποφάσεις δίνονταν υποσχέσεις και έγιναν και νόμοι που υποτίθεται ότι θα κάλυπταν τις απώλειες. Στο τέλος τι έγινε; Υπήρξε νόμος που απάλλαξε τις Διοικήσεις των ταμείων από "ποινικές" ευθύνες για τη μεγαλειώδη ληστεία.
Επικαλούμαι επίσης τη δήλωση του Γ. Ρωμανιά στις 21 Μάρτη, ότι ο Βενιζέλος "εξαπάτησε τους βουλευτές τον Φλεβάρη του 2012", όταν ήθελε να τους πείσει να υπερψηφίσουν το PSI. Ειδικά για τα αποθεματικά των Ταμείων, αναφερόταν πως η τότε κυβέρνηση "θα συστήσει ειδικό μηχανισμό αποκατάστασης αυτών των απωλειών". Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν περάσει τρία χρόνια και ουδέποτε συστάθηκε αυτή η εταιρία, ενώ όπως ήταν επόμενο, ούτε ένα ευρώ δεν δόθηκε για το Ασφαλιστικό Σύστημα.
Στήνεται σκηνικό εκβιασμού
Ρωτάμε επίσης το εξής: Τι πάει να πει πως αν δε συμφωνήσει το ΔΣ του Οργανισμού, τα διαθέσιμα μπορούν να παρθούν χωρίς τους ευνοϊκούς όρους που δίνει η τωρινή πρόταση. Αν ήταν προς το συμφέρον του κράτους και των Οργανισμών όπως διατυμπανίζει η κυβέρνηση, θα μπορούσε να κινηθεί η κυβέρνηση μονομερώς αφήνοντας στην άκρη τους εκβιασμούς.
Ο εκβιασμός συνίσταται στο εξής: Αν δε δώσει ο ΟΑΕΔ τα διαθέσιμα με την συγκατάθεση του ΔΣ του, δε θα έχει το ευνοϊκότερο επιτόκιο που προβλέπεται με την τοποθέτηση σε repos αλλά αυτά θα επενδυθούν σε ομόλογα με βάση τον "αναγκαστικό" νόμο του 1950, πίσω από τον οποίο κρύβεται η κυβέρνηση. Εφόσον όμως η κυβέρνηση έχει το μαχαίρι μπορεί να έχει και το πεπόνι. Δηλαδή μπορεί να νομοθετήσει διαφορετικά και να αφήσει τις φωτογραφικές τροπολογίες που αφήνουν ανοιχτό το παράθυρο πέρα από τις πολιτικές ευθύνες να υπάρχουν ακόμα και ποινικές.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θέλει τους εργαζόμενους και τους φορείς συνενόχους. Να υπάρχει από κάτω φαρδιά - πλατιά η υπογραφή των εργαζόμενων. Οι πιέσεις μέσα από τη συνεχόμενη και επί ένα μήνα συζήτηση γύρω από τα διαθέσιμα του ΟΑΕΔ, έφεραν μνήμες του 2012, όταν η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αλλά και τηλεοπτικά παπαγαλάκια, εξαπέλυαν αισχρή επίθεση εναντίον μελών ΔΣ ασφαλιστικών ταμείων που καταψήφισαν το λεγόμενο "κούρεμα" των ομολόγων, μιλώντας για "σκοπιμότητες", "αντεθνική, ανεύθυνη στάση", "ανεντιμότητα", "συντεχνιασμό" ή βάζοντας τρομοκρατικά διλήμματα -προσαρμοσμένα κατά περίπτωση- του τύπου "ή κούρεμα ομολόγων ή παύση πληρωμών, συντάξεων".
Σε ότι αφορά αυτόν καθαυτό το νόμο, η αντικατάσταση της παρ. 11 του άρθρου 15 του ν. 2469/ 1997 αναφέρει πως τα ποσά δύνανται να επενδύονται στο σύνολό τους σε συμβάσεις αγοράς ή πώλησης τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, όταν αυτή που καταργήθηκε έλεγε ρητά πως προϋπόθεση όλων των ενεργειών είναι ότι θα εξασφαλίζεται η εκάστοτε επάρκεια ταμειακών διαθεσίμων για την κάλυψη των τακτικών δαπανών των ΝΠΔΔ και Ασφαλιστικών Φορέων.
Δηλαδή, με την τροποποίηση θα μπορεί η κυβέρνηση σε συνεννόηση με την ΤτΕ και χωρίς καν να ενημερώνει τα ΔΣ των Ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, να χρησιμοποιεί το σύνολο των διαθεσίμων κεφαλαίων τους για όποιες υποχρεώσεις, χωρίς να εξασφαλίζεται αν θα μπορούν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τα ΝΠΔΔ να πληρώσουν τις δικές τους. Με την καταργούμενη υποπαράγραφο μπορούσαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τα ΝΠΔΔ -εάν ήθελαν- να προσβάλουν μια απόφαση με το επιχείρημα ότι δεν εξασφαλίζεται η επάρκεια των ταμειακών διαθεσίμων.
Τέλος στην εισήγηση του θέματος υπάρχει αναφορά στον αναγκαστικό νόμο 1611/1950 που αποτελεί απ’ όσο φαίνεται την ιερή αγελάδα. Τι δε λέγεται όμως; Πως με βάση αυτόν τον νόμο έχουν χαθεί αμύθητα ποσά από την δέσμευση των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο ως κίνητρα για την ανάπτυξη και την εκβιομηχάνιση. Μόνο για την περίοδο 1951 - 1975 οι απώλειες υπολογίζονται σε 58 δισ. ευρώ.
Για τα «πλεονάσματα» του ΟΑΕΔ
Στην εισήγηση αναφέρεται επίσης ότι θα διατίθεται το πλεόνασμα του Οργανισμού ανά 15μερο, όταν έχουν πληρωθεί όλες οι μελλοντικές υποχρεώσεις. Πρώτο ερώτημα: Ο ΟΑΕΔ έχει καλύψει όλες τις υποχρεώσεις του, ώστε να μπορεί να διαθέτει πλεονάζον ποσό; Όχι! Δεύτερο ερώτημα πιο ουσιαστικό και πολιτικό που ακουμπά πάνω στις πραγματικές ανάγκες των ανέργων και των εργαζόμενων: Επιτρέπεται να λέμε γενικά, πόσο περισσότερο ειδικά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ότι ο ΟΑΕΔ έχει πλεόνασμα που του δίνει τη δυνατότητα να διαθέτει 120 εκατ. για αρχή, σε κοινό κουμπαρά; Επιτρέπεται να έχει ο ΟΑΕΔ πλεόνασμα σε συνθήκες που χιλιάδες άνεργοι βασανίζονται;
Η κυβέρνηση, που έκλεινε σε κάθε πτώση την "ανθρωπιστική κρίση", έρχεται και λέει πως ο ΟΑΕΔ που επιδοτεί σήμερα το 1/9 των εγγεγραμμένων ανέργων (167.537 στους 1.065.758) και η κατάσταση είναι ακόμα πιο βάρβαρη στη βάση των πραγματικών ανέργων και των αριθμών που δίνει η στατιστική υπηρεσία για το 2014, έχει πλεόνασμα. Ρωτάμε:
Υπάρχει πλεόνασμα στον Οργανισμό, όταν είμαστε στο έτος που μόλις καταργήθηκαν τα οικογενειακά επιδόματα και μια σειρά αλλά επιδόματα; Στον προϋπολογισμό για το έτος 2014, το ποσό για τα οικογενειακά επιδόματα ήταν 116 εκατ. ευρώ, όσα δηλαδή θεωρεί η κυβέρνηση και η Διοίκηση πως πλεονάζουν, ώστε να δοθούν σε κοινό κουμπάρα και να βουλώνονται άλλες τρύπες. Τα 120 εκατ. που διαθέτει ο προϋπολογισμός στην ΤΤΕ είναι πλήρες επίδομα σε 30.000 ανέργους παραπάνω. Παραδείγματα μπορούμε να φέρουμε αρκετά. Είναι προφανές πως με βάση τα παραδείγματα δεν υπάρχει από την κυβέρνηση πολιτική ανακούφισης και ανάκτησης των απωλειών.
Υπάρχει πλεόνασμα όταν τα προγράμματα των καταργηθέντων οργανισμών έχουν εξαφανιστεί; Όταν ο κοινωνικός τουρισμός απευθύνεται σε μια συντριπτική μειοψηφία με ασφυχτικούς όρους, προϋποθέσεις και αποκλεισμούς που περιόρισαν στο μισό τους δικαιούχους; Όταν νέο κατασκευαστικό έργο του πρώην ΟΕΚ, δεν υπάρχει;
Υπάρχει πλεόνασμα στον Οργανισμό, όταν σε αυτήν περίοδο είναι απλήρωτοι οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί του ΟΑΕΔ και τους ζητηθήκαν στην ουσία χρήματα πίσω;
Να αντιδράσουν εργαζόμενοι και άνεργοι
Καταθέτω πρόταση να παρθεί απόφαση από το ΔΣ, που να αρνείται την τοποθέτηση των λογαριασμών στην ΤτΕ και παράλληλα να ζητήσει από την κυβέρνηση την επαναφορά με τα ίδια χρήματα των οικογενειακών επιδομάτων που μόλις καταργήθηκαν.
Αυτά είναι μέτρα που απαντούν στην καρδιά της "ανθρωπιστικής κρίσης" που επικαλείται η κυβέρνηση και όχι τα ψίχουλα και τα συνθήματα. Διαφορετικά οι δεξαμενές των σύγχρονων αθλίων θα μεγαλώνουν.
Πέρα από τη σχεδόν προδιαγεγραμμένη στάση των εργοδοτικών οργανώσεων που υπερψήφισαν την κυβερνητική πρόταση καθώς αποτυπώνουν κεντρικές πολιτικές συμφωνίες δε μπορεί να μείνει ασχολίαστη τόσο η στάση των υπόλοιπων μελών της ΓΣΕΕ που έστω και με επιμέρους διαφοροποιήσεις τελικά δήλωσαν "παρών", όσο και η υπερψήφιση από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων του ΟΑΕΔ. Είναι σημεία των καιρών, "έργα και ημέρες" του ανερχόμενου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα σε επίπεδο κινήματος.
Καταληκτικά, καταψηφίζω την πρόταση και παράλληλα ως ΠΑΜΕ καλούμε τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα σε αγώνα για να ανατραπούν αυτοί οι σχεδιασμοί που θέλουν τις εισφορές να γίνονται βορά στη "δημοσιονομική σταθερότητα". Να καλυφθεί το σύνολο των απωλειών που υπήρξαν τα τελευταία χρόνια στα επιδόματα και στα αποθεματικά που λεηλατήθηκαν από το πρόσφατο κούρεμα και πιο πριν. Να παλέψουμε για νέες διεκδικήσεις στη βάση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης».
Διαβάστε περισσότερα »

10:12 ,
H απόφαση της κυβέρνησης, μέσω σχετικής τροπολογίας, να βάλει στο χέρι και τα ταμειακά διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων δημόσιων οργανισμών, συνιστά νέο μέτρο σε βάρος των ασφαλισμένων και των δικαιωμάτων τους και συνολικά του λαού. Δεν αλλάζει η ουσία του μέτρου, όσο και αν περιβάλλεται αυτό με τη μορφή του «εθελοντισμού» και πως δήθεν δεν πρόκειται για εξαναγκασμό. Πολύ περισσότερο, που τα διαθέσιμα αυτά είναι χρήματα τα οποία τα ασφαλιστικά ταμεία και οι οργανισμοί τα έχουν άμεση ανάγκη, κλείνουν καθημερινά σχεδόν «τρύπες» ρευστότητας που παρουσιάζονται στη λειτουργία τους, με μια κουβέντα είναι το κομπόδεμα για να τα φέρνουν βόλτα.
Η τοποθέτηση αυτών των χρημάτων σε κρατικά repos, δηλαδή βραχυχρόνιο δανεισμό του κράτους, προκειμένου να αντιμετωπίσει ζητήματα ρευστότητας, θα τους στερήσει και το τελευταίο ευρώ από τα ταμεία τους. Αλλωστε, το γεγονός ότι μέχρι τώρα τα κεφάλαια αυτά δεν τοποθετούνταν στα αποθεματικά των Ταμείων και δεν «κλείνονταν» σε τοποθετήσεις μακράς διάρκειας, υπηρετούσε συγκεκριμένο σκοπό. Και αυτός ήταν η κάλυψη των τρεχουσών αναγκών κάθε Ταμείου που προέκυπταν μέσα στο μήνα, ανάλογα με την πορεία που είχαν τα έσοδα και τα έξοδά τους, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση η απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων.
Στην πραγματικότητα, αυτό που γίνεται είναι μια μορφή εσωτερικού δανεισμού, με δεδομένο ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στην εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους (που χρυσοπληρώσει ο λαός χωρίς να ευθύνεται γι' αυτό), τηρώντας τη συμφωνία με τους εταίρους της (ΕΚΤ, ΕΕ, ΔΝΤ) ότι θα πληρώνει «ατάκα και επίτόπου» τις δόσεις, αλλά και προκειμένου να εξυπηρετήσει άλλες ανάγκες ρευστότητάς της, αφήνοντας πάντα στο απυρόβλητο το μεγάλο κεφάλαιο.
Αποτελεί άλλο ένα επεισόδιο στη μακρά ιστορία λεηλασίας των αποθεματικών των Ταμείων, που άλλοτε μετατρέπονταν σε άτοκα δάνεια στην Τράπεζα της Ελλάδας, για να χρηματοδοτηθεί στη συνέχεια το ντόπιο κεφάλαιο με θαλασσοδάνεια, «δανεικά και αγύριστα», άλλοτε ρίχνονταν στον τζόγο του χρηματιστηρίου και πάλι ως πηγή κεφαλαίων για τους καπιταλιστές και άλλοτε «κουρεύονταν», όπως έγινε με το εγκληματικό PSI σε βάρος Ταμείων, νοσοκομείων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και άλλων δημόσιων οργανισμών το 2012.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιχειρεί, μάλιστα, να επιβάλει τη νέα αφαίμαξη, πότε με το μαστίγιο του «λιτού βίου», που πρέπει άβουλα να αποδεχτεί ο ελληνικός λαός, και πότε με το καρότο του «πατριωτικού καθήκοντος», για να σωθεί δήθεν η χώρα. Ομως, απέναντι στην πλουτοκρατία και τα μονοπώλια ούτε διανοείται να ζητήσει τα δικά τους «ταμειακά διαθέσιμα» που συσσωρεύονται στις τράπεζες, ντόπιες και ξένες. Το αντίθετο, μάλιστα. Γι' αυτούς πασχίζει να εξασφαλίσει νέα επενδυτικά πακέτα, νέες πηγές χρηματοδότησης και ενίσχυσης. Γι' αυτούς «λεφτά υπάρχουν», όταν από το λαό αφαιρείται και το τελευταίο ευρώ. Πάει πολύ, λοιπόν, αντί η κυβέρνηση να ενισχύσει τα Ταμεία και να αναπληρώσει τα λεηλατημένα αποθεματικά τους, να ζητά να βάλει στο χέρι και το τελευταίο ευρώ που τους έχει απομείνει.
Οι εργαζόμενοι, το συνδικαλιστικό κίνημα, μπροστά και στη νέα αυτή μεθόδευση που επιχειρείται σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων δεν πρέπει να υποκύψουν. Το αίτημα «Να πληρώσουν για την Κοινωνική Ασφάλιση κράτος και εργοδοσία» παραμένει επίκαιρο. Γιατί μόνο κάτω απ' αυτήν τη σημαία, μπορούμε να υπερασπίσουμε ό,τι απέμεινε και να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, Σάββατο 14 Μάρτη 2015.
902.gr
Διαβάστε περισσότερα »

16:37 , ,
Μια ανασκόπηση των βασικών σημείων που περιέχονται στο κείμενο που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση
Προκαλώντας τον κοινό νου, η κυβέρνηση οχυρώνεται πίσω από το επιχείρημα ότι «αποφύγαμε την παραπέρα μείωση μισθών και συντάξεων», για να υπερασπιστεί τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ. Στην πραγματικότητα, ομολογεί πως «ό,τι έγινε έγινε» με τις απώλειες που είχαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα προηγούμενα χρόνια και πως η μόνη συνεισφορά αυτής της κυβέρνησης είναι να μην πάνε χειρότερα τα πράγματα.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει. Πρώτον, επειδή το σύνολο των μέτρων που περιέχονται στη συμφωνία και αφορούν την τόνωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου θα ενισχύσουν το σημερινό αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο, ώστε, ακόμα κι αν δεν αλλάξει τίποτα στις συντάξεις και τα εισοδήματα, οι εργαζόμενοι και ο λαός θα ζουν και θα δουλεύουν με χειρότερους όρους. Δεύτερο, επειδή στα αντιλαϊκά μέτρα που ψηφίστηκαν έως σήμερα περιέχεται το σπέρμα μελλοντικών ανατροπών σε εργασιακά και ασφαλιστικό, με παραπέρα αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους, συνολικά για το λαό.
Στα εργασιακά
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα που αφορούν τα εργασιακά:
  • Η κυβέρνηση δεσμεύεται «να προχωρήσει σε μια σταδιακή νέα προσέγγιση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης».Στην πραγματικότητα, δεσμεύεται να διατηρήσει και να επεκτείνει το σημερινό απαράδεκτο πλέγμα των ελαστικών μορφών απασχόλησης, με τις οποίες δουλεύει ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός όσων καταφέρνουν να βρουν δουλειά. Αυτό σημαίνει ότι οι επόμενες γενιές θα ζήσουν ακόμα χειρότερα, αφού σταδιακά εξαλείφεται κάθε έννοια σταθερής και μόνιμης εργασίας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
  • Η κυβέρνηση εκφράζει επίσης «τη φιλοδοξία για εξορθολογισμό και σε βάθος χρόνου την αύξηση του κατώτατου μισθού με έναν τρόπο που θα διαφυλάσσει την ανταγωνιστικότητα και τις προοπτικές της απασχόλησης. Η έκταση και το timing των αλλαγών στον κατώτατο μισθό θα γίνουν με διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς Θεσμούς (συμπεριλαμβάνεται το ILO) και θα λάβει σοβαρά υπόψη τις συμβουλές ενός νέου ανεξάρτητου σώματος για το αν οι αλλαγές στους μισθούς είναι σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην παραγωγή και την ανταγωνιστικότητα».
Η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα δεν είναι βέβαια κάτι καινούργιο στον καπιταλισμό. Αυτό που ξεχωρίζει όμως στις διατυπώσεις της κυβέρνησης είναι η πρόθεσή της να συγκροτήσει έναν ακόμα μηχανισμό επιβολής των μισθών πείνας στους εργαζόμενους. Ο μηχανισμός αυτός, που θα γνωμοδοτεί ως προς την αντιστοίχηση των μισθών με την ανταγωνιστικότητα, θα είναι η «ομπρέλα» και θα διαμορφώνει την «οροφή» σε κάθε διαπραγμάτευση για τον κατώτατο μισθό.
Να σημειώσουμε ότι τέτοιος μηχανισμός υπάρχει και σήμερα. Προβλέπεται από το νόμο 4172/2013 της προηγούμενης συγκυβέρνησης, με ισχύ από 1/1/2017. Το πνεύμα αυτής της ρύθμισης διατηρεί αυτούσιο ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια προσπάθεια να κρατήσει καθηλωμένους τους μισθούς στα σημερινά επίπεδα ή, στην καλύτερη περίπτωση, να τους αυξήσει λίγο.
  • Για τους ανέργους, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεσμεύεται: «Να επεκτείνει και αναπτύξει τα υπάρχοντα σχέδια που παρέχουν προσωρινή απασχόληση στους ανέργους, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και όταν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια. Παράλληλα να αναβαθμίσει τα προγράμματα επιμόρφωσης των μακροχρόνια ανέργων». Με συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι περιφέρονταν από πρόγραμμα σε πρόγραμμα για πέντε μήνες και μετά επέστρεφαν στην ανεργία. Ακόμα κι αν η νέα συγκυβέρνηση αυξήσει το χρόνο των προγραμμάτων, το δρομολόγιο ανεργία - υποαπασχόληση - ανεργία, δεν πρόκειται να αλλάξει κι αυτό δεν πρέπει κανένας νέος να το αποδεχτεί.
Στο Ασφαλιστικό
Σε ό,τι αφορά το Ασφαλιστικό, η συγκυβέρνηση σχεδόν πανηγυρίζει, επειδή σκοπεύει να εφαρμόσει όλους τους «μνημονιακούς» νόμους που έφτασαν στο χείλος του γκρεμού τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους. Σύμφωνα με το κείμενο της συμφωνίας, «η Ελλάδα δεσμεύεται να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος» (!). Δηλαδή, ό,τι έγινε μέχρι σήμερα αποτελεί εκσυγχρονισμό του συστήματος, τον οποίο μάλιστα η νέα συγκυβέρνηση δεσμεύεται να συνεχίσει και να διευρύνει...
Αυτό σημαίνει ότι νομιμοποιείται μια κι έξω το κόψιμο των συντάξεων, κύριων και επικουρικών, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, η κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες, τις μητέρες με ανήλικα, τα ΒΑΕ, η καθιέρωση της 40ετίας αντί της 35ετίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη, η διάλυση της Επικουρικής Ασφάλισης.
Πέρα από αυτά, που παραμένουν αυτούσια, ας δούμε τι συμφώνησε η κυβέρνηση και τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους και το λαό. Η συμφωνία προβλέπει ότι:
  • «Οι αρχές θα συνεχίσουν να εργάζονται σε διοικητικά μέτρα για την ενοποίηση και τον εκσυγχρονισμό των συνταξιοδοτικών πολιτικών και την εξάλειψη των "παραθύρων" και κινήτρων, που αυξάνουν τον υπερβολικό ρυθμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σε όλη την οικονομία και, πιο συγκεκριμένα, στον τραπεζικό και δημόσιο τομέα». Η συγκεκριμένη εξαγγελία αφορά την παραπέρα υπονόμευση έως κατάργηση του δικαιώματος που διατηρούν ακόμα ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη απ' ό,τι προβλέπουν τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση σκοπεύει να αυξήσει και πάλι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Πέρα από τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τις τράπεζες, που «δείχνει με το δάχτυλο» η συγκεκριμένη ρύθμιση, υποψήφια θύματα είναι επίσης οι ασφαλισμένοι πριν το 1983, ένστολοι και άλλες κατηγορίες.
  • «(Οι αρχές δεσμεύονται να) ενοποιήσουν συνταξιοδοτικά ταμεία προκειμένου να υπάρξει εξοικονόμηση». Η μέχρι τώρα εμπειρία από τις ενοποιήσεις Ταμείων δείχνει ότι αυτές γίνονται για να συρρικνωθούν και όχι για να διευρυνθούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αλλωστε, για τον ίδιο λόγο η ενοποίηση όλων των ταμείων σε τρία ήταν από τις «σημαίες» της αντιασφαλιστικής πολιτικής και της προηγούμενης κυβέρνησης.
  • «(...) καταργήσουν σταδιακά τις χρεώσεις υπέρ τρίτων με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο». Η συγκυβέρνηση δεσμεύεται να συνεχίσει το ξήλωμα των λεγόμενων κοινωνικών πόρων από εκεί που το άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Σε πολλές περιπτώσεις όμως, όπως σ' αυτήν του ΟΓΑ, η κατάργηση του λεγόμενου «κοινωνικού πόρου» θα σημάνει είτε τη διάλυση του ταμείου είτε την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού με το κόστος των συντάξεων, που στην καλύτερη περίπτωση θα σημάνει και τη μείωσή τους. Πάντως και εδώ υπάρχει η ρήτρα να καταργηθούν οι πόροι με τρόπο «δημοσιονομικά ουδέτερο», που σημαίνει να μην αναμιχτεί το κράτος στην αναπλήρωσή τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ταμεία και τα ασφαλιστικά δικαιώματα.
  • «(...) εδραιώσουν ένα στενότερο δεσμό μεταξύ των συνταξιοδοτικών εισφορών και των εισοδημάτων». Εδώ η συγκυβέρνηση δείχνει κατά κύριο λόγο τα Ταμεία των αυτοαπασχολούμενων, όπου οι εισφορές φαίνεται να συνδέονται με τα εισοδήματά τους, κάτι που σε αρκετές περιπτώσεις θα οδηγήσει σε μείωση και των μελλοντικών τους συντάξεων.
  • «(...) εκσυγχρονίσουν τα επιδόματα». Εδώ ακολουθείται κατά βήμα ο «οδηγός» που έδωσε στην προηγούμενη κυβέρνηση ο ΟΟΣΑ για τον «εξορθολογισμό» των επιδομάτων αναπηρίας και πρόνοιας. Ηδη τα ΚΕΠΑ κόβουν και ράβουν προς αυτήν την κατεύθυνση, προσαρμόζοντας τα ποσοστά αναπηρίας (και άρα το δικαίωμα για αναπηρική σύνταξη και σε επιδόματα) στις κατευθύνσεις για δραστική συρρίκνωση των κονδυλίων που αφορούν την πρόνοια για τους ανάπηρους...
Διαβάστε περισσότερα »

16:33
Εργοδότες και εργατοπατέρες «ροκανίζουν» το δικαίωμα στην απεργία
Αποκαλυπτική η συζήτηση που διεξάγεται στο πλαίσιο του ILO, όπως και η στάση της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας (ITUC)
Αφορμή για το σημερινό ρεπορτάζ αποτέλεσε το άρθρο ενός Νοτιοαφρικανού συνδικαλιστή της ΠΣΟ, του Lulamile Sibanda, αναφορικά με το υποκριτικό ενδιαφέρον της ITUC (Διεθνής Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία, μετεξέλιξη της Διεθνούς των Ελεύθερων Συνδικάτων) για το δικαίωμα στην απεργία. Ο Lulamile Sibanda είναι περιφερειακός πρόεδρος της NEHAWU (Ομοσπονδίας Δημόσιων Υπαλλήλων) Νότιας Αφρικής και μέλος της Γραμματείας Νεολαίας της ΠΣΟ.
Ο συνδικαλιστής της ΠΣΟ σχολιάζει στο άρθρο του την πρωτοβουλία της ITUC να απευθύνει έκκληση στα συνδικάτα να μετατρέψουν τη 18η Φλεβάρη σε Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για το «δικαίωμα στην απεργία». Οπως σημειώνει, «η έκκληση αυτή θα ήταν αστεία, αν δεν επρόκειτο για μια μεγάλη επίδειξη υποκρισίας και ψεύτικου ενδιαφέροντος για ένα "δικαίωμα" που η ITUC και οι σημαντικότερες οργανώσεις της έχουν προ πολλού εγκαταλείψει».
Αποκαλυπτικά παραδείγματα
Ο ίδιος παραθέτει ορισμένα αποκαλυπτικά παραδείγματα για τη στάση που κρατούν μεγάλες οργανώσεις - μέλη της ITUC απέναντι στην απεργία. Αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πόσες φορές οι συνδικαλιστές των συνομοσπονδιών της TUC στη Βρετανία, AFL - CIO στις ΗΠΑ, LO στηΣουηδία, LO στη Δανία, στη Φινλανδία, στην Αυστραλία, στηνΑυστρία, στην Ελβετία κλπ. έχουν ακούσει από τις ηγεσίες τους ότι γενική απεργία δεν πρόκειται ποτέ να οργανωθεί από αυτές, επειδή είναι "πάρα πολύ πολιτική" μορφή πάλης; Ας μη λησμονούμε ότι η τελευταία γενική απεργία στη Βρετανία έγινε το 1926, στις ΗΠΑ το 1936 και στην Αυστραλία το 1976!
Ενα άλλο παράδειγμα έρχεται από τη Γερμανία. Η συνομοσπονδία DGB, που φιλοξένησε το τελευταίο συνέδριο της ITUC, ήταν εκείνη που επιτέθηκε ανοιχτά στην απεργία στον τομέα των μεταφορών το 2014 και υποστήριξε μαζί με τους εργοδότες νομοσχέδιο της κυβέρνησης που απαγορεύει το δικαίωμα της απεργίας σε μικρότερα συνδικάτα!
Επίσης, στην Ισπανία, οι κύριες Συνομοσπονδίες UGT και CCOO, που λαμβάνουν τα εκατομμύρια της κρατικής χρηματοδότησης, εργάζονται από κοινού με την κυβέρνηση κατά των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το 2011, οι UGT και CCOO υπέγραψαν ένα "κοινωνικό συμβόλαιο" με την κυβέρνηση και την ένωση των εργοδοτών, το οποίο περιελάμβανε μια μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που αύξησε την ηλικία συνταξιοδότησης κατά δύο έτη, από 65 σε 67. Επίσης, συμφώνησαν με τους εργοδότες να γίνουν μισθολογικές περικοπές. Φυσικά, δεν μπορούν να οργανωθούν απεργίες από αυτές τις συνομοσπονδίες ενάντια σε μια πολιτική που συν-αποφασίζουν με τους "κοινωνικούς εταίρους" τους.
Στην Ελλάδα, οργανώθηκαν πάνω από 35 πανελλαδικές και εκατοντάδες απεργίες στους κλάδους και τις επιχειρήσεις, κάτω από την πίεση των λαϊκών προβλημάτων και την παρέμβαση του ΠΑΜΕ, στη διάρκεια των τελευταίων 5 ετών. Η ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδίας (ΓΣΕΕ), μέλος της ITUC και της ΣΕΣ, όταν δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο για να αποτρέψει τις απεργίες, έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να υπονομεύσει την πραγματική συμμετοχή των εργαζομένων».
Εντατική συζήτηση στο πλαίσιο του ILO
Το άρθρο του Νοτιοαφρικανού συνδικαλιστή αναδεικνύει μια ακόμα ενδιαφέρουσα πλευρά με την οποία είχε ασχοληθεί και παλιότερα ο «Ριζοσπάστης», με αποκαλυπτικό δημοσίευμα. Πρόκειται για τη συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη στο πλαίσιο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), αναφορικά με το αίτημα των εργοδοτών να παρθούν μέτρα περιστολής του δικαιώματος της απεργίας μέχρι και κατάργησή του. Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει με νόημα ότι ο σημερινός Γενικός Διευθυντής της ΔΟΕ είναι ο πρώην γγ της ITUC, Guy Ryder.
Θυμίζουμε ότι ο ILO έχει έδρα τη Γενεύη και ιδρύθηκε το 1919, με σκοπό να θέσει διεθνείς κανόνες σχετικά με την εργασία. Από το 1946 αποτελεί εξειδικευμένο οργανισμό του ΟΗΕ. Σήμερα - και κάτω από το βάρος των αρνητικών διεθνών συσχετισμών - αποτελεί έναν οργανισμό βαθιά γραφειοκρατικό, όπου βασιλεύει κι αποθεώνεται ο λεγόμενος «κοινωνικός διάλογος» και ο τριμερής κοινωνικός εταιρισμός του καπιταλιστικού συστήματος: Οι κυβερνήσεις, η Διεθνής Ενωση των Εργοδοτών και η Διεθνής Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία (γνωστός συνεργάτης του κεφαλαίου ανά τον κόσμο), η οποία κυριαρχεί στη «Διεθνή Ομάδα των Εργαζομένων» του Οργανισμού.
Στο πλαίσιο του ILO, με πρωτοβουλία των εργοδοτικών ενώσεων, διεξάγεται τα τελευταία χρόνια μια εντατική συζήτηση γύρω από τα «όρια» του δικαιώματος στην απεργία, με σαφή στόχο τον περιορισμό του. Η συζήτηση αυτή συνεχίστηκε χτες και προχτές.
Ο ILO έχει ψηφίσει μια σειρά από διεθνείς Συμβάσεις, οι οποίες στη συνέχεια επικυρώνονται από κάθε κράτος χωριστά. Μια από τις «θεμελιώδεις» Συμβάσεις είναι η Νο 87 «Περί συνδικαλιστικής ελευθερίας και προστασίας του συνδικαλιστικού δικαιώματος», που υιοθετήθηκε το 1948, κάτω από την πίεση της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και ως αποτέλεσμα των θετικότερων διεθνών συσχετισμών που είχαν δημιουργηθεί μετά από το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου. Σ' αυτήν τη Σύμβαση αναγνωρίζεται και το δικαίωμα στην απεργία.
Αυτήν τη διεθνή Σύμβαση εργοδότες, αστικές κυβερνήσεις και «κίτρινος» συνδικαλισμός θέλουν σήμερα να αχρηστεύσουν, προκειμένου να έχουν τα χέρια τους λυμένα στην προσπάθεια που κάνουν να ξεμπερδεύουν μια κι έξω με το δικαίωμα στην απεργία.
«Λάθος ερμηνεία» (!) της σύμβασης για την απεργία
Οι εργοδότες ισχυρίζονται ότι η «Σύμβαση Νο 87» δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα στην απεργία κι ότι γίνεται «λάθος» και «μονομερής»ερμηνεία της όλα αυτά τα χρόνια. Σε επίσημη έκθεση, ο ILO αναγνώρισε ότι «οι εργοδότες δε συμφωνούν πως υπάρχει το δικαίωμα στην απεργία στη Σύμβαση Νο 87» και μ' αυτόν τον τρόπο νομιμοποιούν την αμφισβήτηση της συγκεκριμένης Σύμβασης από τους εργοδότες, σε ό,τι αφορά την απεργία.
Οι εργοδότες επανήλθαν σε επόμενες συνεδριάσεις για να ισχυριστούν ότι «δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά, ούτε μία πρόβλεψη στο δικαίωμα στην απεργία και τη συλλογική δράση στη Σύμβαση 87». Αναφέρουν, επίσης, ότι η αναγνώριση του δικαιώματος στο πλαίσιο της συγκεκριμένης Σύμβασης σημαίνει ότι «οι κυβερνήσεις δεν είχαν νομική βεβαιότητα ως προς το τι συμφωνούσαν με την επικύρωσή της»!
Οι εργατοπατέρες βάζουν σταθερά πλάτη στην υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία, αναγνωρίζοντας το «βάσιμο» των αιτιάσεων που θέτουν οι εργοδότες. Τελευταίο επεισόδιο είναι η πρόταση που κατέθεσε η ITUC στο πλαίσιο του ILO να παραπεμφθεί και να απαντηθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το ερώτημα αν θα πρέπει να υπάρχει το δικαίωμα στην απεργία και ποιοι «περιορισμοί» θα πρέπει να ισχύουν!
Αυτό σημαίνει ότι η ITUC θέλει να παραπέμψει ένα θεμελιώδες εργατικό δικαίωμα, που έχει κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες, σε ένα συμβουλευτικό, δικαστικό όργανο, το οποίο δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ουδέτερο.
Την κίνηση αυτή της ITUC υποδέχτηκε με μεγάλη ικανοποίηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε συνεδρίαση που έγινε στις αρχές του μήνα στο Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με «τη συζήτηση που διεξάγεται στο πλαίσιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για το δικαίωμα στην απεργία», η Επίτροπος Απασχόλησης, Μ. Τάισεν, ενίσχυσε την εργοδοτική επίθεση, δηλώνοντας ότι η ΕΕ αναμένει τα αποτελέσματα της ανεπίσημης τριμερούς συνάντησης του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας στα τέλη Φλεβάρη και τη σχετική γνωμάτευση από το Διεθνές Δικαστήριο «αν το απεργιακό δικαίωμα είναι νομικά κατοχυρωμένο».
Η «ανεπίσημη» αυτή συνεδρίαση έγινε χτες και προχτές στη Γενεύη. Η επίσημη αιτιολογία που δίνει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας γι' αυτήν τη συνεδρίαση είναι ότι ετοιμάζει την εισήγηση που θα αποτελέσει βάση για συζήτηση στη συνεδρίαση του ΔΣ του ILO, που είναι προγραμματισμένη για τις 6 - 25 Μάρτη. Στην πραγματικότητα, κυβερνήσεις, εργοδότες και ρεφορμιστικές συνδικαλιστικές ηγεσίες αποφάσισαν να προτείνουν την παραπομπή της ερμηνείας της «Σύμβασης No 87» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Θέλουν τους σκλάβους να παραμείνουν σκλάβοι
Μετά απ' όλα αυτά, ο Lulamile Sibanda εύστοχα σημειώνει στο άρθρο του: «Τώρα που ο ρεφορμισμός έχει επικρατήσει στις ηγεσίες πολλών - παλιά αγωνιστικών - συνομοσπονδιών, αποδυναμώνοντας το συνδικαλιστικό κίνημα, τώρα που οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις έχουν παραβιάσει κατ' επανάληψη το δικαίωμα της απεργίας, φυλακίζουν ηγέτες των εργαζομένων και απαγορεύουν τις απεργίες χωρίς καμιά διαμαρτυρία από την ITUC και τις κύριες οργανώσεις της, τώρα που η ITUC έχει στρώσει το κόκκινο χαλί για τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις να πατήσουν πάνω στα δικαιώματα των εργαζομένων και να γίνουν τόσο αδίστακτοι, ώστε να ζητήσουν ακόμη και την πλήρη νομοθετική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, τώρα η ITUC καλεί για μια παγκόσμια μέρα δράσης!
Και γιατί καλούν σε μια παγκόσμια μέρα δράσης; Για να συνεχίσουν να υπηρετούν τον πραγματικό σκοπό τους ως μακρύ χέρι των εργοδοτών και των κυβερνήσεων μέσα στο εργατικό κίνημα. Η ITUC υπάρχει προκειμένου να ελέγχει και να διαχειρίζεται την αναπόφευκτη οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων κατά της αντεργατικής πολιτικής, ώστε να διοχετεύεται σε αβλαβείς αγώνες που θα μπορούσαν κάποια στιγμή να καταφέρουν να μακιγιάρουν τον καπιταλισμό, αλλά ποτέ δε θα αμφισβητήσουν το μηχανισμό που δημιουργεί τα προβλήματα στους εργαζόμενους.
Αυτός δεν είναι άλλος από την αντίφαση μεταξύ κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της ατομικής ιδιοποίησης του πλούτου, της εκμετάλλευσης με σκοπό το κέρδος. Με άλλα λόγια, οι σκλάβοι πρέπει να παραμείνουν σκλάβοι. Ισως μπορούν να φτιάξουν συνδικάτο, να οργανώσουν διαμαρτυρίες και να γίνουν εκσυγχρονισμένοι σκλάβοι, αλλά θα πρέπει να παραμείνουν σκλάβοι!
Η ΠΣΟ, αντιθέτως, λέει ότι το δικαίωμα στην απεργία μπορεί να προστατευτεί και να ανακτηθεί στην πράξη, από την άσκηση του δικαιώματος στην απεργία και από τον ενωμένο και ταξικό αγώνα των εργαζομένων».


Διαβάστε περισσότερα »

01:44 , ,
Το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα βρέθηκε όλη την προηγούμενη περίοδο στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και σε αυτή τη ρότα θα συνεχίσουμε διότι τα προβλήματα και οι παράγοντες που οδήγησαν τη συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στην απώλεια δικαιωμάτων και κατακτήσεων, βρίσκονται εδώ.
 Ο αντίπαλος μας είναι εδώ! Οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλέμποροι, όλοι αυτοί που μαζί με τις κυβερνήσεις τους και την ΕΕ φόρτωσαν τις συνέπειες της κρίσης και των χρεών στις πλάτες του λαού, συνεχίζουν να θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία και την εξαθλίωση της συντριπτικής λαϊκής πλειοψηφίας.
 Αυτός ο αντίπαλος δεν έφυγε με την εναλλαγή της κυβέρνησης. Αξιοποιώντας αυτή την εναλλαγή βρίσκεται εδώ πιο έτοιμος και εξοπλισμένος. Tα συχαρίκια και οι φιλοφρονήσεις από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου στη νέα κυβέρνηση πηγάζουν από τις δεσμεύσεις για νέα προνόμια, για ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης που θα τους βοηθήσει να βγουν από την κρίση. Θέλουν να παγιωθεί όλο αυτό το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει δημιουργηθεί ώστε σε συνθήκες ανάκαμψης να έχει εξουδετερωθεί η αγωνιστική-διεκδικητική φωνή των εργαζομένων. Βασικός πυλώνας της νέας διαχείρισης του συστήματος είναι να μάθουμε να ζούμε με τα λίγα, να ικανοποιούμαστε με τα ψίχουλα όπως ακριβώς τόνισε ο νέος υπουργός οικονομίας με τη δήλωση περί «λιτού βίου».
 Οι δηλώσεις Υπουργών που κλείνουν το μάτι στην «ισχυρή επιχειρηματικότητα», που αναφέρονται σε σταδιακή αποκατάσταση των απωλειών σύμφωνα με «τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας» φανερώνουν τους βασικούς σχεδιασμούς που υπάρχουν αλλά κρύβονται επιμελώς πίσω από επικοινωνιακά τρικ.
 Σε όλους τους κλάδους παραμένει και εντείνεται η εργοδοτική επίθεση. Οι απολύσεις, η ανεργία, η κυριαρχία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τα απαράδεκτα προγράμματα απασχόλησης, το τσάκισμα των μισθών με κάθε τρόπο συνεχίζουν να υπάρχουν με έναν και μόνο στόχο: Να μειώνεται συνεχώς το «εργατικό κόστος» για να πλουτίζουν και να αυγαταίνουν τα κέρδη τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
 Εφόσον τα μονοπώλια και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν την οικονομία και την εξουσία στα χέρια τους, το εργατικό-λαϊκό κίνημα πρέπει να βρίσκεται σε μόνιμη επιφυλακή, σε αγωνιστική ετοιμότητα. Να αγωνίζεται για την ανάκτηση των απωλειών αλλά και για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης.
Όσοι ισχυρίζονται με τα λόγια και τις θέσεις τους ότι μπορεί να υπάρχει κοινό συμφέρον και επικαλούνται την ταξική συνοχή ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργαζόμενους, λένε ψέματα. Είναι κοροϊδία και απάτη να υποστηρίζει κάποιος ότι μπορεί οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι τραπεζίτες και εφοπλιστές να έχουν άθικτα τα κέρδη και τα συμφέροντα τους και παράλληλα οι εργαζόμενοι να ελπίζουν σε ανακούφιση και βελτίωση της ζωής τους.
Η εργατική τάξη και το κίνημα της, έχει διατυπώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια με σθένος, δυναμισμό και με συλλογικούς, μαζικούς αγώνες στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς τις διεκδικήσεις της. Διεκδικήσεις που συμπυκνώνονται στο αίτημα:
«Κάλυψη όλων των απωλειών-Δε θα ζήσουμε με τα ψίχουλα».

Nα βάλουμε μπρος για ουσιαστικές αυξήσεις παντού!


  •          ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης με επαναφορά στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς.
  •          Κανένας εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από τα 751 ευρώ.
  •          Να καταργηθεί το αίσχος των άθλιων μισθών πείνας, των 586 και 511 ευρώ.
  •          Να επανέλθουν οι κατώτεροι κλαδικοί μισθοί στα επίπεδα του 2009.
  •          Κανένας εργαζόμενος χωρίς Συλλογική Σύμβαση. Να μπει τέρμα στη σύγχρονη γκιλοτίνα των ατομικών Συμβάσεων, στις ενώσεις προσώπων.
  •          Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό. Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε για υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις.
  •          Επαναφορά της Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο των ΟΤΑ. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου και επαναφορά των μισθών στα προ κρίσης επίπεδα και επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.
  •         Να καταργηθεί τώρα το νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο (Ν. 4024).
  •         Να καταργηθεί ο νόμος 4250/2014 για την αξιολόγηση.
  •         Να αποκατασταθούν οι σταθερές εργασιακές σχέσεις. Κατάργηση των νόμων που προωθούν και ενισχύουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
  •        "Όχι" στην απελευθέρωση του ωραρίου. "Όχι" στην κατάργηση της Κυριακής αργίας. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.
  •        Πρακτική άσκηση των σπουδαστών με πλήρεις αποδοχές και εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Πλήρης αποκατάσταση των απωλειών σε συντάξεις και εφάπαξ.


  •          Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που κατακρεούργησαν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις (κύριες-επικουρικές και εφάπαξ), να μπει τέρμα στους μηχανισμούς που μειώνουν τις συντάξεις από το 2015.
  •          Άμεση κάλυψη των απωλειών, επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης.  
  •          Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών.
  •          Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες των Ταμείων από το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία.
  •          Αύξηση της βασικής σύνταξης από τα 486 ευρώ στα 600 ευρώ.
  •          Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος.
  •          Επιστροφή των οικογενειακών επιδομάτων και των άλλων επιδομάτων του ΟΑΕΔ που καταργήθηκαν.
 Άμεσα και ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους.
  •           Άμεσηκάλυψη ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ για όσο διαρκεί η ανεργία.
  •          Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 600 ευρώ.
  •          Το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Να βαρύνονται το κράτος και οι εργοδότες.
  •          Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους ίδιους και την οικογένεια τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις
  •          Επιδότηση ενοικίου για το διάστημα της ανεργίας, διάθεση τροφίμων, ρουχισμού, σχολικών ειδών, ειδών υγιεινής, πετρελαίου θέρμανσης από κρατικό δίκτυο για άνεργους και εργαζόμενους με χαμηλό εισόδημα.
  •          Δωρεάν μετακίνηση για όλους τους ανέργους σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς
  •          Καμία διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου, σε άνεργους, απλήρωτους εργαζόμενους.
  •          Αναστολή κάθε υποχρέωσης προς τράπεζες και δημόσιο.
  •          Διαγραφή των χρεών από τόκους.
  •          Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης.
  •          Να σταματήσει το άθλιο καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργαζομένων. Να κλείσουν τώρα τα σύγχρονα δουλεμπορικά γραφεία των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης. Κατάργηση του νόμου για τη δημιουργία των ΚΟΙΝΣΕΠ.
  •          Επανασύσταση ή σύσταση θέσεων εργασίας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα για όλους τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, χωρίς βλαπτική μεταβολή των εργασιακών και μισθολογικών τους δικαιωμάτων.
  •          Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων.
Ανακούφιση της εργατικής-λαϊκής οικογένειας από τα χαράτσια και τη φοροληστεία.
  •           Καμία ιδιωτικοποίηση, καμία εκχώρηση δημόσιων, κοινωνικών υπηρεσιών και οργανισμών στους επιχειρηματικούς ομίλους.
  •          Όχι στη φοροληστεία και σε όλα τα χαράτσια. Να καταργηθούν τώρα ο ΕΝΦΙΑ και ο φόρος αλληλεγγύης. Να φορολογηθεί στο 45% το μεγάλο κεφάλαιο.
  •          Άμεσο πάγωμα τιμών σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες και κατάργηση του ΦΠΑ με αντίστοιχη μείωση τιμών σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση των διοδίων, μείωση κατά 50% των τιμολογίων των πρώην ΔΕΚΟ.
  •          Κατάργηση του ανατοκισμού όλων των δανείων, απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης και δευτερευούσης κατοικίας
  •          Να σταματήσουν τώρα όλα τα χαράτσια είτε της ΔΕΗ είτε της εφορίας. Να σταματήσει κάθε κατάσχεση και πλειστηριασμός στα σπίτια του εργαζόμενου λαού. Να καταργηθούν οι φόροι σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
  •          Ανασύσταση των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Κατοικίας με το σύνολο των αρμοδιοτήτων τους. Να ξεκινήσει πάλι το κατασκευαστικό πρόγραμμα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας
 Αποκλειστικά Δημόσια - Δωρεάν Υγεία και Παιδεία.
  •           Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας Ιατρικής για όλους, που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος.            
  •          Να καταργηθεί κάθε πληρωμή για την Υγεία. Να καταργηθεί το εισιτήριο των 5 ευρώ στην είσοδο των νοσοκομείων, το 1€ στη συνταγογράφηση.
  •          Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους τόπους εργασίας, με αντίστοιχες υποδομές, κρατικό σώμα Γιατρών Εργασίας, Τεχνικών Ασφάλειας, νοσηλευτών.
  •          Όχι στα σφαγεία των Κέντρων Εκτίμησης και Πιστοποίησης Αναπήρων. Ανεξάρτητα από ποσοστό αναπηρίας πλήρη κάλυψη σε φάρμακα, περίθαλψη, τεχνικά βοηθήματα από το κράτος και επίδομα ανεργίας σε όλους άνεργους ανάπηρους.
  •          Δωρεάν προγεννητικός έλεγχος για όλα τα ζευγάρια. Ουσιαστικά και άμεσα μέτρα για την προστασία της μητρότητας.
  •          Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
  •          Διεύρυνση του δικτύου δημόσιων δωρεάν βρεφονηπιακών σταθμών για όλα τα παιδιά. Κατάργηση των τροφείων.
  •          Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές και σπουδαστές σε σύγχρονες ασφαλείς εστίες. 
 Το ΠΑΜΕ παράλληλα στηρίζει τα αιτήματα των αυτοαπασχολούμενων για:
  •  Πάγωμα των χρεών προς τον ΟΑΕΕ, το Δημόσιο, τις τράπεζες και τους ιδιώτες. Κεφαλαιοποίηση των χρεών, χωρίς προσαυξήσεις και πρόσθετα τέλη. Μακρόχρονη ρύθμιση, με δόσεις που να μην ξεπερνούν συνολικά το 10% του διαθέσιμου εισοδήματος.
  • Αποποινικοποίηση των χρεών προς τον ΟΑΕΕ, κατάργηση των αντίστοιχων νόμων. Κατάργηση του ΚΕΑΟ για χρέη στον ΟΑΕΕ. Κατάργηση της ασφαλιστικής ενημερότητας για τον ΟΑΕΕ.
  • Καμία κατάσχεση πρώτης κατοικίας. Αναστολή των κατασχέσεων επαγγελματικής στέγης, εξοπλισμού, μεταφορικών μέσων, τραπεζικών λογαριασμών για τους αυτοαπασχολούμενους που διατηρούν την επιχείρησή τους.
 Το ΠΑΜΕ υπενθυμίζει πως όποιος ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων με τα κέρδη των επιχειρήσεων, όποιος βάζει τις δεσμεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω από την επιβίωση και την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου λαού, βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Το συνεχές κυνήγι του κέρδους, απαιτεί αφοπλισμένο εργατικό κίνημα, εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, ανοργάνωτους.
 Καμιά κυβέρνηση ότι πρόσημο και αν έχει δε μπορεί να ξεπεράσει σε ισχύ τη δύναμη που έχει η εργατική τάξη όταν διεκδικεί το δίκιο της. Να μην περάσουν λογικές αναμονής ή αυταπάτης πως το κεφάλαιο που σε όλες τις φάσεις είτε σε περιόδους ανάκαμψης είτε σε περιόδους κρίσης της οικονομίας, άρπαζε τον πλούτο που με ιδρώτα έβγαζαν οι εργαζόμενοι, θα σταυρώσει τα χέρια και θα παραχωρήσει δικαιώματα και κατακτήσεις. Η αδράνεια, η καθυστέρηση δημιουργούν νέες υποχωρήσεις, νέες απώλειες, παγιώνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση.
 Το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν αλλάζει, δε γίνεται πιο ανθρώπινο μέσω των εναλλαγών στις κυβερνήσεις. Από τη δική μας δράση, από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας, εξαρτάται η «σωτηρία» μας, η αξιοπρεπής ζωή, η μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
 Η ταξική συσπείρωση και η αποφασιστική πάλη κατά του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν είναι ο σημερινός μονόδρομος για τους εργαζόμενους για να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια και τη δυστυχία, για να αποσπάσουν αυτά που έχασαν, για να βάλουν μπρος για τις διεκδικήσεις τους που να καλύπτουν σύγχρονες ανάγκες.
 Η ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, οι ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, η υιοθέτηση αιτημάτων που θίγουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων πρέπει να είναι σε πρώτο πλάνο.
 Ο δρόμος του αγώνα, της οργάνωσης στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους. Η δύναμη μας βρίσκεται στην ενότητα της εργατικής τάξης, της συμμαχίας της με τους αυτοαπασχολούμενους, με τη φτωχή αγροτιά, τη νεολαία και τις γυναίκες.


Διαβάστε περισσότερα »
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ © 2017. All Rights Reserved.
Powered by Blogger

Author Name

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.